1 Tunesië (april) Tunesië (4 – 20 april 2011)
Al onze Tunesië foto's staan op http://www.flickr.com/photos/34175173@N02/sets/72157626419555169/show/
Ditzelfde verslag staat ook op mijn website www.chrisvdb.be samen met al mijn andere reisverslagen
Op reis stuur ik zo om de 4 à 5 dagen een mailtje (half A4'tje) met onze, soms leuke, soms vreemde, soms enge belevenissen naar al wie dit wil lezen. Wil je ook in die mailgroep zitten, laat het me weten op vandenbrouckechris@hotmail.com
Gebruikte reisgids: Lonely Planet (mei 2008)
In dit reisverslag vind je
1. Ons reisschema (met prijzen en afstanden van de verplaatsingen)
2. Wat het gekost heeft
3. Praktische info over geld, visum....
4. Bezochte Unesco Werelderfgoedsites
5. Hotels en restaurants (foto's, prijzen, beoordeling)
6. Bezienswaardigheden per stad (foto's, prijzen, beoordeling)
7. Conclusie van de reis, plussen en minnen
Reisschema | | | overnachten | vervoer | afstand | duur | kostprijs | | Dag 1 | Maandag 4 april | Brussel - Parijs - Tunis | Tunis | Trein-vliegtuig | 261 km + 1048 km | 1u10-2u25 | € 319 | | Dag 2 | Dinsdag 5 april | Tunis daguitstap Carthago | Tunis | Metro | 15 km | 30 min | TD 0,45 | | Dag 3 | Woensdag 6 april | Tunis | Tunis | | | | | | Dag 4 | Donderdag 7 april | Tunis - Sousse | Sousse | Trein | 130 km | 2 uur | TD 7,6 | | Dag 5 | Vrijdag 8 april | Sousse – El Jem – Sousse | Sousse | Louage | 65 km | 1 uur | TD 4 | | Dag 6 | Zaterdag 9 april | Sousse – Kairouan | Kairouan | Louage | 60 km | 50 min | TD 4 | | Dag 7 | Zondag 10 april | Kairouan – Sbeitla | Sbeitla | Louage | 107 km | 1 ½ u | TD 6,5 | | Dag 8 | Maandag 11 april | Sbeitla – Le Kef | Le Kef | Louage | 112 km | 2 uur | TD 6,5 | | Dag 9 | Disdag 12 april | Le Kef – Dougga – Le Kef | Le Kef | Louage | 63 km | 1 uur | TD 3,5 | | Dag 10 | Woensdag 13 april | Le Kef – Jendouba | Jendouba | Louage | 55 km | 50 min | TD 3,5 | | Dag 11 | Donderdag 14 april | Jendouba – Tunis | Tunis | Trein | 150 km | 2 ½ u | TD 8 | | Dag 12 | Vrijdag 15 april | Tunis – Kerkouane – Tunis | Tunis | Louage | 65 km | 1 ½ u | TD 5,5 | | Dag 13 | Zaterdag 16 april | Tunis – Bizerte | Bizerte | Bus | 66 km | 1 u | TD 3,5 | | Dag 14 | Zondag 17 april | Bizerte – Ichkeul - Bizerte | Bizerte | Louage | 30 km | 30 min | TD 2 | | Dag 15 | Maandag 18 april | Bizerte – Tunis | Tunis | Bus | 66 km | 1 u | TD 4 | | Dag 16 | Dinsdag 19 april | Tunis – Utique – Tunis | Tunis | Bus | 33 km | 30 min | TD 1,8 | | Dag 17 | Woensdag 20 april | Tunis – Parijs - Kortrijk | | | | | |
Kostenplaatje
(per persoon) - afgerond, voor 17 dagen (inbegrepen vlucht, plaatselijk vervoer, hotels, eten en drinken)
Effectieve onkosten ter plaatse per dag per persoon : € 270/16 = € 15,88 | vervoer | vlucht Kortrijk - Tunis | 319 € | | formaliteiten | visum | - | | Kosten ter plaatse | | 270 € | | totaal | 589 € | | | | | | |
Praktische info
Visum
Voor een verblijf van ten hoogste drie maanden is geen visum nodig.
De Belgen (minderjarigen inbegrepen) kunnen het land binnenkomen met een paspoort.
http://diplomatie.belgium.be/nl/Diensten/Op_reis_in_het_buitenland/reisdocumenten/
Weer
Volgens de weersite www.wunderground.com hadden we een gemiddelde temperatuur tussen 18 en 21° C verwacht (met ’s nachts een 15-tal graden) maar het was veel heter. Meer dan 30° de eerste week, dan een paar dagen frisser en dan weer heet. Twee maal regen ’s avonds maar niet tijdens de dag.
Geldzaken en formaliteiten
Munteenheid: 1 Tunesische Dinar = € 0,49 bron: www.oanda.com
Omrekenen kan dus niet veel gemakkelijker: Tunesische prijzen delen door twee
Overal genoeg banken waar je je Euro’s kunt wisselen. Let op, geen Maestro gezien aan de ATM’s die nog werkten, wel MasterCard en VISA
Electriciteit
Alle stopcontacten zijn voorzien van gaten waarop onze Westerse stekkers passen.
Vervoer
We hebben gebruik gemaakt van bussen, louages en treinen.
Onze grootste verplaatsing tussen twee bestemmingen was niet meer dan twee uur.
Er zijn niet echt grote verschillen tussen de drie soorten vervoer: trein is goedkoopste maar traagste, louages zijn het duurst maar het vlugst en de bussen zitten ergens tussenin.
Er zijn wel veel meer louages dan bussen maar het nadeel is dan weer dat je moet wachten tot ze vol zitten voor ze willen vertrekken. Bussen vertrekken altijd, zelfs al zit er maar één persoon op. Het is dus altijd eventjes afwegen.
Tunis
Luchthaven - centrum: bus 635 (niet bus 35 zoals in de Lonely Planet staat). Als je de luchthaven buitenkomt, 50 meter links. Ongeveer iedere 25 min. Ticket kan gekocht worden op de bus, 0,450 TD (= € 0,22).
Bus doet er ongeveer 25 minuten over tot aan Tunis Marine (en niet tot aan de plaats die in de Lonely Planet vermeld staat). Tunis-Sousse
Wij namen de trein op Place Barcelona (15 min wandelen van ons hotel) om 8u40 (2 uur rijden)
Sousse–El Jem
Het louage station is meer dan een half uur wandelen van het centrum (of een taxi voor ongeveer 2 TD). Ongeveer een uurtje rijden naar El Jem.
Sousse –Kairouan
Met een louage is het ongeveer een uurtje rijden
Kairouan - Sbeitla
Het louage station is meer dan een half uur wandelen van het centrum (of een taxi voor ongeveer 2 TD). Ongeveer een uurtje rijden naar Sbeitla
Sbeitla – Le Kef
Het louage station ligt op een paar minuutjes van het centrum. Ongeveer twee uren rijden naar Le Kef.
Le Kef – Jendouba
Het louage station ligt op 20 minuten wandelen van het centrum. Ongeveer 1 uur rijden naar Jendouba
Jendouba – Tunis
Het louage station ligt op 15 minuten wandelen van het centrum, naast Hotel Simitthu. Ongeveer 2 uur met de trein.
Tunis – Bizerte
Eerst met de gewone, bovengrondse metro (lijn 4 – TD 0,495) naar Bouchoucha. Dan een paar honderd meter te voet terugkeren naar de Tunis Garde du Nord en daar een bus of een louage nemen. Een klein uurtje rijden voor 3 à 4 TD.
In Bizerte ligt het louagestation 300 meter van het centrum, het busstation 3 kilometer. Terugkeren naar Tunis is het omgekeerde van de heenreis.
Unesco
De 8 Unesco Culturele Erfgoedsites hebben we allemaal gedaan. Voor meer uitleg zie de link naar de officiële Unescowebsite en lees onze persoonlijke ervaringen verder in dit verslag.
