Gebruikte reisgids: Lonely Planet (mei 2008)
| overnachten | vervoer | afstand | duur | kostprijs | ||
Dag 1 | Maandag 4 april | Brussel - Parijs - Tunis | Tunis | Trein-vliegtuig | 261 km + 1048 km | 1u10-2u25 | € 319 |
Dag 2 | Dinsdag 5 april | Tunis daguitstap Carthago | Tunis | Metro | 15 km | 30 min | TD 0,45 |
Dag 3 | Woensdag 6 april | Tunis | Tunis | ||||
Dag 4 | Donderdag 7 april | Tunis - Sousse | Sousse | Trein | 130 km | 2 uur | TD 7,6 |
Dag 5 | Vrijdag 8 april | Sousse – El Jem – Sousse | Sousse | Louage | 65 km | 1 uur | TD 4 |
Dag 6 | Zaterdag 9 april | Sousse – Kairouan | Kairouan | Louage | 60 km | 50 min | TD 4 |
Dag 7 | Zondag 10 april | Kairouan – Sbeitla | Sbeitla | Louage | 107 km | 1 ½ u | TD 6,5 |
Dag 8 | Maandag 11 april | Sbeitla – Le Kef | Le Kef | Louage | 112 km | 2 uur | TD 6,5 |
Dag 9 | Disdag 12 april | Le Kef – Dougga – Le Kef | Le Kef | Louage | 63 km | 1 uur | TD 3,5 |
Dag 10 | Woensdag 13 april | Le Kef – Jendouba | Jendouba | Louage | 55 km | 50 min | TD 3,5 |
Dag 11 | Donderdag 14 april | Jendouba – Tunis | Tunis | Trein | 150 km | 2 ½ u | TD 8 |
Dag 12 | Vrijdag 15 april | Tunis – Kerkouane – Tunis | Tunis | Louage | 65 km | 1 ½ u | TD 5,5 |
Dag 13 | Zaterdag 16 april | Tunis – Bizerte | Bizerte | Bus | 66 km | 1 u | TD 3,5 |
Dag 14 | Zondag 17 april | Bizerte – Ichkeul - Bizerte | Bizerte | Louage | 30 km | 30 min | TD 2 |
Dag 15 | Maandag 18 april | Bizerte – Tunis | Tunis | Bus | 66 km | 1 u | TD 4 |
Dag 16 | Dinsdag 19 april | Tunis – Utique – Tunis | Tunis | Bus | 33 km | 30 min | TD 1,8 |
Dag 17 | Woensdag 20 april | Tunis – Parijs - Kortrijk |
vervoer | vlucht Kortrijk - Tunis | 319 € |
formaliteiten | visum | - |
Kosten ter plaatse | 270 € | |
totaal | 589 € | |
Grand Hotel de France De hall Kamer 31 De façade van het gebouw Stijlvol gebouw met lift en vriendelijke mensen aan de receptie. We hadden een zeer propere badkamer met lavabo, spiegel, handdoeken en Wc-papier. Verder een kleerkast, tafel en stoelen en een klein balkonnetje. Ook airco en chauffage aanwezig in de kamer. Internet mogelijk, 1 TD per 15 minuten Ontbijt (stokbrood, thee of koffie, boter en confituur) is inbegrepen. Prijs: 36 Dinar We hebben er eerst 3 nachten gelogeerd en waren zo tevreden dat we nog tweemaal zijn teruggekeerd. Restaurant Les 3 Etoiles Zelfde straat van ons hotel, 50 meter ver. Eenvoudig restaurantje waar veel plaatselijke mensen komen eten. Er is een menu maar ze hebben nooit alles wat er op staat. We lieten gewoon de heel vriendelijke garçon afratelen wat ze wel hadden en kozen dan. We aten er de eerste drie avonden en dan ook nog de twee keren dat we terugkwamen naar Tunis. Eerst krijg je een groot bord olijven en dan elk een voorgerechtje (cadeau de la maison) dat meestal voor mij een bordje witte bonen in tomatensaus was maar soms ook een bordje warme linzen of een klein bordje couscous. De meest gevraagde hoofdgerechten zijn couscous agneau (3,8 Dinar), cotelettes d’agneau (6 Dinar), poulet roti (3 Dinar), poulet grillé (3,2 Dinar), escalope de dinde (4 Dinar), poisson (7 Dinar), merguez (3,5 Dinar) Dat hoofdgerecht werd geserveerd met veel frietjes en veel (rauwe) groenten. En een bordje harissa (pikante saus). Er wordt alleen frisdrank geserveerd, geen alcohol. Bediening is supersnel: nog geen 5 minuten na je bestelling staat je eten al voor je neus. Lekker en veel. |
