Dinsdag 13 oktober- woensdag 28 oktober 2009
http://www.flickr.com/photos/34175173@N02/sets/72157622687541696/
Op reis stuur ik zo om de 4 à 5 dagen een mailtje (half A4'tje) met onze, soms leuke, soms vreemde, soms enge belevenissen naar al wie dit wil lezen.Wil je ook in die mailgroep zitten, laat het me weten op vandenbrouckechris@hotmail.comIn dit reisverslag vind je
1. Mijn reisschema (met prijzen en afstanden van de verplaatsingen)Reisschema
overnachten | vervoer | afstand | reisduur | kostprijs | |||
Dag 1 | dinsdag 13 oktober | Brussel-Riga | vliegtuig | vliegtuig | 2230 km 618 km | 3u30 1u15 | |
Dag 2 | woensdag 14 oktober | Riga-Yerevan | Yerevan | vliegtuig | |||
Dag 3 | donderdag 15 oktober | Dagtrip Echmiadzin/Zvartnots | Yerevan | bus | 20 km | 30 min | 200 AMD |
Dag 4 | vrijdag 16 oktober | Dagtrip Garni/Geghard | Yerevan | bus | 26 km | 30 min | 100 AMD |
Dag 5 | zaterdag 17oktober | Yerevan - Gyumri | Gyumri | bus | 120 km | 2 uur | 1500 AMD |
Dag 6 | zondag 18 oktober | Dagtrip Marmashen | Gyumri | bus | 10 km | 20 min | 100 AMD |
Dag 7 | maandag 19 oktober | Gyumri-Vanadzor-Alaverdi- Haghpat | Haghpat | bus | 60 km 50 km 10 km | 1 uur 1 uur 20 min | 800 AMD 500 AMD 200 AMD |
Dag 8 | dinsdag 20 oktober | Dagtrip naar Sanahin | Haghpat | ||||
Dag 9 | woensdag 21 oktober | Haghpat-Alaverdi-Sadakhlo-Tbilisi | Tbilisi | bus bus taxi | 10 km 50 km 56 km | 20 min 1 uur 1 uur | 200 AMD 500 AMD 1000 AMD |
Dag 10 | donderdag 22 oktober | Dagtrip naar Mtskheka | Tbilisi | bus | 12 km | 20 min | 1 GEL |
Dag 11 | vrijdag 23 oktober | Tbilisi-Akhaltikshe | Akhaltsikshe | bus | 200 km? | 3 uur | 10 GEL |
Dag 12 | zaterdag 24 oktober | Dagtrip naar Vardzia | Akhaltsikshe | bus | 2 uur | 5 GEL | |
Dag 13 | zondag 25 oktober | Akhaltsikshe-Gori | Gori | bus | 2 uur | 7 GEL | |
Dag 14 | maandag 26 oktober | Gori-Tbilisi | Tbilisi | bus | 1 uur | 3,5 GEL | |
Dag 15 | dinsdag 27 oktober | Tbilisi | ------- | ||||
Dag 16 | woensdag 28 oktober | Tbilisi-Riga-Brussel | thuis |
vervoer | vlucht Kortrijk - Yerevan (terug uit Tbilisi) | 486 € |
formaliteiten | visum (on arrival) | 10 € |
onkosten ter plaatse | | 270 € |
totaal | | 766 € |
Praktische info
In tegenstelling tot hun moederland, Rusland, zie je in Armenië geen dronkaards lopen op straat en nagenoeg geen bedelaars. In Georgië dan weer wel. De helft van de gewone, kleine winkeltjes wordt ingenomen door drank: bier, veel wijn en nog veel meer vodka.
Beide volkeren zijn extreem gelovig, op het extreme af. Ze denken nog maar dat er ergens een kerkje staat of ze slaan 3x een kruisteken. Gevolg daarvan is dat je in de souvenirwinkels bijna niks anders aantreft dat alle soorten Kruisen en Iconen. Redelijk eentonig.