Hotels en restaurants
Voorafgaande opmerking: er zijn niet zodanig veel budgethotels in Tunesië en al degene die er zijn, staan in de Lonely Planet. Vergelijken dus maar. En ondanks het heel kalme seizoen was er nergens afdingen aan.
In die zestien dagen deden we 7 hotelletjes aan.
Ze bevielen ons allemaal (heel) goed en kosten respectievelijk 36, 30, 28 of 25 Dinar of een gemiddelde van 32 Dinar (= bijna € 16 per nacht voor een double).
Ontbijt was meestal dikwijls inbegrepen (niet in Sbeitla, Le Kef en Bizerte), dan kochten we wel lekkere koeken in een bakkerij en brouwden we zelf onze koffie of thee op onze kamer met ons onmisbaar spiraaltje.
Het eten is ons ook zeer goed meegevallen en we betaalden voor een avondmaal met frietjes (zonder drank) gemiddeld 10 Dinar (= € 5) voor twee personen. De meeste restaurants bieden ongeveer hetzelfde aan maar soms was de keuze beperkt tot wat ze nog die avond hadden.
Een restauranthouder in El Jem vertelde ons dat hij eerst de bestelling opnam, en dan zijn garçon op pad stuurde naar de beenhouwer om vlug vers vlees te gaan kopen
Grand Hotel de France
Rue Mustapha M’barek 8 - Hotelfrancetunis@yahoo.fr - + 71 326 244
  
De hall Kamer 31 De façade van het gebouw
Zeer centraal gelegen, op 50 meter van de Porte de France (= ingang medina en souqs)
Stijlvol gebouw met lift en vriendelijke mensen aan de receptie.
We hadden een zeer propere badkamer met lavabo, spiegel, handdoeken en Wc-papier. Verder een kleerkast, tafel en stoelen en een klein balkonnetje. Ook airco en chauffage aanwezig in de kamer. Internet mogelijk, 1 TD per 15 minuten
Ontbijt (stokbrood, thee of koffie, boter en confituur) is inbegrepen.
Prijs: 36 Dinar
We hebben er eerst 3 nachten gelogeerd en waren zo tevreden dat we nog tweemaal zijn teruggekeerd.
Restaurant Les 3 Etoiles
Zelfde straat van ons hotel, 50 meter ver. Eenvoudig restaurantje waar veel plaatselijke mensen komen eten.
Er is een menu maar ze hebben nooit alles wat er op staat. We lieten gewoon de heel vriendelijke garçon afratelen wat ze wel hadden en kozen dan. We aten er de eerste drie avonden en dan ook nog de twee keren dat we terugkwamen naar Tunis.
 
Eerst krijg je een groot bord olijven en dan elk een voorgerechtje (cadeau de la maison) dat meestal voor mij een bordje witte bonen in tomatensaus was maar soms ook een bordje warme linzen of een klein bordje couscous.
De meest gevraagde hoofdgerechten zijn couscous agneau (3,8 Dinar), cotelettes d’agneau (6 Dinar), poulet roti (3 Dinar), poulet grillé (3,2 Dinar), escalope de dinde (4 Dinar), poisson (7 Dinar), merguez (3,5 Dinar)
Dat hoofdgerecht werd geserveerd met veel frietjes en veel (rauwe) groenten. En een bordje harissa (pikante saus). Er wordt alleen frisdrank geserveerd, geen alcohol.
Bediening is supersnel: nog geen 5 minuten na je bestelling staat je eten al voor je neus. Lekker en veel. |
Hotel Emira
52, Rue de France
+ 73 226 325
Zeer centraal gelegen, in de Medina, tegen een buitenmuur
We hadden een propere badkamer met lavabo, spiegel, handdoeken, zeepjes en Wc-papier Verder een kleerkast, tafel en stoelen
Onze kamer (204) had een groot balkon met tafel en stoelen. Zalig. Er is ook een rooftop terras.
Ontbijt (stokbrood, thee of koffie, boter en confituur) is inbegrepen
Prijs: 30 Dinar
  
Zicht van op het dakterras Onze kamer op het gelijkvloers Ontbijtzaaltje
Restaurant du Peuple
Naast Hotel de Paris, andere kant van de Medina maar toch maar 5 minuutjes wandelen.
Menu van soep, voorgerecht (briq), hoofdgerecht (couscous agneau – couscous merguez) en als nagerecht 1 aardbei
Ik betaalde 13 Dinar voor een schitterende maaltijd. We zaten wel alleen en ze waren gehaast om te sluiten, dus niet echt zo gezellig.
De tweede avond kregen we dezelfde voorgerechten maar bestelden we poulet roti met friet en groenten en poulet escalope. Zelfde prijs bijna, 12.5 TD
Zeer aan te raden !!!
Je kan zowel buiten als binnen zitten
|
Hotel Sabra
Place des Martyrs
Tel: 77 230 263
Zeer centraal gelegen, net buiten de stadspoorten van de Medina
Groot gebouw. Kamer 17 had een mooi uitzicht op de Medina maar was wel wat lawaaierig ’s avonds omdat de Tunesiërs lang buiten blijven zitten op de grote terrassen
We hadden een propere badkamer met lavabo, spiegel, geen handdoeken en WC-papier De WC was wel gemeenschappelijk, op de gang dus. Verder een kleerkast, tafel en stoelen en een klein balkonnetje.
Ook airco aanwezig in de kamer.
Ontbijt (stokbrood, thee of koffie, boter en confituur) is inbegrepen
Prijs : 24 Dinar zonder douche, 28 Dinar met douche
  
Het hotel tijdens de dag gezellige ontbijtruimte het hotel ‘s avonds
Restaurant Khsib
Zelfde straat van ons hotel, van de Medina weg
Locale eettent met kip aan het spit buiten
We vroegen en aten poulet roti (4,5 Dinar) , en brochette agneau (8,5 Dinar) allebei met frietjes maar het was bijna niet te eten
Toch met smile voor de foto (voor het eten, minder erna) |
Hotel de la Jeunesse
Avenue Habib Bouguiba
Tel: 77 466 528
In het centrum van de stad, vijf minuten van het busstation.
Schitterend gebouw met alle kamers op het gelijkvloers rond een aangename binnenkoer (met schildpadden !!!)
Kamer 4 had een propere badkamer met lavabo, spiegel, handdoeken en Wc-papier. Verder een kleerkast, tafel en stoelen.
Geen ontbijt te krijgen.
Prijs : 30 Dinar
  
Restaurant Relais Erridha
Voor de eerste keer Tunesische tajine gevraagd maar het was helemaal anders dan we ons herinnerden uit Marokko. Meer ei dan wat anders maar toch lekker. 7 TD per bord. Vlotte bediening.
 
|
Voor de eerste keer op reis, drie hotels afgegaan voor we een beetje ons gedacht vonden. El Medina was vuil en smerig, La Source was zeer mooi maar o zo donker en onaangenaam zodat we uiteindelijk belandden in
Hotel des Remparts
Rue des Remparts 5
Tel: 78 202 100
In het centrum van de stad, in een smal vuil straatje.
Redelijke kamer met badkamer met lavabo, spiegel, handdoeken en Wc-papier. Verder een kleerkast, tafel en stoelen. Geen airco, wel chauffage. Geen ontbijt te krijgen. Boven een biercafé.
Prijs : 25 Dinar
Restaurant Boumakhlouf
Zelfde straat van ons hotel (overkant)
Locale eettent met veel volk, de gaande man.
Voorgerecht was zeer pikante tonijnsalade. C. at een escalope dinde (4,5 Dinar) en ik een merguezeplaatje (6 Dinar). Lekker met frietjes en salade. Vlotte bediening en alles ok.Tweede avond kebab en veel groenten, poulet roti voor 8 samen Dinar, zeer lekker, een aanrader  
|
Hotel Atlas
Rue 1 Juin 1955
Tel: 78 603 217
In het centrum van de stad, vijf minuten van het busstation. Net achter het treinstation.