52, Rue de France + 73 226 325 Zeer centraal gelegen, in de Medina, tegen een buitenmuur We hadden een propere badkamer met lavabo, spiegel, handdoeken, zeepjes en Wc-papier Verder een kleerkast, tafel en stoelen Onze kamer (204) had een groot balkon met tafel en stoelen. Zalig. Er is ook een rooftop terras. Ontbijt (stokbrood, thee of koffie, boter en confituur) is inbegrepen Prijs: 30 Dinar Zicht van op het dakterras Onze kamer op het gelijkvloers Ontbijtzaaltje Restaurant du Peuple Naast Hotel de Paris, andere kant van de Medina maar toch maar 5 minuutjes wandelen. Menu van soep, voorgerecht (briq), hoofdgerecht (couscous agneau – couscous merguez) en als nagerecht 1 aardbei Ik betaalde 13 Dinar voor een schitterende maaltijd. We zaten wel alleen en ze waren gehaast om te sluiten, dus niet echt zo gezellig. De tweede avond kregen we dezelfde voorgerechten maar bestelden we poulet roti met friet en groenten en poulet escalope. Zelfde prijs bijna, 12.5 TD Zeer aan te raden !!! Je kan zowel buiten als binnen zitten |
Place des Martyrs Tel: 77 230 263 Zeer centraal gelegen, net buiten de stadspoorten van de Medina Groot gebouw. Kamer 17 had een mooi uitzicht op de Medina maar was wel wat lawaaierig ’s avonds omdat de Tunesiërs lang buiten blijven zitten op de grote terrassen We hadden een propere badkamer met lavabo, spiegel, geen handdoeken en WC-papier De WC was wel gemeenschappelijk, op de gang dus. Verder een kleerkast, tafel en stoelen en een klein balkonnetje. Ook airco aanwezig in de kamer. Ontbijt (stokbrood, thee of koffie, boter en confituur) is inbegrepen Prijs : 24 Dinar zonder douche, 28 Dinar met douche Het hotel tijdens de dag gezellige ontbijtruimte het hotel ‘s avonds Restaurant Khsib Zelfde straat van ons hotel, van de Medina weg Locale eettent met kip aan het spit buiten We vroegen en aten poulet roti (4,5 Dinar) , en brochette agneau (8,5 Dinar) allebei met frietjes maar het was bijna niet te eten Toch met smile voor de foto (voor het eten, minder erna) |
Avenue Habib Bouguiba Tel: 77 466 528 In het centrum van de stad, vijf minuten van het busstation. Schitterend gebouw met alle kamers op het gelijkvloers rond een aangename binnenkoer (met schildpadden !!!) Kamer 4 had een propere badkamer met lavabo, spiegel, handdoeken en Wc-papier. Verder een kleerkast, tafel en stoelen. Geen ontbijt te krijgen. Prijs : 30 Dinar Voor de eerste keer Tunesische tajine gevraagd maar het was helemaal anders dan we ons herinnerden uit Marokko. Meer ei dan wat anders maar toch lekker. 7 TD per bord. Vlotte bediening. |
Hotel des Remparts Rue des Remparts 5 Tel: 78 202 100 In het centrum van de stad, in een smal vuil straatje. Redelijke kamer met badkamer met lavabo, spiegel, handdoeken en Wc-papier. Verder een kleerkast, tafel en stoelen. Geen airco, wel chauffage. Geen ontbijt te krijgen. Boven een biercafé. Prijs : 25 Dinar Restaurant Boumakhlouf Zelfde straat van ons hotel (overkant) Locale eettent met veel volk, de gaande man. Voorgerecht was zeer pikante tonijnsalade. C. at een escalope dinde (4,5 Dinar) en ik een merguezeplaatje (6 Dinar). Lekker met frietjes en salade. Vlotte bediening en alles ok.