Armenia | Unesco | Schitterende kloosters in een schitterende omgeving | |
Armenia | Cathedral and Churches of Echmiadzin and the Archaeological Site of Zvartnots — 2000 | Unesco | Eerste belangrijk katholiek bedevaartsoord, tweede wat vervallen |
Armenia | Monastery of Geghard and the Upper Azat Valley — 2000 | Unesco | Prachtig, in de bergen |
Georgia | Historical Monuments of Mtskheta | Unesco | Heel toffe stad met veel te zien |
Homestay Gayane Simonyan Sayat Nova Moeilijk te vinden omdat er nergens een aanduiding te vinden is dat dit een Homestay of een hotel zou zijn. Alleen de heel grote - en dus dure - hotels zijn als dusdanig herkenbaar. Nalbandyan Poghots, als je je homestay verlaat ga je links en dan neem je, denk ik, de tweede grote straat links, 500 meter verder op de linkerkant vind je de resto. Er is een Engelstalig menu en het personeel spreekt een paar woordjes Engels. |
Homestay Donara Kazaryan Frunze Poghots 142 Niet ver van Peace Square. Als je van het centrum komt, is het rechts in Gorki street en dan enkele straten verder weer rechts, net voor het grote hotel. Ik betaalde 6000 AMD (= € 10,50) voor een luxe kamer met een dubbel bed Direkt thee en koekjes bij aankomst. Badkamer is superproper - geen handdoeken, wel toiletpapier - Geen breakfast Dochter van het driegeslacht is teacher en spreekt Engels. Kleindochter (14 jaar ?) spreekt perfect Duits. Er is een klein koertje waar je 's avonds eventjes kunt buitenzitten om te roken en wat te lezen. Zeer goed gelegen en zeer rustig. Supermarktjes, bakkerijen, resto en internet op een paar minuutjes afstand. Een echte aanrader. Ziet er niet echt als een hotel uit hé Mijn luxebed tussen de pluchebeertjes Restaurant Verano Peace Square Hele dag rondgelopen en niet echt een ander normaal restaurant gevonden. Zag er nogal kil uit en ik zat daar 's avonds inderdaad eerst alleen. Het voordeel was dat je kon kiezen op foto. Ik kreeg een soort gyros met veel saus, frieten en veel groenten. Voor de prijs van 1700 AMD drams + 170 taxen (= € 3,30) was ik zeer tevreden met wat ik gevraagd en gekregen had.
Ze maken er niet zoveel spel aan als bij ons, geen duizend soorten dus: gewoon enkele immense spiezen vlees en aardappelen op een XXL spies en dat is het. Samen met enkele pakken lavashbrood moet dat maar genoeg zijn. En inderdaad, er was meer dan genoeg. Daarenboven waren er de hele lekkere chocoladetaarten die de meisjes zelf gebakken hadden en die ik als eerste en als laatste moest proeven en - natuurlijk - goedkeuren, zonder de minste tegenzin. Vanavond zal er niet veel meer bijkunnen... Khoravats
|
Haghpat is een boerengat zoals ik er nog niet veel heb gezien op al mijn reizen. Op het dorpsplein - waar de marshrutka stopt - is er één cafetaria/homestay, één container waar je een beetje fruit, cola en vooral vodka kan kopen en anders niks. Geen andere winkel, geen restaurant, de absolute leegte dus. Als je hebt gekozen, zoals ik, om daar te overnachten ben je overgeleverd aan de zorgen van matroesjka Flora en haar zuster Silva. De eerst een lerares Engels in een school in Alaverdi en de tweede haar in Georgië geboren zuster Silva die laatste eigenljk zorgt voor het huishouden en heel wat vriendelijker en behulpzamer is dan de huisbazin. Een goede keuze bleek de volgende morgen omdat ik van Silva toch bij mijn zelfgebrouwde thee brood en geitekaas kreeg. Meer dan genoeg voor mij om een goed stuk van de dag door te komen. Als avondeten kreeg ik tweemaal kip, de eerste avond met fretjes, de tweede avond met gebakken patatjes. Telkens met heel veel groenten en brood erbij. Heel lekker en ruim voldoende. |
Homestay Kothana |
Goed uitgelegd in de Lonely Planet: vanaf het busstation volg je 2x de rechtse vork van een splitsing en 200 meter op de linkerkant van de straat heb je het hotel. Receptie (Engels onkundig) op het eerste verdiep. Ik betaalde 30 Lari (= € 12,15) voor een heel propere kamer met Tv, tafel en stoelen en twee enkele bedden. Badkamer was zeer proper maar er was wel geen warm water. De vuile handdoek gebruikte ik maar niet. De tweede avond in mijn hotel nog altijd geen warm water maar wie niet sterk is moet slim zijn. Emmertje uit de bakamer gehaald, de spiraal erin en een half uurtje wachten en ik kon toch mijn haar wassen. Was toch al iets. Het avondeten