Lonely Planet noemt het een depressief gebouw maar ik vond het heel netjes.
Wij hadden een propere badkamer met lavabo, spiegel, handdoeken en Wc-papier. verder een kleerkast, tafel en stoelen.
Ontbijt is inbegrepen: (oud) stokbrood, koffie of thee, confituur en boter
Prijs : 30 Dinar
 
Restaurant
Naam onbekend, weinig te vinden in de stad (De Pizzeria uit de Lonely Planet op de centrale markt was gesloten). We vonden iets ergens tegen het busstation in de grote straat.
2x poisson met friet en salade voor 7 TD samen. Spotgoedkoop maar wel met gevolg
| C. had nog zo met mij geboft dat ik de vis zo mooi van de graten had kunnen scheiden toen ik een stekende pijn voelde in mijn keel. Er was een graatje blijven steken en met een paar happen brood kreeg ik het niet weg. Ik wist niet of de pijn die ik nu en dan voelde de volgende 24u die verdomde graat was of het wondje dat dat visonderdeel gemaakt had. Bij het avondeten de volgende avond voelde ik plots niets meer. Oef, gelukkig dat ik was… |
|
Hotel de la Plage
34, Rue Mohammed Rejiba
Tel: 72 436 510
Vijf minuutjes van de zee en de oude haven.
Kleine kamer met niet al te propere badkamer zonder handdoeken.
Airco in de kamer. Geen ontbijt te krijgen. Er was een café-restaurant onder/naast het hotel maar dat is nu gesloten.
Prijs : 30 Dinar
 
Restaurant Jendoubi
Alleen Catherine at daar de eerste avond (ik had een zeldzame acute aanval van Turista of van teveel witte bonen?) en vergezelde haar maar kon geen eten zien. Haar Couscous agneau smaakte héél lekker voor 5 TD.
De tweede avond vroegen we poisson (12 Dinar) en merguez (4 Dinar) , allebei met lekkere frieten en salade.  |
Bezienswaardigheden
Maandag 4 april
eerste dag ingecheckt tegen 16u en korte avondwandeling en bierzoektocht. Na het avondeten vroeg gaan slapen
Dinsdag 5 april
Begon al met een vreemde gebeurtenis: traangas.
Dan was het al tijd voor onze eerste  in een rij van vijf op vijf dagen: Carthago
Carthago
Waar en hoe er naar toe?
Langs de Avenue Habib Bourguiba 20 minuten wandelen tot aan het Tunis Marine Station (= bovengrondse metro). Je koopt een ticketje en stapt op de trein/metro. Daar staan alle haltes mooi aangeduid. Carthago is ongeveer een half uur ver en kost 0,68 Dinar.
Carthago is de verzamelnaam voor een achttal sites die over de stad verspreid liggen.
Ticket kan op iedere site gekocht worden: 9 Dinar + 1 Dinar voor je fototoestel
Wij begonnen in het Zuiden van de stad, stapten af in Carthage Salammbo en deden de rest allemaal te voet, tussen 10 uur en 14u30
Ø Sanctuary Tophet
flauwer dan verwacht. Weinig te zien van de Necropolis
Ø Palaeo Christian Museum
gesloten wegens renovatie
Ø Musée
Bezichtigd met een sympathieke, ongevraagde gids: 2 verdiepingen: beelden en mozaïeken
Ø Cathedrale
Was gesloten
Ø Antonine Baths
tijd voor de picknick, de moeite van te doen
Ø Roman Villas
zeer gerestaureerd en gedeeltelijk heropgebouwd, het mooiste van Carthago
 
Ø Roman Theatre
flauw, niet veel meer van te zien We besloten te wandelen (een half uurtje) naar
Sidi Bou Saïd
Mooi, pittoresk stadje: veel blauw en wit maar zeer toeristisch met allemaal winkels, cafés enz… leuk om er een beetje in te wandelen, meer ook niet.
 
Wel zeer de moeite was
Dar Ennejma Ezzahra
Het huis van de excentrieke Baron d’Erlanger die blijkbaar op geen Dinar meer of minder moest kijken.
Schitterend gebouw met nog de originele woon-, slaap- en wasvertrekken. Ook de bibliotheek zou ik wel willen hebben…
3 Dinar per persoon, er mochten jammer genoeg geen foto’s genomen worden. Toch stiekem ééntje gemaakt. Makkelijk te vinden, goed aangeduid met wegwijzers. 
Terug met de TGM metro (weer een halfuurtje) en dan terug te voet naar ons hotel.
Woensdag 6 april
Het wordt een dagje slenteren in Tunis en ondertussen nog het een en ander gaan bezoeken .
Tijd voor onze tweede Unescosite (na Carthago) in een rij van vijf op vijf dagen : de Medina van Tunis
In die Medina hebben we een (tweedehands) hoedje gekocht voor C. omdat het veel te heet was. Voor 1 Dinar was ze beschermd tegen de Zonnegoden.
Na onze slentertocht door de wirwar van straatjes stonden we weer buiten en gingen we naar de
Ø Cathedrale
Op de Avenue Habib Bourguiba. Was deze keer wel open en we profiteerden ervan om binnen te gaan. Niet zo heel spectaculair maar leuk was dat een nonnetje een beetje uitleg kwam geven over haar Kloosterorden –welke weet ik niet meer, ik ben meer voor chaos dan voor orde.
Ø Art Deco-Art Nouveau wandeling
In de Lonely Planet staat een heel uitgebreide wandeling beschreven (nou ja, straten worden aangegeven) en onze voorliefde kennende voor deze architecturale kunstvorm mochten we dit niet missen. Jammer genoeg is het Art Nouveau heel wat overdreven en hebben we nauwelijks mooie gebouwen gezien. Wel veel statige en grote.
 Ø Bhab El Khadra
We tjsoolden een tijdje met ons plan omdat er in die wijken bijna geen Westerse straatnaamborden zijn en dronken maar een lekkere muntthee aan de mooie en indrukwekkende Arabische Poort
Ø Bibliothèque Nationale
Dit was de uiteindelijke bedoeling van onze grote wandeling. In ieder land probeer ik op één moment – niet méér – aan mijn job te denken en probeer ik de plaatselijke Nationale Bibliotheek te bezoeken. Met een kort woordje 
uitleg mochten we binnen maar waren foto’s verboden. Grote leeszaal met veel computers maar anders weinig indrukwekkend.
Ø Place de la Kasbah, Medina
Via de grote Avenue du 9 Mars van kweet niet meer welk jaar arriveerden we aan de goed beveiligde Place de la Kasbah, de ingang van de Medina. Zoals gewoonlijk en zoals te verwachten was, konden we de grote moskee niet binnen wegens gesloten.
Ø Medersa’s en souqs
In een paar van de Medersas (oorspronkelijk Koranscholen maar nu meer scholen om een ambacht te leren) mochten we binnen maar in geen enkele moskee mochten we verder dan de voordeur.
|
Donderdag 7 april
Na twee uur trein wilde een vervelend mannetje ons perse meenemen naar het hotel van mijn keuze. Ik maakte hem duidelijk dat ik het alleen wel zou vinden maar hij wilde niet wijken. Geld kreeg hij van mij natuurlijk ook niet.
Het was bijna middag, we kochten broodjes en aten die op ons zonnige binnenkoer.
We waren nog geen vijf minuten onze kamer uit toen we een groep blanke meisjes zagen en daar liep Camille (C.’s dochter) bij. Van een prettig, een beetje verwacht en een beetje geënsceneerd weerzien gesproken. Na vijf minuutjes wilde Camille terug mee met haar groep en waren wij ook weer alleen. 