|
Rue 1 Juin 1955 Tel: 78 603 217 In het centrum van de stad, vijf minuten van het busstation. Net achter het treinstation. Lonely Planet noemt het een depressief gebouw maar ik vond het heel netjes. Wij hadden een propere badkamer met lavabo, spiegel, handdoeken en Wc-papier. verder een kleerkast, tafel en stoelen. Ontbijt is inbegrepen: (oud) stokbrood, koffie of thee, confituur en boter Prijs : 30 Dinar Restaurant Naam onbekend, weinig te vinden in de stad (De Pizzeria uit de Lonely Planet op de centrale markt was gesloten). We vonden iets ergens tegen het busstation in de grote straat. 2x poisson met friet en salade voor 7 TD samen. Spotgoedkoop maar wel met gevolg
|
34, Rue Mohammed Rejiba Tel: 72 436 510 Vijf minuutjes van de zee en de oude haven. Kleine kamer met niet al te propere badkamer zonder handdoeken. Airco in de kamer. Geen ontbijt te krijgen. Er was een café-restaurant onder/naast het hotel maar dat is nu gesloten. Prijs : 30 Dinar Alleen Catherine at daar de eerste avond (ik had een zeldzame acute aanval van Turista of van teveel witte bonen?) en vergezelde haar maar kon geen eten zien. Haar Couscous agneau smaakte héél lekker voor 5 TD. De tweede avond vroegen we poisson (12 Dinar) en merguez (4 Dinar) , allebei met lekkere frieten en salade. |
eerste dag ingecheckt tegen 16u en korte avondwandeling en bierzoektocht. Na het avondeten vroeg gaan slapen Begon al met een vreemde gebeurtenis: traangas. Dan was het al tijd voor onze eerste in een rij van vijf op vijf dagen: Carthago Waar en hoe er naar toe? Langs de Avenue Habib Bourguiba 20 minuten wandelen tot aan het Tunis Marine Station (= bovengrondse metro). Je koopt een ticketje en stapt op de trein/metro. Daar staan alle haltes mooi aangeduid. Carthago is ongeveer een half uur ver en kost 0,68 Dinar. Carthago is de verzamelnaam voor een achttal sites die over de stad verspreid liggen. Ticket kan op iedere site gekocht worden: 9 Dinar + 1 Dinar voor je fototoestel Wij begonnen in het Zuiden van de stad, stapten af in Carthage Salammbo en deden de rest allemaal te voet, tussen 10 uur en 14u30 flauwer dan verwacht. Weinig te zien van de Necropolis gesloten wegens renovatie Bezichtigd met een sympathieke, ongevraagde gids: 2 verdiepingen: beelden en mozaïeken Was gesloten tijd voor de picknick, de moeite van te doen zeer gerestaureerd en gedeeltelijk heropgebouwd, het mooiste van Carthago Ø Roman Theatre flauw, niet veel meer van te zien Mooi, pittoresk stadje: veel blauw en wit maar zeer toeristisch met allemaal winkels, cafés enz… leuk om er een beetje in te wandelen, meer ook niet. Wel zeer de moeite was Dar Ennejma Ezzahra Het huis van de excentrieke Baron d’Erlanger die blijkbaar op geen Dinar meer of minder moest kijken. Schitterend gebouw met nog de originele woon-, slaap- en wasvertrekken. Ook de bibliotheek zou ik wel willen hebben… 3 Dinar per persoon, er mochten jammer genoeg geen foto’s genomen worden. Toch stiekem ééntje gemaakt. Makkelijk te vinden, goed aangeduid met wegwijzers. Het wordt een dagje slenteren in Tunis en ondertussen nog het een en ander gaan bezoeken . Tijd voor onze tweede Unescosite (na Carthago) in een rij van vijf op vijf dagen : de Medina van Tunis In die Medina hebben we een (tweedehands) hoedje gekocht voor C. omdat het veel te heet was. Voor 1 Dinar was ze beschermd tegen de Zonnegoden. Na onze slentertocht door de wirwar van straatjes stonden we weer buiten en gingen we naar de Ø Cathedrale Op de Avenue Habib Bourguiba. Was deze keer wel open en we profiteerden ervan om binnen te gaan. Niet zo heel spectaculair maar leuk was dat een nonnetje een beetje uitleg kwam geven over haar Kloosterorden –welke weet ik niet meer, ik ben meer voor chaos dan voor orde. In de Lonely Planet staat een heel uitgebreide wandeling beschreven (nou ja, straten worden aangegeven) en onze voorliefde kennende voor deze architecturale kunstvorm mochten we dit niet missen. Jammer genoeg is het Art