was weer een hele belevenis. Ik had op de markt een cafe gezien waar je shasliqs zou kunnen eten. Het leek me meer een drinkcafe dan een plaats om te eten maar ik had niet niks anders gevonden. Geen enkel normaal restaurant dus. Bon, na mijn dagelijkse aperitiefje op de kamer was het cafe al toe... Ergens nog een designachtig ding gezien waarvan ik een foto op de venster herkende: pelmen, de Russische dumplings. Hoewel ik dat niet zo graag eet, wist ik het anders niet meer. Bon, binnen pelmen gevraagd zonder drank. Na een paar minuten kwam de serveuze met een hele uitleg van tientallen zinnen in het Georgisch waarvan ik alleen maar pelmen en later khatchapuri verstond. Bij het laatste knikte ik, tot haar opluchting. Misschien zou ik pelmeni krijgen als voorgerecht en dan het nationaal gerecht als hoofdpla ??? Ik knikte ook nog eens bij het horen van het woord Natural. Kan je niet mee missen.. Ik kreeg geen pelmeni - gelukkig maar - maar wel hun heel lekkere Kachapuri, een soort kaastaart (eigenlijk pizza) die ik zelfs niet opkreeg. Met een fruitsap natural (bweukes) had het me heel lekker gesmaakt voor nog geen anderhalve euro. Bestelde ik de volgende dag de vleesversie ervan, de khudbari (of iets dergelijks). Vulde beter maar was helemaal niet zo lekker... vreemd genoeg. recept http://www.www.vegatopia.com/kerst2008/kerstmenus.php?subaction=showfull&id=1227810618&archive=&start_from=&ucat=60&
|
Kristeporek Kasteli 8 Goed uitgelegd in de Lonely Planet, tamelijk gemakkelijk gevonden. Vanaf het busstation LinksLinksRechtsLinks. Een van de slechtste logementen die ik ooit al heb gehad. Vuile, vieze bedden in een donker kamertje met daarenboven nog een pre-Stalinistisch toilet dat nog nooit detergent had gezien. Het was een hele puzzel om alle slangen en kranen te ontrafelen: de ene lagen in het bad om het toilet langs die weg te laten doorspoelen, de andere liepen naar nergens. Om water te hebben in het bad, moest je die slangen verleggen, twee kranen open en twee andere dichtdraaien en dan lukte het wel. Vergeet niet achteraf alles weer goed aan te sluiten anders werkt de WC-chasse niet meer... Zelfbedruipend ontbijt met broodjes van de markt (5 min wandelen van het busstation) en zelfgebrouwde thee. Engelstalig menu en goede service. Een forel (4.50 GEL) met frietjes (2 GEL) en extra saus kwam op een goede 7 GEL samen (= € 2,80). Een deal voor een heel lekkere maaltijd. Let maar niet op de kleur van de foto, om de een of andere reden slaat die wat groen uit ?? Of waren het mijn ogen na de toilettoestanden van vandaag ? |
Gisteravond was de nachtvlucht van Brussel naar Riga wat te laat vertrokken (mijn schuld niet) zodat ik 50 min te laat arriveerde. En ik had maar een uur om de aansluitende vlucht te nemen. Beneden op de Tarmac stond een securityman met een fluo-vestje Yerevan te roepen. Ik stak mijn vingertje op maar ik was blijkbaar de enige om die extra-inspanning te doen. In looppas dan maar naar de paspoortcontrole, daar iemand wakker gemaakt en nog nooit zo vlug de trappen van het vliegtuig opgelopen... Oef, op het nippertje. Shit, driedubbele Armeense shit. Als een weinig elegant koerspaard spurtte ik naar de overkant van de 6 lanenavenue en sprong daar in een taxi en hijgde in ware Gangstastyle -"Follow that marshrutka". Of iets dergelijks in het Russisch of Armeens. Ondertussen was de marshrutka al weg en had ik er eigenlijk geen idee van waar hij naartoe was gereden... Het duurde maar 2 seconden voor hij mij begreep en we scheurden weg. Aan het volgende kruispunt zag ik links een marshrutka en die wilde ik volgen. "Die ???" Da, da - maar ik had er geen idee van of we het juiste busje aan het volgen waren. Toen we het busje ingehaald hadden, zei ik maar - bijna hopeloos - da, da, dat is hem. Doe hem stoppen. Zo gezegd, zo gebeurd. Hij toeterde, flikkerde met zijn lichten en deed het busje stoppen. Oef, gelukkig de juiste, anders had ik niet geweten wat gedaan. Vlug dagrugzakje uitgehaald, eens goed gevloekt en terug in de taxi. De brave man vroeg gelukkig niet meer dan de normale prijs - 1000 AMS drams - en voerde de onthutste Kuurnenaar nog terug naar zijn standplaats. Zoals bijna overal in de ex-Russische landen zie je ook daar geen aanduidingen vna wat een hotel eigenlijk is. En, wat ik vergeten was van onze tijd in Siberië, is dat ze de huizen niet nummeren maar de huizenblokken. Zo duurde het een uurtje en heel wat vragen aan voorbijgangers voor ik uiteindelijk ieder huis en ieder naamplaatje van dichtbij ging bekijken. Na anderhalf uur vond ik uiteindelijk de bel voor Gayane Simonyan. |