Tijd voor onze derde (na Carthago en de Medina van Tunis) Unescosite in een rij van vijf op vijf dagen: de Medina van Sousse
Ø Ribat
5TD te betalen + 1 voor de foto’s. Zeer goed bewaard en met een heel mooi zicht van op de toren
Ø Dar Essid Museum
gesloten wegens renovatie, jammer, de beschrijving in de LP leek me de moeite
Ø Kasbah & Archeologisch Museum
gesloten wegens renovatie, voor onbepaalde rijd
Ø Kalat El-Koubba
Voor de verandering: gesloten
Ø Sofra Cistern
Nog maar eens: niet te bezoeken
Ø Great Mosque
toe voor niet moslims, sluit om 14u Ik weet niet of het te maken heeft met de Jasmijnrevolutie of dat het een vrij frequent fenomeen is in heel Tunesië maar er waren in de hele Noorden meer bezienswaardigheden gesloten dan open toen wij er waren. Héél jammer.We hadden dus tijd over voor enkele theetjes op een terrasje, kochten wat te harde nougat voor C. – ik had mijn haaamertje van de Gamma niet mee –en slenterden gewoon wat rond tot het tijd werd om een Supermarktje te gaan zoeken. Chips, wat yoghurt en Nivea in de plaats van After Sun gingen mee naar het hotel.
Tijd om te aperitieven.
Probleem: waar vind je in Sousse bier? De man van het hotel had het me al uitgelegd maar ik vond zijn ‘bierwinkel’ niet. Om me een plezier te doen is hij met me mee geweest. Het was slechts enkele minuten wandelen buiten de Medinapoorten maar je moet het weten zijn…. |
Vrijdag 8 april
Met onze rugzakken stapten we drie kwartier te voet tot aan de louage, dan een uurtje in het busje en nog es 5 minuten wandelen met de rugzak tot aanTijd voor onze vierde (na Carthago, Medina van Tunis Medina Sousse) Unescosite in een rij van vijf op vijf dagen: El Jem
Colosseum
TD 8 + 1 foto (telt voor ingang Colosseum en het Musée)
We hadden nog onze rugzakken aan toen we Camilles groep op een terrasje zagen zitten. Ze hadden nog een kwartiertje voor de bus vertrok naar hun hotel. Enkele minuten later waren moeder en dochter weer voor een korte wijle verenigd, konden ze wat knuffelen en wat bijpraten.
Het Colosseum is schitterend bewaard gebleven en al bijna net zo mooi als dat van Rome. We waren er bijna helemaal alleen wat het nog veel leuker maakte. Na het bezoek dronken we een theetje en de baas van daar stelde ons zelf voor dat we onze bagage daar achterlieten om naar het Musée te gaan. Met veel plezier.Ondertussen vertelde hij wat over de slechte economische toestand van het land en het afhaken van de toeristen.
“Als ik drie toeristen per dag in mijn restaurant heb, ben ik een tevreden man. Ik stuur dan wel vlug mijn garçon/kok nar de beenhouwer en andere winkels om de ingrediënten bij te halen. Ik kan het me niet permitteren mijn diepvriezers en frigo’s te vullen…”
We hoopten samen met hem dat het toerisme vlug zou terugkeren en met een Inch Allah namen we afscheid.
Musée
800 meter ver, door het kleine stadje door (goed aangeduid)
Bijna alleen mozaïeken en nog een paar overblijfselen van de vroegere villa’s van de Romeinen. C. was in de wolken met de schitterende vloeren (o.a. met haar lievelingsdier, de pauw) Dilemma
We stapten nog tot aan de gare om de uren te weten voor de treinen naar Tozeur – volgens de man van het restaurant zijn er geen rechtstreekse bussen en is het zeer omslachtig. Slechts twee treinen nog die dag: naar Sfax om 12u19 en naar Tozeur om 15u19 (31/2 uur rijden).
Oeps, we waren al een paar keer bang gemaakt door lokale mensen over de onveiligheid in het Zuiden. Na de revolutie werden bijna alle gevangen vrijgelaten en de echte criminelen zijn gevlucht naar het Zuiden waar ze wel eens zouden durven toeristen gewapend overvallen. Andere mensen spreken dit tegen en zeggen dat je zolang je de normale toeristische route volgt, er niet van afwijkt en geen nachtelijke uitstappen doet, normaal gezien veilig bent.
C. komt al niet graag toe in het donker om dan nog een hotel en een restaurant te zoeken zodat we maar besloten terug te keren naar Sousse.
Morgen zien we wel |
Onze broodjes nuttigden we op het plein voor het station en gingen, ‘met een lang gat’ terug naar het louagestation waar we nogal vlug meekonden naar Sousse.
Daar checkten we in in ons hotelletje van de dag ervoor en wandelden door naar het nieuwe Sousse. Eventjes lekker uitwaaien aan de zee maar toch nog te koud om er ons in te wagen. In de grote straten, vol met hotels, winkels en restaurants zie je veel banken en veel ATM’s maar geen een die Maestro kende. Dan maar wat geld afgehaald met onze MasterCard.
Haha, de bierwinkel weet ik hier al zijn.
Oeps, vergeten dat het vrijdag is en dat er dus nergens maar ook nergens alcohol te krijgen was. C. schrok zich een hoedje toen ze me met een fles Cola zag binnenkomen.
Ik was, na het afblazen van het Tozeurplan en de fles Cola, niet de meest aangename man om op restaurant te gaan. De troglodytenwoningen van Matmata, de Palmeraie van Gabès en de woestijn rond Tozeur zouden dus voor een volgende keer zijn.
Maar ik had een Plan B uitgewerkt: het Zuiden zouden we laten vallen en een paar andere, minder bekende steden aandoen.
Morgen wordt alles beter. |
Zaterdag 9 april
Met een taxi naar de Gare des Louages (3 TD), we hadden gisteren ondervonden dat het net iets te ver was om te voet te gaan.
Na een klein uurtje met de louage stonden we in de 4de heiligste stad van de moslims (na Mekka, Jeruzalem, Medina). Een pelgrimsplaats voor moslims dus. We hadden een heel strikte stad verwacht maar het was er net als elders.Tijd voor onze vijfde (na Carthago, Medina van Tunis, Medina Sousse, El Jem) Unescosite in een rij van vijf op vijf dagen: Kairouan
Onze stadswandeling duurde van 11 uur tot rond ongeveer 16u30. Eerst hebben we een half uur verkeerd gelopen (geen straatnaamborden die leesbaar waren) tot ik uiteindelijk toch op het plannetje zag waar we stonden. Helemaal niet waar ik gedacht had maar soit, we stonden aan…
Ø Zaouia Sidi Sahab
8TD + 1, zeer mooi
Bij de Tombe van de Profeet Zijn Vriend mochten we geen foto’s nemen maar de Bewaker wilde dat wel doen voor ons… En, wonder boven wonder: hij stak zelfs zijn bedelhandje niet uit. Tenzij ik het niet gezien heb, kan ook natuurlijk.
Ø Aghlabid Basins
Water was te ondiep en te vuil om te zwemmen maar het was er wel leuk zitten op een bankje in de schaduw om te picknicken, net naast een kinderpretparkje.