Nouveau heel wat overdreven en hebben we nauwelijks mooie gebouwen gezien. Wel veel statige en grote. We tjsoolden een tijdje met ons plan omdat er in die wijken bijna geen Westerse straatnaamborden zijn en dronken maar een lekkere muntthee aan de mooie en indrukwekkende Arabische Poort Dit was de uiteindelijke bedoeling van onze grote wandeling. In ieder land probeer ik op één moment – niet méér – aan mijn job te denken en probeer ik de plaatselijke Nationale Bibliotheek te bezoeken. Met een kort woordje uitleg mochten we binnen maar waren foto’s verboden. Grote leeszaal met veel computers maar anders weinig indrukwekkend. Via de grote Avenue du 9 Mars van kweet niet meer welk jaar arriveerden we aan de goed beveiligde Place de la Kasbah, de ingang van de Medina. Zoals gewoonlijk en zoals te verwachten was, konden we de grote moskee niet binnen wegens gesloten. In een paar van de Medersas (oorspronkelijk Koranscholen maar nu meer scholen om een ambacht te leren) mochten we binnen maar in geen enkele moskee mochten we verder dan de voordeur. |
Na twee uur trein wilde een vervelend mannetje ons perse meenemen naar het hotel van mijn keuze. Ik maakte hem duidelijk dat ik het alleen wel zou vinden maar hij wilde niet wijken. Geld kreeg hij van mij natuurlijk ook niet. Het was bijna middag, we kochten broodjes en aten die op ons zonnige binnenkoer. We waren nog geen vijf minuten onze kamer uit toen we een groep blanke meisjes zagen en daar liep Camille (C.’s dochter) bij. Van een prettig, een beetje verwacht en een beetje geënsceneerd weerzien gesproken. Na vijf minuutjes wilde Camille terug mee met haar groep en waren wij ook weer alleen. Tijd voor onze derde (na Carthago en de Medina van Tunis) Unescosite in een rij van vijf op vijf dagen: de Medina van Sousse 5TD te betalen + 1 voor de foto’s. Zeer goed bewaard en met een heel mooi zicht van op de toren Ø Dar Essid Museum gesloten wegens renovatie, jammer, de beschrijving in de LP leek me de moeite gesloten wegens renovatie, voor onbepaalde rijd Voor de verandering: gesloten Nog maar eens: niet te bezoeken toe voor niet moslims, sluit om 14u Tijd om te aperitieven. Probleem: waar vind je in Sousse bier? De man van het hotel had het me al uitgelegd maar ik vond zijn ‘bierwinkel’ niet. Om me een plezier te doen is hij met me mee geweest. Het was slechts enkele minuten wandelen buiten de Medinapoorten maar je moet het weten zijn…. |
Met onze rugzakken stapten we drie kwartier te voet tot aan de louage, dan een uurtje in het busje en nog es 5 minuten wandelen met de rugzak tot aan TD 8 + 1 foto (telt voor ingang Colosseum en het Musée) We hadden nog onze rugzakken aan toen we Camilles groep op een terrasje zagen zitten. Ze hadden nog een kwartiertje voor de bus vertrok naar hun hotel. Enkele minuten later waren moeder en dochter weer voor een korte wijle verenigd, konden ze wat knuffelen en wat bijpraten. Het Colosseum is schitterend bewaard gebleven en al bijna net zo mooi als dat van Rome. We waren er bijna helemaal alleen wat het nog veel leuker maakte. Na het bezoek dronken we een theetje en de baas van daar stelde ons zelf voor dat we onze bagage daar achterlieten om naar het Musée te gaan. Met veel plezier. “Als ik drie toeristen per dag in mijn restaurant heb, ben ik een tevreden man. Ik stuur dan wel vlug mijn garçon/kok nar de beenhouwer en andere winkels om de ingrediënten bij te halen. Ik kan het me niet permitteren mijn diepvriezers en frigo’s te vullen…” We hoopten samen met hem dat het toerisme vlug zou terugkeren en met een Inch Allah namen we afscheid. 800 meter ver, door het kleine stadje door (goed aangeduid) Bijna alleen mozaïeken en nog een paar overblijfselen van de vroegere villa’s van de Romeinen. C. was in de wolken met de schitterende vloeren (o.a. met haar lievelingsdier, de pauw)