Armenia
Yerevan 's Namiddags deed ik de wandeling uit de LP en dat hield me bezig van ongeveer 10h tot 15h. Achtereenvolgens zag, genoot ik van of passeerde ik aan de mooi gebouw en een echte landmark in de stad maar ik raakte er niet binnen is een ambitieuze serie trappen van enkele tientallen meter hoog met fonteintjes en watervallen maar ze waren er aan het werken en dus ben ik maar niet naar boven gegaan. Je zou daar nochtans een zicht hebben op de legendarische Mt Ararat * Zoravarkerk * Ervand Kotchar museum * Marshall Baghramian * Aram Kachaturiam Museum * Matenadaran * National Library Nationale bib van Armenië Ik stapte een halfuurtje te voet naar het busstation om een marshrutka te nemen naar |
(21 km ver - busje 200 AMD)
Net buiten dit domein ligt aan de rechterkant de mooi kerkje De meeste toeristen nemen dan een marshrutka naar de volgende kerken maar ik zag het zitten omdat ik toch al dacht voldoende tijd te hebben. Het was maar een goede 20 minuten stappen naar (en onderweg zag ik een verlaten en vervallen speelterrein..) * Surp Shogahat en nog eens vijf minuten verder naar de Ik stak de baan over en liftte maar terug, richting Echmiadzin en had geluk. Een Georgiër begreep waar ik naartoe wilde en zette me aan de juiste plaats af.
* Shuka een mooie ouderwetse Russische overdekte fruitmarkt (! shuka doet heel hard denken aan Sjoek, nietwaar) Recht daartegenover staat er ook een heel mooie blauwe moskee. Oosters uitziende bazaar Binnen dan weer de Russische sfeer Specialiteit: gedroogd fruit Mooi einde van een onstpannende, interessante en leuke dag. |
Dan was het al vrijdag en wilde ik een daguitstap doen naar Garni en Geghard Het begon wel al slecht. Aan de Opera moest ik volgens de Lonely Planet bus nr 51 nemen tot aan de GAI Poghots en dan verder naar mijn bestemming. Ik heb alle busnummers tussen 0 en 120 zien passeren maar geen 51. Iemand stak me dan op de 40 maar ik arriveerde aan de andere kant van de stad, in een uithoek die zelfs niet meer op mijn plan stond... Niets anders kunnen doen dan een taxi nemen. Een zowel tijdrovende als geldrovende verkeerde zet dus, slecht punt voor de LP.
Een Griekse tempel in Armenië ???
Lange weg nog te gaan naar Geghard Héél mooie gedenkstenen
|
Gyumri Ik kon me niet onmiddellijk oriënteren in het busstation maar vond toch tamelijk snel de richting centrum. Maar dan werd het weer moeilijker: geen straatnaambordjes die ik kon lezen (mijn Armeens stond nog niet op punt) en ik moest het zeker tien keer vragen - o.a. aan 3 flikken die blijkbaar de weg in hun eigen stad niet kennen !!! - voor ik in Frunze Poghots geraakte. Achteraf gezien was het natuurlijk duidelijk en eenvoudig (slechts zo'n 300 meter van waar ik stond te vragen) maar zo is het achteraf altijd makkelijk zeggen.Bon, na 20 minuten vond ik mijn homestay, kreeg daar een theetje en weer wat koeken en kon ik me klaarmaken voor een stadsverkenning die ik al om 12u15 op de Grote Markt begon. * Yot Verk * Amenaprkich bouwval * Russian Army Chapel Is de naam van het fort een kilometertje buiten de stad. NIet veel te zien maar een leuke wandeling Zeer groot beeld dat al van ver te zien is. Niet speciaal maar wel opvallend
* Gorki Park moet vroeger misschien wel de mooiste straat van de stad geweest zijn. Nu zijn er vanwege de aardbeving meer ruïnes dan iets anders. O.a. het French hotel moet mooi geweest zijn Marmashen Heel mooi kerkje in een vallei Vandaag was het zondag, dus kerkbezoek, wat dacht je. 1. Een taxi nemen heen en terug voor nog geen 4 euro 2. Een uur wachten op de bus voor 10 cent, 45 minuten een berg afdalen tussen de rotsblokken, tussen de koeiestronten, de koeien en agressieve honden.. Wat dacht je dat ik gedaan heb ? Tsjolen tussen de rotsen naar een kerkje... Moesten ze mij geen tweemaal zeggen... |
Vanuit het busstation van Gyumri kon ik nogal vlug weg naar Vanazdor (60 km - 1 uur - 800 AMD), afgezet langs een grote baan, kilometertje te voet en dan met een marshrutka (100 AMD - 5 km) naar het busstation van Vaznador.