We wandelen terug langs dezelfde grote en vervelende baan naar
Ø Zaouia Sidi Amor Abbada
gesloten wegens 9 april, feest van de martelaren
Ø Medina
Mosque 3 Portes gesloten
Great Mosque gesloten om 14u (we waren 5 min te laat)
 Bir Barouta: kameel aan drinkput - !!! is een pelgrimsplaats: het putwater zou ondergronds verbonden zijn met Mekka. Die kameel zag er niet al te gezond uit zodat ik maar mijn dorst opspaarde voor een pint vanavond (mijn lever zou mentaal verbonden zijn met Moortgat)
Zouia Sidi Abid el-Ghariani: gesloten wegens 9 april, feest van de martelaren
Zoals je alweer kan lezen: die Tunesiërs spelen hier ferm met onze voeten. Waarom doen ze geen moeite om de mooie gebouwen die ze hebben open te stellen voor de toeristen. Hoe kunnen ze verwachten dat er nog mensen zullen komen als er niks te zien is?. Gelukkig was het volgende wel open
Ø Paleis van de Gouverneur
We waren gewaarschuwd door de Lonely Planet zodat we ons niet al te veel ergerden. We werden heel vriendelijk onthaald door een chique meneer die ons een rondleiding door dit schitterende gebouw bezorgde, met veel uitleg en ons dan uitnodigde voor de thee…
En dan begint het: tapijtjes kijken, bijna gratis natuurlijk. Je geraakt er moeilijk buiten, uiteindelijk botweg opgestaan, merci gezegd en naar buiten gestapt.
 
Ø Aouia Sidi Amor Abada
Een man van de Toeristische Dienst haastte zich om te
zeggen dat het hem speet maar dat het vanwege het Feest van.. ja,ja De Martelaren, gesloten was. Morgen zou het om 8uur terug open en zou hij ons met veel plezier een rondleiding geven…. We waren eventjes de Medina beu en stapten langs de andere kant de Nouvelle Ville binnen maar daar was niet veel te zien. Enkele hotels die ook in de Lonely Planet staan, Restaurant Le Roi des Couscous die nu een echt biercafé is en enkele simpele andere restaurants. Toch nog eventjes in de Medina waar C. schoenen kocht voor 7 Dinar – we waren nog niet in het hotel toen ze al bijna versleten waren. Maar mooi waren ze, da’s zeker, mooi geweest….
Een paar pintjes gekocht in het stinkende biercafé en na het avondeten was het tijd voor een slaaptheetje, wat IPOD-muziek en een boekje |
Zondag 10 april
Van het hotel met een taxi naar de Gare des Louages (2TD), waarschijnlijk anders een half uurtje stappen met de rugzak. We werden in Sbeitla gedropt op 100 meter van het hotel dat ik wilde.Na het inchecken gingen we te voet naar Syndicat d’Initiative (half uur stappen) waar we tickets kochten (TD 4 + 1 foto). De entree is aan de overkant. Eerst daar een uurtje rondgeslenterd en dan weer naar het hotel om te eten, een douche te nemen in de schitterende binnenkoer.
O ja, voor alle zekerheid hadden we gevraagd of we na onze eerste entree deze namiddag nog eens binnen mochten met hetzelfde ticket. Je weet maar nooit maar geen probleem.
Sufutela
14u-17u, zeer uitgestrekt domein en alles op het gemak gedaan. We hebben ieder bekend en onbekend stukje gedaan maar je kan het misschien wel allemaal zien in een groot uur. Enkele redelijke mozaïeken en een heropgebouwde driedelige tempel.
Het Museum was gesloten maar de sleutel is te krijgen in het Syndicat d’Initiative – klein maar fijn museum 
’s Avonds gingen we een half uurtje internetten om alle lieve vrienden (m/v) op het thuisfront op de hoogte te houden van onze belevenissen en om live te zien hoe Club Brugge-Anderlecht aan het verslaan was. En om de laatste kilometer van Parijs-Roubaix te herbeleven.
Het Biercafé is rechtover de deur (ook hotel), kon dus niet makkelijker zijn.
Na onze welverdiende tajine, afscheid genomen van de schildpadden en ook op stok gegaan. |
Maandag 11 april
na een ontbijt met een paar boterkoeken met chocolade namen we de bus voor een kleine 2 uur.
Daar had ik efkens een zwak moment – gebeurt niet veel hoor.
Ik had gelezen dat de Gare de Louages slechts 300 meter van het centrum was. Wat ik vergeten was,was dat we in het busstation stonden en dat is 3 kilometer weg van het centrum in plaats van 300 meter. Drie lange kilometers in de hitte met de rugzakken maar gelukkig klaagt C. nooit en kan ik er me met een kwinkslag vanaf maken.Na de zoektocht naar hotels (zie hoger), inchecken, broodjes gekocht en thee gedronken en de stad verkend
Ø Springs
compleet in het centrum van de stad met een mooie mozaïek
Ø Roman Baths & Cisterns
Vijftig meter verder kregen we een bewaker mee die een heel klein beetje uitleg gaf maar ons vooral commandeerde langs waar we moesten gaan en waar we moesten foto’s nemen. Zo niet hé. Ik negeerde zijn uitgestoken hand en we trokken verder naar het hoogst gelegen deel van de stad, naar de
Ø Kasbah
 Daar liep de bewaker op krukken, had hij een beetje dezelfde manieren: “Monsieur, par ici, regardez là-bas, pas par là, ici Photo…”
Ik maakte er een spelletje van om stomweg het tegenovergestelde te doen van zijn aanwijzingen zodat ik constant een verwoed tik tikt tik op de kasseistenen achter me hoorde. Dacht je dat ik die man enkele Dinars gaf om nieuwe krukken te kopen? Vergeet het.
De volgende dag passeerden we daar nog eens en wilde ik weer binnengaan om Mahmoed Crucke nog wat te pesten maar C., de brave ziel, wilde niet.
Ø Basilique & Zaouia Boumakhlouf
Wat dacht je. Hadden we al genoeg geluk gehad? Ik vermoed van wel want beiden waren gesloten en zouden, volgens de bordjes, om 15uur open gaan. Een meisje op een terrasje riep: “Ouvert toutes les semaines mais pas cette”
Een thee met munt en appelsien op de trapjes naar de benedenstad verzoende ons weer een beetje met ons bestaan en gaf ons verse moed om de verre en moeilijke zoektocht aan te vangen naar de
Ø Bab Ghedive
die we, ondanks mijn dan al behoorlijke uitspraak van het Arabisch, toch niet konden vinden.
Ø Joods Kerkhof
Het verwaarloosde kerkhof ligt er maar zielig bij, als een restant van een verloren gegane populatie 
Ø Synagogue
Onderging hetzelfde lot van het kerkhof. Joden zijn hier blijkbaar niet meer welkom. Een man wist ons te vertellen dat het oude Gebedshuis fermé pour toujours was
Ø St. Peter Church
Ook de katholieken moesten het onderspit delven: kerk gesloten
Zoals je kan lezen, veel gezocht maar weinig gezien.
In ons stamcafé op de trapjes moesten we zelfs al niet meer bestellen. Thee met muntsiroop en appelsien brachten ze zonder vragen. Tof en leuk.
De bierwinkel is onder ons hotel en dus moest ik niet veel moeite doen om aan vocht te geraken om dit dagboek hier aan te vullen en de planning voor morgen te maken |
Dinsdag 12 april
Het was verbazend fris deze morgen en het was nodig om én T-shirt, én Polar en Regenvestje aan te doen om aan onze dag te beginnen. We hebben een half uur gewacht op de louage en toen we dan nog alleen waren, had C. de lumineuze inval om met een taxi naar het busstation te rijden (1 TD). Daar hadden we geluk en vertrok er om 9u20 een bus naar Tunis. We lieten ons afzetten langs de troosteloze en stofferige grote baan in Nouvelle Dougga. Eigenlijk alleen maar een paar huizen, verder niets
We wisten niet onmiddellijk hoe we daar weg zouden geraken tot een attente louagedriver ons zag aarzelen en twijfelen. Hij wilde ons wel meenemen voor TD 15, ons daar twee uur tijd geven om de site te verkennen en ons dan op te halen. Van ongeveer 10u30 tot 13uur wandelden we in onze zesde Unescosite: Dougga Nog twee te doen in Tunesië
Dougga
Van ongeveer 10u30 tot 13uur wandelden we in de indrukwekkende Romeinse ruïne.We begonnen al onmiddellijk goed met enkele mooie gebouwen links met mooie mozaïeken en wandelden langs het wandelpaadje door tot aan alle bezienswaardigheden. Ook hier, net als in de meeste andere Tunesische sites, weinig bewegwijzering zodat het niet altijd duidelijk is waar je nu juist bent. Vooral het immense Templecomplex op de heuvel maakt indruk.