Onze broodjes nuttigden we op het plein voor het station en gingen, ‘met een lang gat’ terug naar het louagestation waar we nogal vlug meekonden naar Sousse. Daar checkten we in in ons hotelletje van de dag ervoor en wandelden door naar het nieuwe Sousse. Eventjes lekker uitwaaien aan de zee maar toch nog te koud om er ons in te wagen. In de grote straten, vol met hotels, winkels en restaurants zie je veel banken en veel ATM’s maar geen een die Maestro kende. Dan maar wat geld afgehaald met onze MasterCard. Haha, de bierwinkel weet ik hier al zijn. Oeps, vergeten dat het vrijdag is en dat er dus nergens maar ook nergens alcohol te krijgen was. C. schrok zich een hoedje toen ze me met een fles Cola zag binnenkomen. Ik was, na het afblazen van het Tozeurplan en de fles Cola, niet de meest aangename man om op restaurant te gaan. De troglodytenwoningen van Matmata, de Palmeraie van Gabès en de woestijn rond Tozeur zouden dus voor een volgende keer zijn. Maar ik had een Plan B uitgewerkt: het Zuiden zouden we laten vallen en een paar andere, minder bekende steden aandoen. Morgen wordt alles beter. |
Van het hotel met een taxi naar de Gare des Louages (2TD), waarschijnlijk anders een half uurtje stappen met de rugzak. We werden in Sbeitla gedropt op 100 meter van het hotel dat ik wilde. O ja, voor alle zekerheid hadden we gevraagd of we na onze eerste entree deze namiddag nog eens binnen mochten met hetzelfde ticket. Je weet maar nooit maar geen probleem. 14u-17u, zeer uitgestrekt domein en alles op het gemak gedaan. We hebben ieder bekend en onbekend stukje gedaan maar je kan het misschien wel allemaal zien in een groot uur. Enkele redelijke mozaïeken en een heropgebouwde driedelige tempel. Het Museum was gesloten maar de sleutel is te krijgen in het Syndicat d’Initiative – klein maar fijn museum ’s Avonds gingen we een half uurtje internetten om alle lieve vrienden (m/v) op het thuisfront op de hoogte te houden van onze belevenissen en om live te zien hoe Club Brugge-Anderlecht aan het verslaan was. En om de laatste kilometer van Parijs-Roubaix te herbeleven. Het Biercafé is rechtover de deur (ook hotel), kon dus niet makkelijker zijn. Na onze welverdiende tajine, afscheid genomen van de schildpadden en ook op stok gegaan. |
na een ontbijt met een paar boterkoeken met chocolade namen we de bus voor een kleine 2 uur. Daar had ik efkens een zwak moment – gebeurt niet veel hoor. Ik had gelezen dat de Gare de Louages slechts 300 meter van het centrum was. Wat ik vergeten was,was dat we in het busstation stonden en dat is 3 kilometer weg van het centrum in plaats van 300 meter. Drie lange kilometers in de hitte met de rugzakken maar gelukkig klaagt C. nooit en kan ik er me met een kwinkslag vanaf maken. compleet in het centrum van de stad met een mooie mozaïek Vijftig meter verder kregen we een bewaker mee die een heel klein beetje uitleg gaf maar ons vooral commandeerde langs waar we moesten gaan en waar we moesten foto’s nemen. Zo niet hé. Ik negeerde zijn uitgestoken hand en we trokken verder naar het hoogst gelegen deel van de stad, naar de Daar liep de bewaker op krukken, had hij een beetje dezelfde manieren: “Monsieur, par ici, regardez là-bas, pas par là, ici Photo…” Ik maakte er een spelletje van om stomweg het tegenovergestelde te doen van zijn aanwijzingen zodat ik constant een verwoed tik tikt tik op de kasseistenen achter me hoorde. Dacht je dat ik die man enkele Dinars gaf om nieuwe krukken te kopen? Vergeet het. De volgende dag passeerden we daar nog eens en wilde ik weer binnengaan om Mahmoed Crucke nog wat te pesten maar C., de brave ziel, wilde niet. Wat dacht je. Hadden we al genoeg geluk gehad? Ik vermoed van wel want beiden waren gesloten en zouden, volgens de bordjes, om 15uur open gaan. Een meisje op een terrasje riep: “Ouvert toutes les semaines mais pas cette” Een thee met munt en appelsien op de trapjes naar de benedenstad verzoende ons weer een beetje met ons bestaan en gaf ons verse moed om de verre en moeilijke zoektocht aan te vangen naar de die we, ondanks mijn dan al behoorlijke uitspraak