* Het eeuwenoude klooster is natuurlijk gratis, indrukwekkend met heel moie fresco's. Je kunt nog eventjes door het kerkhof wandelen naar boven waar je een Spring House (een soort fontein) passeert, op weg naar een kerkje vijfhonderd meter hoger. Ik kreeg op het domein een korte rondleiding van een Father die bijna heel zijn leven in Californië had gewoond maar was teruggeroepen door de plaatselijke Catholicos om in te Haghpat te komen wonen. Dan maar naar het hotel, daar een douche genomen - koud water - en een theetje gedronken. Tja, het was nog maar 15 uur, dus nog maar eens de schoenen aandoen zeker en een wandelingetje gaandoen. In het dorp is helemaal niks, I repaet, helemaal niks te zien: één containerke dat moet doorgaan voor winkel mert o.a. koekjes, frisdrank, sigaretten en vooral véél, héél veel wijn en vodka. Allemaal gezonde dingen dus... Niks gekocht en maar eventjes de bergen in. Heeft ook niet te lang geduurd want het is nogal rotsachtig, geen bomen en dus warm. Geen vogels te zien, een tegenvaller in dit land dat zo rijk zou zijn aan fauna en flora.. Na een uurtje terug naar de homestay en bij mijn theetje een heel lekker slaatje gekregen van mijn hospita Silva. Een kwartiertje later kreeg ik een soort appelcompote in lauw water - heb ik alle discretie maar in een palstic zakje geooid en bij mijn volgende wandeling in een afvalcontaine gekiept. Nog een half uurtje later twee gesneden appels op mijn bord en nog ens tien minuten later een grote kom soep met veel lekkere groenten. Bij mijn eerste aperitief (een smakeloos Russisch blik) vonden ze het tijd om me wat brood en geitenkaas te serveren. Help, komt er hier straks nog avondeten ook ? Jawel, ik moest me helemaal niet forceren om het binnen te krijgen. Mijn zonden zijn me nu vergeven, houden zo. Ik reed met het eerste busje (om 9u40 - late vogels !) naar beneden en stond in 20 minuten en voor 100 AMS weer in het busstation van Alaverdi. Nog te vroeg voor de Cable Car dus nog maar wat rondlgelopen tot aan de verlaten Copper Mine, vroeger de grote trots van het stadje maar nu, na een paar heropstarten, zorgend voor een enorme werkloosheid bij de plaatselijke bevolking. Vreemd genoeg werkt de Cable Car (den Téléferiek) nog op de uren van toen de mijn open was, tussen 11u en 14u en tussen 15u en 17h.
Natuurlijk ook weer gratis bezoek Iets ouder domein maar ook heel mooi. Boven het klooster op het kerkhof zijn nog veel restanten van andere ruïnes te zien.