Er is ook een shop met een toilet. Geen betaalbaar eten of te drinken te krijgen, voorzie je dus best op voorhand. Wij picknickten aan het vreemde Lybio-Punic Mausoleum waar ik nog tijd vond om uit de duizenden veldbloemen een mooi boeketje te maken voor mijn allerliefste.
 
Onze chauffeur was mooi op tijd en zette ons weer af aan de grote baan waar we een halfuurtje moesten wachten op een passerende louage die nog plaats had – er waren ondertussen al tot onze frustratie enkele louages en bussen gepasseerd. Na een klein uurtje stonden we in ons hotel voor een verfrissingbeurt en een theetje.
De namiddagwandeling in de stad leverde niet veel op: wat gisteren gesloten was, was het nog altijd. Natuurlijk was er tijd genoeg voor een Tunesische specialiteit: Thé Pignons (pijnboompitten) die C. als thee-experte wel eens moest geproefd hebben. De 1,5 TD was driemaal zoveel als voor een gewone thee maar was het – weer volgens onze specialiste – waard. Ik wachtte tot we in ons stamcafé op de trapjes waren om daar een simpele thé à la menthe te consumeren. Ons plaatsje hadden ze weer vrijgehouden en de bediening kwam er zonder vragen….
De supermarkt ligt meer dan een kilometer uit het centrum zodat we maar in de kleine plaatselijke winkeltjes zochten naar chips, Tucs, water en een pakje Camel sigaretten kochten voor 3 Dinar.
|
Woensdag 13 april
In Le Kef gingen we te voet naar het louagestation en reden 50 minuten in het busje naar onze volgende bestemming. Daar was het maar tien minuutjes zoeken naar het hotel van mijn keuze. Jendouba is blijkbaar een grote broedplaats voor ooievaars want werkelijk op alle hoge gebouwen en in veel bomen zie je ooievaars en hun nesten. Leuk om die elegante vogels bezig te zien.We waren niet van plan hier lang te blijven, gingen naar de Monoprix op de markt om broodjes, kaas en water en gingen terug naar de grote baan waar de SRT bussen aan de overkant staan. Een kwartiertje later stonden we aan de overkant van de ingang van
Bulla Regia
Entréeprijs TD 5 + 1voor de foto’s
We hebben er ongeveer 2 uur rondgelopen, zeer op gemak omdat het niet zo groot is. De gebruikelijke resten van tempels, enkele beelden, een amfitheater maar echt indrukwekkend zijn de Romeinse villas die in twee verdiepingen gebouwd werden. De kelderverdieping was er voor de warmste maanden. Goed gezien.
Met schitterende en de beste bewaarde openlucht mozaïeken van heel Tunesië.
Volgens mij verdient Bulla Regia een plaatsje op de
Unesco Werelderfgoedlijst. Ook was het er mooi wandelen tussen weeral de duizenden bloemen. Zeer aangenaam en weeral heel alleen om te picknicken.
Ook hier is alles slecht aangeduid en is ter plaatse weinig info te vinden zodat je maar je plan moet trekken.
Het museum aan de ingang is al acht jaar definitief toe maar gelukkig konden we aan de ingang een plasje doen en ons wat verfrissen.
 
We hadden tijd over en wilden nog naar de Dolmen die volgens de Lonely Planet maar 500 meter ver zouden zijn. Het plannetje was ons niet heel duidelijk zodat we meer dan een uur rondgelopen hebben tussen de velden zonder iets te zien. Toen ik achteraf nog eens de info in het boek las, besefte ik dat we de heuvels moesten gepasseerd zijn zonder er acht op te slaan. Laat me dus toe met enige dichterlijke vrijheid zeggen dat we de dolmen gezien hebben maar dat het niet veel zaaks was.Om half vijf stonden we op de grote baan in de brandende zon te wachten op de bus. Busje komt zo, vergeet het. De mannen van het Ticketoffice wisten te vertellen dat er waarschijnlijk geen meer zou komen. We konden niet anders dan hen gelijk geven en zagen ons genoodzaakt een taxi aan te houden om ons de zeven kilometer naar Jendouba terug te brengen. Het kostte ons slechts een kleine 4 Dinar (mét de taximeter).
Het hotel is ook een restaurant en ze verkopen ook alcohol maar beiden leken me te duur zodat we, tussen de plaatselijke marktkramers, maar op zoek gingen naar een betere optie. Bier vonden we in aan café en in één van de weinige restaurants spraken we af dat hij open zou blijven tot rond 19uur – we hebben de indruk dat de zaken overal slecht gaan en dat ze vroeg sluiten.
Morgen dus voor de tweede maal naar het ons al stilaan vertrouwde Tunis |
Donderdag 14 april
Na een uitstapje van een paar dagen, namen we na ons ontbijt in Jendouba de trein van 9u13 (er zijn er ook om 5u39, 11u13 enz…) om een tweetal uur later in Tunis te arriveren… althans zo was de bedoeling . | Nog een kwartiertje ongeveer,” had ik pas tegen C. gezegd toen de trein halt hield. En niet verder wilde rijden. Er begonnen mensen af te stappen. Waar zijn we? Een opgewonden man kwam de nog zittende treinreizigers melden dat er Grève was. Tja, we hadden er al van gehoord, van de vele stakingen in Tunesië maar dit was de eerste maal dat we het aan de lijve ondervonden. De boodschapper werd op verwensingen onthaald door de andere mensen maar toch moesten we afstappen. Om dan een taxi of een bus te nemen. We wisten ondertussen dat we in Menouba waren, op zo’n 10 kilometer van Tunis centrum. Enkele onvriendelijke studenten namen ons mee tot aan de bushalte waar we na twintig minuten met meer dan tweemaal zoveel passagiers als toegelaten was, denk ik, als haringen met rugzakken vertrokken voor een zweterige busrit. |
In het Grand Hotel de France hadden we terug onze geliefde kamer, nummer 31 en dronken er een theetje op.
Tijd voor nog maar eens wandeling naar enkele bezienswaardigheden in Tunis die we bewust hadden overlaten.
O ja, we hadden een probleem: onze vijf pockets waren uitgelezen of toch bijna en we waren dringend aan nieuw leesvoer toe.
Met een uitgestreken gezicht ben ik in verschillende hotels de prijs van de kamers gaan vragen, ondertussen in de hall spiedend of er geen pockets lagen. We hadden uiteindelijk prijs in de zeer mooi gerestaureerde
 Auberge de la jeunese
Van buitenaf ziet het er niet uit maar binnen is het schitterend. Enige nadeel en vooral voor ons, iets niet zo jonge trekkers meer, was dat de douches en toiletten véél te ver van de kamers lagen. Geen enkele kamer is mét badkamer.
Palais Khereidinne
We kregen een boeiende uitleg over de geschiedenis van het gebouw maar mooi is het niet. En de tijdelijke expo van een Tunesische post-revolutionaire kunstenaar vond ik ook niet erg geslaagd.
Dar Lasram
Is nu een centrum voor het behoud van de Medina. Toevallig was er een expo van Spaanse Comics en vielen we binnen tijdens een persconferentie. Net als het vorige, veel meer van verwacht.We dronken een theetje, zaten in het zonnetje, lieten ons aanspreken in het Frans, Engels, Duits en Nederlands door de souqverkopers en slenterden de namiddag weg. Mag ook eens. |
Vrijdag 15 april
De archeologische site van Kerkouane hebben we gedaan als daguitstap vanuit Tunis
We gingen te voet naar het Louagestation Cap Bon, 20 min naar het Zuiden van stad.