van het Arabisch, toch niet konden vinden. Het verwaarloosde kerkhof ligt er maar zielig bij, als een restant van een verloren gegane populatie Ø Onderging hetzelfde lot van het kerkhof. Joden zijn hier blijkbaar niet meer welkom. Een man wist ons te vertellen dat het oude Gebedshuis fermé pour toujours was Ook de katholieken moesten het onderspit delven: kerk gesloten In ons stamcafé op de trapjes moesten we zelfs al niet meer bestellen. Thee met muntsiroop en appelsien brachten ze zonder vragen. Tof en leuk. De bierwinkel is onder ons hotel en dus moest ik niet veel moeite doen om aan vocht te geraken om dit dagboek hier aan te vullen en de planning voor morgen te maken |
Het was verbazend fris deze morgen en het was nodig om én T-shirt, én Polar en Regenvestje aan te doen om aan onze dag te beginnen. We hebben een half uur gewacht op de louage en toen we dan nog alleen waren, had C. de lumineuze inval om met een taxi naar het busstation te rijden (1 TD). Daar hadden we geluk en vertrok er om 9u20 een bus naar Tunis. We lieten ons afzetten langs de troosteloze en stofferige grote baan in Nouvelle Dougga. Eigenlijk alleen maar een paar huizen, verder niets We wisten niet onmiddellijk hoe we daar weg zouden geraken tot een attente louagedriver ons zag aarzelen en twijfelen. Hij wilde ons wel meenemen voor TD 15, ons daar twee uur tijd geven om de site te verkennen en ons dan op te halen. Van ongeveer 10u30 tot 13uur wandelden we in onze zesde Unescosite: Dougga Nog twee te doen in Tunesië Dougga Van ongeveer 10u30 tot 13uur wandelden we in de indrukwekkende Romeinse ruïne. Er is ook een shop met een toilet. Geen betaalbaar eten of te drinken te krijgen, voorzie je dus best op voorhand. Wij picknickten aan het vreemde Lybio-Punic Mausoleum waar ik nog tijd vond om uit de duizenden veldbloemen een mooi boeketje te maken voor mijn allerliefste. Onze chauffeur was mooi op tijd en zette ons weer af aan de grote baan waar we een halfuurtje moesten wachten op een passerende louage die nog plaats had – er waren ondertussen al tot onze frustratie enkele louages en bussen gepasseerd. Na een klein uurtje stonden we in ons hotel voor een verfrissingbeurt en een theetje. De namiddagwandeling in de stad leverde niet veel op: wat gisteren gesloten was, was het nog altijd. Natuurlijk was er tijd genoeg voor een Tunesische specialiteit: Thé Pignons (pijnboompitten) die C. als thee-experte wel eens moest geproefd hebben. De 1,5 TD was driemaal zoveel als voor een gewone thee maar was het – weer volgens onze specialiste – waard. Ik wachtte tot we in ons stamcafé op de trapjes waren om daar een simpele thé à la menthe te consumeren. Ons plaatsje hadden ze weer vrijgehouden en de bediening kwam er zonder vragen…. De supermarkt ligt meer dan een kilometer uit het centrum zodat we maar in de kleine plaatselijke winkeltjes zochten naar chips, Tucs, water en een pakje Camel sigaretten kochten voor 3 Dinar. |
In Le Kef gingen we te voet naar het louagestation en reden 50 minuten in het busje naar onze volgende bestemming. Daar was het maar tien minuutjes zoeken naar het hotel van mijn keuze. Entréeprijs TD 5 + 1voor de foto’s
Ook hier is alles slecht aangeduid en is ter plaatse weinig info te vinden zodat je maar je plan moet trekken. Het museum aan de ingang is al acht jaar definitief toe maar gelukkig konden we aan de ingang een plasje doen en ons wat verfrissen. We hadden tijd over en wilden nog naar de Dolmen die volgens de Lonely Planet maar 500 meter ver zouden zijn. Het plannetje was ons niet heel duidelijk zodat we meer dan een uur rondgelopen hebben tussen de velden zonder iets te zien. Toen ik achteraf nog eens de info in het boek las, besefte ik dat we de heuvels moesten gepasseerd zijn zonder er acht op te slaan. Laat me dus toe met enige dichterlijke vrijheid zeggen dat we de dolmen gezien hebben maar dat het niet veel zaaks was. Het hotel is ook een restaurant en ze verkopen ook alcohol maar beiden leken me te duur zodat we, tussen de plaatselijke marktkramers, maar op zoek gingen naar een betere optie. Bier vonden we in aan café en in één van de weinige restaurants spraken we af dat hij open zou blijven tot rond 19uur – we hebben de indruk dat de zaken overal slecht gaan en dat ze vroeg sluiten. Morgen dus voor de tweede maal naar het ons al stilaan vertrouwde Tunis |