Politbureau en de andere heeft de Mig ontworpen. Niet binnen geweest
Misschien wilde ik morgen eens met de trein naar Georgië. Goed idee: treinstation gezocht (zou 2 km van busstation zijn volgende LP). Eerst de verkeerde kant opgelopen en natuurlijk niks gevonden. Dan de goede kant opgelopen - ik leer bij - maar daar vond ik een vervallen treinstation met een vergeeld formulier aan de deur geplakt. Natuurlijk in het Georgisch, wat dacht je. Snapte er niks en besloot dan maar weer een marshrutka te nemen morgen. Nog geen Internet en maar twee theetjes gedronken in het park (à 200 AMD/stuk). Nog geen Internet. Geef het op, zal voor in Georgië zijn. Gisteren had ik een wasje gedaan en die had ik, natuurlijk, niet zelf mogen ophangen. Vandaag mocht ik ze niet opplooien. "Ach ja,' hoorde ik hen denken, "een man alleen op reis hé. Hulpeloos wezen." Zelde ritueel als gisteren maar zonder compote maar weeral ferm gevuld voor ik moest eten. De volgende ochtend rekende ik af maar vond het een beetje flauw dat ze zogezegd geen wisselgeld hadden om 700 AMD terug te geven om mijn 15.000. Zeer flauw zelfs, ze boden me dan een postkaart aan van Haghpat al was het het hoogste goed in deze aardse wereld. Met een grijnslach toch maar aanvaard. Voor die 2 nachten, enkele blikken bier en twee avondmalen betaalde ik dus eigenlijk slechts € 25. |
Bye bye Armenia - Welcome Georgia
Georgia
Aan de grens moest ik zelfs geen formulier invullen, alleen mijn internationaal paspoort tonen en een fotootje laten nemen. Die paperazzi toch, hé - altijd bekende mensen lastig vallen. Een handtekening weigerde ik. Vreemd genoeg is er daar geen mogelijkheid om geld te wisselen: geen kantoortje maar ook niet op de zwarte markt. Geen probleem, het vervoer kan je ook met AMD betalen. Mijn laatste drams deed ik op aan een pakje Camel voor C. en twee soortement Sinterklaaskoeken. Het was half elf in de morgen en ik wimpelde, zoals gewoonlijk de taxi-chauffeurs af (vroegen 2000 AMD) en ik besloot te wachten op een marshrutka. Een half uur later had ik nog niks gezien dat er op leek en er stonden ook geen andere mensen te wachten. Dan maar ingegaan op het aanbod van drie Georgiërs die er passeerden en me wilden meenemen naar Tbilisi voor 1000 AMD. Vooruit met de geit. Van een taxichauffeur leerde ik dat ik in het Ortachala busstation stond (zeker meer dan 2 km) en in een nog nie gekende stad leek me dat niet wandelbaar met de rugzak. Hij vroeg de schappelijke prijs van 5 GEL (= € 2) om me tot aan Metrostation Marjanishvili te voeren. Ik wandelde Marjanishvili door, de brug over en draaide links mee tot aan het monument van de grootste Georgische dichter Rustaveli (én de verfoeilijke McDonald's).
In deze oude, statige straat zag ik langs de linkerkant enkele schitterende gebouwen, o.a. de Opera en het Nationaal Theater - allebei in een heel verschillende stijl maar indrukwekkend.
waarbij je echt héél vervallen exemplaren hebt. Die kronkelende, nauwe straatjes geven wel een heel authentiek gevoel aan de wandelaar. Het is alsof je honderd jaar teruggaat in de tijd... Leuk om eens kriskras, zonder plannetje, je daar te laten verdwalen. Heel toevallig ontdekte ik ook een belangrijke - te zien aan het aantal mensen - kerk. Later bleek dat het de Sioni church was, één van de belangrijkste uit het zuidelijke deel van de stad. Zo belandde ik ook weer op het parcours van de wandeling maar ik besloot ermee te stoppen voor vandaag. Er zouden hier nog een paar uren volgen - waarschijnlijk - dus stopte ik maar met zicht op de rivier, de Metekhi Church, het Fort en Mother Georgia. Ik werd al vlug gestoord door een persoon die later mijn kamergenoot bleek te zijn: een Rus uit Irkutsk die vrouw en dochtertje van één jaar voor twee maanden achtergelaten had om via Aerbeidjan en Armenië wat rond te rijden. We hadden een leuk gesprekje over Irkutsk waar wij verleden jaar geweest waren en over nog enkele andere landen die hij ooit nog wilde doen (en die ik al grotendeels gedaan had) maar we lagen elkaar niet echt zodat het gesprek doodbloedde... |
Over de 12 kilometer deden we zo'n twintig minuten. Ik had er geen idee van waar ik moest afstappen en bleef dus maar zitten tot aan de eindhalte. Onderweg had ik al veel mooie en grote kerken gezien waarvan ik misschien wel vermoedde dat ik daar moest zijn. Maar ik bleef zitten. In de eindhalte keek de chauffeur naar mij en vroeg "Mtskheta ?". "Da, da" kon ik antwoorden. Hij vloekte eens en wes naar de weg terug. Bleek dat ik te ver zat. "Blijf zitten," deed hij teken. Ik natuurlijk gedaan wat de man zei. Wat kon ik anders ? Hij ging wat praten en gesticuleren met een andere chauffeur en wenkte dat ik mocht komen en instappen. Bon, een stukje terug dus to aan mijn bestemming. Ik moest natuurlijk niet betalen, 't was immers de chauffeur zijn fout, vond ik. In het tweede busje reden we weer diezelfde mooie kerken voorbij en sloegen aan een Wegwijzer Tbilisi, 6 km rechtsaf. Oei, dat loopt hier nogmaals mis af. Ik begon luid en uitdagend te hoesten. DE chauffeur draaide zich om, vloekte eens en trapte op zijn rem als hij een tegenliggerbusje zag aankomen. Geroep tussen de twee chauffeurs en ik mocht nog eens overstappen. En nu, eindelijk, afgezet aan de juiste kerke die ik al tweemaal gepasseerd was. Zo passeer je je tijd hé |
Mtskheta |
Mtskheka is een heel leuke stad. Echt een openbaring om daar eens wat in rond te lopen.