Anderhalf uur zaten we in het busje tot ze ons dropten in een stadje waar een Wegwijzer stond naar de Kerkouane site. De info in de Lonely Planet is niet heel duidelijk zodat we dachten slechts “a pleasant walk of 1,5 km to the site” voor de boeg te hebben. Jawadde, de zogezegde 1,5 kilometer werden 1,5 uur wandelen en dan nog zagen we geen einde komen aan onze lijdensweg en wisten we zelfs niet meer of we in de juiste richting aan het stappen waren….
Dan maar de ouderwetse manier: liften.
Ik had geluk, na een paar minuutjes stopte er een wagen met een Tunesische Deen en zijn Tunesische vrouw die ons heel vriendelijk niet alleen brachten tot aan de echte en juiste afsplitsing maar ons daarenboven nog doorvoerden tot aan de ingang van de Archeologische Site. Ik ben ze eeuwig dankbaar.Tijd voor onze zevende Unescosite: Kerkouane Nog één te doen in Tunesië
Kerkouane
TD 5 TDinar + 1
We hebben er maar een klein uurtje rondgelopen: het was te koud, er was niet zoveel te zien en er was geen uitleg op de verschillende onderdelen van de site. Vooral historisch zéér belangrijk als eerste Punische nederzetting in Afrika maar er is heel veel verbeelding nodig om je er iets bij voor te stellen. Tenzij bij het rode bad mét uitzicht op zee.
Wel schitterend gelegen met de zee als achtergrond. Van pure miserie en van pure koude (T-shirt, sweater én jas en nog koud door de snijdende wind) dronken we een hete thee die zowel niet echt lekker was als duur was (1,5 Dinar per glaasje)
Het museum ligt binnen het domein en was klein maar fijn.
Na het bezoek wandelden we - geen Denen te zien – met veel plezier tot aan de splitsing (20 min) waar we vruchteloos een hele tijd wachtten op een eventuele bus. We moesten wel een taxi tegenhouden en betaalden 6 Dinar tot in het dorpje waar we toegekomen waren. Daar stonden we dan weer te wachten op een bus of een louage, in zo’n kleine dorpjes is het heel wat moeilijker om je in het Frans verstaanbaar te maken. Tunis verstonden ze natuurlijk wel en het zag er naar uit dat we nog tijd genoeg hadden voor C.’s lievelingsbezigheid: een thé à la menthe drinken. Zo gezegd, zo gedaan. Amper een kwartiertje later riepen ze ons naar en op de bus. Leuk om zo te mogen wachten.
Het werd een louage en anderhalf uur later stonden we weer in Tunis. Aan de Gare de Louage wandelden we een half uurtje op het kerkhof, het grootste dat ik ooit gezien had, tussen de rouwende mensen.De metro die we namen zette ons af aan een andere plaats - !!! er zijn twee lijnen in Tunis: die naar Nord en die naar Sud en die hebben enkele, niet veel, verschillende stations.Ik herkende me dus niet onmiddellijk maar uiteindelijk wel en na een paar minuten stonden we aan de hoek van Rue de Grece waar het Publinet Internetcafé is. Als je de Lonely Planet niet zou gelezen hebben, zou je het bijna niet geloven dat het daar is. Inderdaad, heel grumpy, maar op de eerste etage is er een proper internetcafé met snelle verbinding.Ik wist het, ik had er me mentaal op voorzien dat het vrijdag was en had me eventjes afgevraagd of ik niet beter gisteren een dubbele portie bier had gekocht maar ik had het laten afhangen van het noodlot, Inch Allah weet je wel. Maar pech voor mij, de bierwinkel was gesloten. Cola en chips smaakten ook en we gingen, na het avondeten, vroeg slapen omdat het véél te koud was op de kamer. |
Zaterdag 16 april
Van Tunis centrum neem je de metro lijn 4 naar Bouchoucha Station (ongeveer 20 min) en daar vind je als je 200 meter terugkeert het louagestation naar het Noorden.
Eventjes wachten maar geen enkele louage vertrok er. Bussen zijn er om het half uur. Na het uurtje op de bus arriveerden we in het busstation van Bizerte. Het was nogal ver gaan, eerst een lange baan, dan rechts aanhouden en na een half uurtje ben je aan het hotel dat we met wat moeite – weer weinig straatnaamborden die niet in het Arabisch zijn - vonden. We zochten een bakker en aten onze lekkere broodjes op onze kamer.Bizerte had ik ingepland niet als een stad waar heel veel te zien is maar als een uitvalsbasis voor een één- of meerdaags bezoek aan het Nationaal Park van Ichkeul.
We deden een rustige stadswandeling tussen 13u en 17u en begonnen aan de
Ø Zee
Het was er héél fris, veel wind en C. was zeer ontgoocheld dat er daar geen schelpjes te vinden waren.
Ø Andalous Fort
Een hele wandeling en niet gemakkelijk om de ingang te vinden maar naast enkele mensen die Petanque, jawel, aan het spelen waren, hadden we voor één keer geluk. De Sleutelopener arriveerde juist als wij er waren. Niet echt spectaculair maar een mooi zicht op het Theatre waar in de zomer nog wel eens optredens zouden plaats vinden.
We wandelden naar beneden en na een kort bezoek aan de niet zeer interessante
Kasbah
vonden we een terrasje waar we enkele stoelen en een tafel moesten verzetten om in de zon te kunnen zitten – die Tunesiërs toch, zetten alle terrasjes in de schaduw…
Zalig zitten met héél lekkere muntthee. Een plaatsje om te koesteren en typisch voor de tweede helft van onze reis: meer genieten en relaxen dan vroeger. Ook in en rond de
Ø Oude Haven
werd het gewoon wat slenteren en rondkijken. C. moest nog wat shoppen en daar was dat ideaal. Goedkoop en geen opdringerige verkopers zoals in de souqs van Tunis of vooral Sousse. We zochten en vonden de Rue de Belgique maar geen straatnaambordje te zien om een foto mee te nemen. Langs de markt en een biercafé, joepie, op het gemak gewandeld tot aan ons hotel. |
Zondag 17 april
Welgezind zoals altijd, goed uitgeslapen en vol verwachting stapten we de15 minuten tot aan het louagestation, namen daar een busje dat ons in een goed half uur (30 kilometer) tot aan de Arch, de Boog, bracht die het begin van het Nationaal Park aanduidt. Van daar uit is het theoretisch 4,5 kilometer tot aan het Ticket Office en dan nog eens te voet een tweetal kilometer (klein halfuurtje) in het Park zelf tot aan het Musée.
We hadden op het eerste stuk geluk omdat een passerende louage ons zag sukkelen en stopte. Voor een simpel Dinaartje mochten we mee tot aan de ingang.
Registreren = je naam en nationaliteit zeggen en betalen.Tijd voor onze achtste en laatste Unescosite in Tunesië: Ichkeul Nationaal Park
Honderd meter na de ingang vind je de warmwaterbaden, een soort hammams, die zeer populair zijn bij de lokale bevolking maar waar wij ons niet in waagden.
Vreemd genoeg staan daar begotlevensgrote beelden van een Olifant en een Neushoorn. Waar ze die uitgehaald hebben en wat die te maken hebben met een Vogelreservaat kon ik me met de beste bedoelingen van de wereld inbeelden. Maar soit. Trapje naar boven tot aan het
Ø Ecomusée
klein gebouwtje met alleen maar uitleg over fauna en flora in het Park. Verder kan je niet veel anders doen in het Park dan 20 min rondwandelen. Het Park bestaat uit drie delen: de berg (Jebel) Ichkeul waar de roofvogels een thuis gevonden hebben, de Marais (de zompige en moerassige laagvlakte) en de vijvers.
Leuk moment
We zaten een theetje te drinken aan een kraam van een verkoper van keramiek. Een oude vrouw kwam naar het kraam, draaide alle tassen binnenste buiten en kocht er vier. Vijf minuten later kwam dezelfde vrouw afgeslenterd, herhaalde haar kwaliteitscontroleritueel en kocht er nog eens vier. Ze had ons al verbaasd zien kijken en lachte haar drie tanden bloot. Geloof het of niet, maar dat herhaalde zich nog een paar keren tot ze voor de allerlaatste keer terug kwam en er maar één kocht. Wat gebeurt er? Zowel de oude vrouw, als de verkoper als wij kregen de slappe lach. Elk dacht er het zijne van maar ik ben er bijna zeker van dat die laatste tas voor Tante Germaine was die ze vergeten was uit te nodigen op de familiebijeenkomst van de dag erna… |
Terwijl we aan het wandelen waren in het Park stopte er een auto naast ons en na de gebruikelijke vriendelijke kennismakingswoorden hadden we door dat we spraken met Monsieur Le Directeur van het Park die ons in geuren en kleuren beschreef welke vogels, reptielen enz.. er normaal allemaal te bewonderen waren. Maar vandaag dus niet, is het seizoen niet.Op de lange wandeling terug probeerde ik nogmaals mijn geluk en ja ja, een auto stopte voor mij omhooggestoken duim. Inez en haar vriend namen ons mee tot in … terwijl we hoogstverbaasd konden luisteren naar Les Best Of Jacques Brel wat natuurlijk een gesprek over België uitlokte. Sympathieke mensen. Ze zetten ons af aan de Louages in Menzel Bourguiba van waaruit we vlug terug in Bizerte stonden.
Daar verbaasde ik C. met een kriskras, zigzaggende perfecte wandeling zonder kaart tot aan ons terrasje naast de Kasbah van gisteren. Het theetje smaakte, zoals altijd, heerlijk.
Morgen gaan we voor de laatste keer naar Tunis. |
Maandag 18 april
na twee dagen aan ’t zeitje in Bizerte arriveerden we voor de derde en laatste keer in Tunis waar, tot onze grote verbazing, onze kamer niet meer vrij was. Ik dacht aan een grapje maar humor kennen die mensen niet echt. Kamer 50 was ongeveer hetzelfde en dus ook goed hoor.
Gelukkig had ik deze morgen nog eens de info over Tunis herlezen en was mijne Dinar gevallen dat het maandag was en dat het Bardo Museum dus gesloten was.
Nog maar eens Plan B dus.
Zonder veel uitleg te geven aan C. stapten we tot aan Tunis Marine en namen de metro (een kwartiertje rijden) naar
La Goulette
Eigenlijk een veredelde badplaats voor de rijken van Tunis die daar de stadsdrukte gaan ontvluchten in het weekend. Tijdens de week is het daar nog heerlijk rustig. We deden er niet veel, wat wandelen op de dijk, zagen dat het Fort gesloten was en dronken dan maar ons zoveelste munttheetje in een zijstraat…. Leuk moment
We zaten daar zalig in het zonnetje, met een goed theetje maar dat kleine glaasje is veel te vlug leeg. We bleven het vertrekmoment zolang mogelijk uitstellen tot de eigenaar van het café ons een verse thé kwam brengen. Waarom?
“Parce que t’as pas fini de fumer. Ca va ensemble, tu ne peut pas partir sans que les deux sont finis, boire du thé et fumer.”
Ik mocht maar één thee betalen, rookte op het gemak mijn sigaret op en vertrok. Leuke man. |
Tegen 16 uur stonden we weer in de Medina van Tunis waar we eindelijk tijd vrijmaakten om enkele kleine souvenirs voor onze kinderen te zoeken. Het ging verbazend vlot en tevreden konden we onze voorlaatste dag afsluiten.
Niet vooraleer ik nog eens een bezoekje bracht aan de bierwinkel en in alle stilte nog eens de souq indook om een armband voor C. te kopen. Ondertussen heeft ze er al een hele collectie, van overal ter wereld probeer ik er eentje mee te brengen… Soms kan ik wel lief zijn hoor.
Dinsdag 19 april
Onze laatste dag heb ik geprobeerd goed op te vullen om de tristesse de partir wat uit te stellen. Eerst namen we nog eens de tram naar Bouchoucha – ik kende ondertussen al alle stops uit het hoofd – waar we een louage zochten maar een bus moesten nemen naar
Utique
Je moet vragen aan de kaartjesverkoper om je af te zetten aan de weg naar Utique, een zijstraat van de grote baan Tunis-Bizerte. Dan is het nog 1,5 km wandelen tot aan het Museum en dan nog eens 800 meter tot aan de ruïnes zelf.
Busanekdote
Ik had aan de kaartjesverkoper bij het opstappen gevraagd ons te verwittigen waar we moesten afstappen. Zoals gewoonlijk in vliegtuig, bus, trein of tram val ik rapper in slaap dan het voertuig vertrokken is. Toen ik wakker werd, zag ik dat we al een half uur onderweg waren. Dan zouden we er ongeveer moeten zijn of misschien zelfs iets te ver. Ik betrouwde het zaakje niet en zocht oogcontact met de kaartjesverkoper. Toen hij me vragen zag kijken sloeg hij verschrikt een hand voor zijn mond.
Ik wist toen al hoe laat het was. Hij was ons vergeten, kwam zich uitgebreid excuseren en zou voor een oplossing zorgen. Hij liet de chauffeur stoppen aan een van de volgende kruispunten waar er net een bus uit de tegenovergestelde richting aankwam. Na wat gepraat met die busmannen mochten we gratis terug mee, terug naar van waar we gekomen waren. Tien minuutjes later stonden we waar we moesten zijn. |
Musée
Klein maar fijn. Daar kun je tickets kopen voor de Ruïnes.
Site
Op de site kwamen héél toevallig twee families Fransen toe en de gids wilde uitleg geven aan ons allen waardoor we niet op ons gemak konden rondlopen. Anderzijds nam hij de houten planken weg die boven de mozaïeken lagen – waarschijnlijk hadden wij daar nooit aan gedacht – en opende hij het hokje waar een skelet van een zeventienjarige Punische lag.
Na zijn uitleg stond hij daar natuurlijk met zijn handje te zwaaien en om er van af te zijn, stopte ik hem een Dinartje toe zodat we nog wat op ons gemak, nu wel, konden rondlopen.Het was al tegen de klok van één toen we in het stadje Utique een theeje dronken en ons Stokbrood aux Fines Herbes verorberden terwijl we wachtten op de louage terug naar Tunis. Aan de gare du Nord namen we de Metro naar Bardo maar daar hadden we pech, die was gesloten wegens ja,ja verbouwingen. We stapten aan de volgende halte af en keerden op onze stappen terug.
Bardo
Wat een van de hoogtepunten had moeten worden van onze reis, viel wat tegen. Wegens ja,ja verbouwingen – ik weet het, het wordt eentonig – was minder dan de helft van het museum te bezoeken. We moesten dan ook maar 4 Dinar betalen in plaats van de gewone 7. Foto’s nemen was uitzonderlijk gratis.
Maar wat een weelde aan mozaïeken !!! Hele muren en hele wanden vol met de prachtigste exemplaren die wij al ooit gezien hadden. Een lust voor het oog.
   
Ik had dan weer een van mijn minder schitterende ideeën: van het Museum wilde ik de sporen volgen tot aan het volgende metrostation maar al vlug waren we de sporen en het Noorden kwijt. Verloren gelopen dus. Na ettelijke keren uitleg te hebben gevraagd konden we uiteindelijk een bus vinden naar het centrum.
Ons laatste geld opgedaan in de supermarkt aan Lokum, thee enz.. en afscheid genomen van ons restaurant. De volgende morgen mét de rugzakken voor de laatste keer tot net voor Tunis Marine waar we bus 635 namen tot aan de luchthaven….Geen tijd voor snif snif, denken aan de volgende reis.
|
|
| |
| |
|