Je ziet ze liggen van op de grote stad, kunt er dus niet naast kijken. Indrukwekkende kathedraal Vooral ook omdat er veel mensen in- en rondlopen en er wat souvenirkraampjes te zien zijn. Dit is dus de heiligste kerk van Georgië waar o.a. het kleed van Jezus dat hij droeg voor hij naar zijn Kruis trok. Er mogen geen foto’s genomen worden binnen maar ik kon toch door de grote deur iets op beeld zetten. Ook overal in de kerk zeer mooie oude fresco’s. Echt de moeite waard. Buiten vond ik eindelijk – niks gekocht in Armenië – wat souvenirs voor de kinderen. Hardnekkig aandringen van mijn kant om wat van de prijs af te doen omdat ik ineens zomaar zes stuks kocht, mochten niet baten. Njet, njet was alles wat ik verstond. Tja, dan maar betalen hé. Ze moet het maar weten maar toen ze veel te veel teruggaf, kon ik het niet over mijn christene zieltje krijgen om het haar te zeggen. En ikke vlug weg.
In de verte zie je de ruïnes van een fort liggen. Wel ja, tijd genoeg en het is weer zo’n schitterend weer. Dus ook maar daar eens naartoe.
Helemaal niks te zien in het fort zelf, tenzij een ruïne van een trap maar je hebt er een mooi uitzicht op de meanderende rivier, het stadje en … het is daar zoooo rustig zitten dat ik er wel een half uur niks zat te doen. Zicht van op het fort Best de trap niet nemen... Zalig. Tijd om mijn bezoek aan dit toffe stadje af te ronden met een bezoek aan het
Volgens de Lonely Planet slechts 0,50 GEL entree maar nu, ondanks de renovatiewerken, opgeslagen naar 3 GEL Alles staat een beetje op elkaar gepakt in twee à drie zalen maar in november zou het nieuwe museum waarschijnlijk weer open gaan. Ik kreeg bij mijn ticketje een charmante, goed Engelssprekende gidse mee die over ieder item wel iets te vertellen hebben. Heel toffe en interessante voorwerpen die afkomstig zijn uit de kerken en van het kerkhof uit de buurt. Zeer de moeite waard. Speelgoed van voor Christus' tijd |
De volgende morgen, vrijdag dus, pakte ik mijn bagage in en ging met de metro nog eens naar Didube waar ik bijna een uur moest wachten op de juiste marshrutka. Dat hij een wiel tekort had, zal daar wel zeker niets mee te maken hebben gehad. Ik reed voor 10 GEL vier uren – de langste verplaatsing van mijn hele reis - door de rotsachtige bergen maar langs een schilderachtig riviertje naar. We stopten eventjes in Borjomi, het Georgische ski-paradijs bij uitstek, voor een plas- en voornamelijk rookpauze en zagen langs de weg ontelbare mooie oude kerken en ook heel veel forten op de bergkammen liggen. Moet hier een zalige streek zijn voor fietsliefhebbers.
|
De wegbeschrijving in de Lonely Planet naar de enige Homestay in Gori leek me niet heel duidelijk. Twee opties 1. ofwel ik vind het en blijf daar een dag en een nacht 2. ofwel vind ik het niet, laat ergens mijn rugzak achter, bezoek Gori en ga vandaag nog door naar Tbilisi waar ik wel mijn weg ken. Tijd voor het stadsbezoek Ik vertrok al tegen de middag, kocht enkele broodjes en een fles water en geraakte snel aan het hoofdplein van de stad, de Stalin Moejani, Vadertje Staat bij dag en bij nacht waar een immens beeld moederziel alleen stond te staan. De rest van de gebouwen was bijna geen blik waard.
gedenkplaat Stalin 1879-1883 Te betalen: 10 GEL voor het museum en 5 GEL voor de trein Ik wilde enerzijds wel betalen omdat het toch één van de markantste wereldleiders is geweest maar anderzijds wilde ik geen geld geven aan het in stand houden van de nagedachtenis van een massamoordenaar in het kwadraat. Mijn dilemma werd opgelost omdat zijn geboortehuis buiten en voor het museum stond en ik er dus een gratis blik in kon werpen. Genoeg voor mij. Tweede lucky shot: zijn trein staat daar ook. Geen zin en geen behoefte om zijn luxe te zien, genoeg met een foto… Geboortehuisje Stalin - beschermd Josipkes bed Hij durfde niet vliegen... Terzijde: de trein staat er omdat Josipke bang was om te vliegen en dus altijd zijn eigen persoonlijke treinwagon liet aanhaken aan een bestaande trein. Positief: dankzij hem en zijn fobie werd het spoorwegnet in Rusland serieus verbeterd.
Vreemde, moderne beelden voor het fort waar er, zoals overal in de Kaukasus, weinig of geen restanten zijn van wat het ooit moet geweest zijn maar het is, ook zoals overal, een plaats waar je een mooi overzicht hebt op de stad en de omgeving. Vreemd genoeg vond ik daar in die middelgrote stad (50.000 inwoners) geen internet, maar wel heel veel kleerwinkels en schoenwinkels. In mijn homestay (als je dat zo kan noemen) dronk ik mijn in een supermarkt gekochte biertjes - nee, geen Grimbergen - en ging dan heel vroeg na het avondeten slapen. Zicht op busstation en voetbalstadium |
Mijn voorlaatste dag, maandag dus, kocht ik broodjes in het busstation en wachtte op de bus naar Tbilisi. Duurde weer een tijdje en pas om 9u45 weg naar de hoofdstad (1 uur – 3,5 GEL). Ik arriveerde in het mij al goed vertrouwde Didube busstation waar ik een metro nam naar Marjanishvili. Er was weer nog plaats in mijn homestay en na de middag ging ik eerst tot aan het treinstation om te zien of er treinen zouden zijn naar de luchthaven. Niemand sprak daar ook maar één Engels, dus maar onverrichterzake terug om een theetje te gaan drinken op mijn balkonnetje. Shit, het begint te regenen. Mijn regenjasje was het enige kledingstuk dat ik nog niet gedragen had maar nu deed het goed dienst.
Gudiashvilli Qucha, straatje achter de Kashveti Church Ik mocht er niet zomaar binnen en moest me eerst registreren. Daar stond een vriendelijke vrouw me in het Engels te woord en maakte me duidelijk dat ik eerst moest zorgen voor een kopie van mijn paspoort. Bon, geen probleem. Ik had al duizenden opschriften Xerox gezien op winkels maar natuurlijk als je er een nodig hebt, vind je er geen. Murphy hé. Na lang zoeken toch een tiende van een GEL betaald en terug naar de bib. Daar namen ze ter plaatse een foto van mij, maakten een lidkaart en lamineerden het hele geval. Voila, lid voor een jaar. Gratis. Omdat het toch wat regende dacht ik daar een uurtje of wat te kunnen lezen in een of ander Engelstalig tijdschrift maar het enige wat ik vond waren Georgische kranten en tijdschriften. Een ouderwetse leeszaal zonder PC's en met oude houten catalogusballen.... Dus, in een paar minuten weer buiten. Weer verder gewandeld naar het zuiden van de stad tot aan enkele dingen die ik de eerste keer overgelaten had.
zijn ondergrondse badhuizen uit de 17e eeuw waarvan de koepels als een bijeenkorf boven de grond uitsteken. Ik ging eens kijken in één van die solferbaden maar de stank alleen al deed me vlug weer naar buiten gaan. Zal wel gezond zijn hoor maar ik heb geen zin om nog meer stinkend dan ik was, buiten te komen… Ingang van het Koninklijke Bad Bovengrondse koepels In het Arabisch badhuis zou de Russische dichter Pushkin het beste bad van zijn leven gehad hebben.
Maandag 26 oktober werd ik wakker en hoorde ik een geluid dat ik de hele reis nog niet gehoord had. |