Donderdag 14 april Na een uitstapje van een paar dagen, namen we na ons ontbijt in Jendouba de trein van 9u13 (er zijn er ook om 5u39, 11u13 enz…) om een tweetal uur later in Tunis te arriveren… althans zo was de bedoeling
In het Grand Hotel de France hadden we terug onze geliefde kamer, nummer 31 en dronken er een theetje op. Tijd voor nog maar eens wandeling naar enkele bezienswaardigheden in Tunis die we bewust hadden overlaten. O ja, we hadden een probleem: onze vijf pockets waren uitgelezen of toch bijna en we waren dringend aan nieuw leesvoer toe. Met een uitgestreken gezicht ben ik in verschillende hotels de prijs van de kamers gaan vragen, ondertussen in de hall spiedend of er geen pockets lagen. We hadden uiteindelijk prijs in de zeer mooi gerestaureerde Van buitenaf ziet het er niet uit maar binnen is het schitterend. Enige nadeel en vooral voor ons, iets niet zo jonge trekkers meer, was dat de douches en toiletten véél te ver van de kamers lagen. Geen enkele kamer is mét badkamer. Palais Khereidinne We kregen een boeiende uitleg over de geschiedenis van het gebouw maar mooi is het niet. En de tijdelijke expo van een Tunesische post-revolutionaire kunstenaar vond ik ook niet erg geslaagd. Is nu een centrum voor het behoud van de Medina. Toevallig was er een expo van Spaanse Comics en vielen we binnen tijdens een persconferentie. Net als het vorige, veel meer van verwacht. |
De archeologische site van Kerkouane hebben we gedaan als daguitstap vanuit Tunis We gingen te voet naar het Louagestation Cap Bon, 20 min naar het Zuiden van stad. Anderhalf uur zaten we in het busje tot ze ons dropten in een stadje waar een Wegwijzer stond naar de Kerkouane site. De info in de Lonely Planet is niet heel duidelijk zodat we dachten slechts “a pleasant walk of 1,5 km to the site” voor de boeg te hebben. Jawadde, de zogezegde 1,5 kilometer werden 1,5 uur wandelen en dan nog zagen we geen einde komen aan onze lijdensweg en wisten we zelfs niet meer of we in de juiste richting aan het stappen waren…. Dan maar de ouderwetse manier: liften. Ik had geluk, na een paar minuutjes stopte er een wagen met een Tunesische Deen en zijn Tunesische vrouw die ons heel vriendelijk niet alleen brachten tot aan de echte en juiste afsplitsing maar ons daarenboven nog doorvoerden tot aan de ingang van de Archeologische Site. Ik ben ze eeuwig dankbaar. TD 5 TDinar + 1 We hebben er maar een klein uurtje rondgelopen: het was te koud, er was niet zoveel te zien en er was geen uitleg op de verschillende onderdelen van de site. Vooral historisch zéér belangrijk als eerste Punische nederzetting in Afrika maar er is heel veel verbeelding nodig om je er iets bij voor te stellen. Tenzij bij het rode bad mét uitzicht op zee. Wel schitterend gelegen met de zee als achtergrond. Van pure miserie en van pure koude (T-shirt, sweater én jas en nog koud door de snijdende wind) dronken we een hete thee die zowel niet echt lekker was als duur was (1,5 Dinar per glaasje) Het museum ligt binnen het domein en was klein maar fijn. Na het bezoek wandelden we - geen Denen te zien – met veel plezier tot aan de splitsing (20 min) waar we vruchteloos een hele tijd wachtten op een eventuele bus. We moesten wel een taxi tegenhouden en betaalden 6 Dinar tot in het dorpje waar we toegekomen waren. Daar stonden we dan weer te wachten op een bus of een louage, in zo’n kleine dorpjes is het heel wat moeilijker om je in het Frans verstaanbaar te maken. Tunis verstonden ze natuurlijk wel en het zag er naar uit dat we nog tijd genoeg hadden voor C.’s lievelingsbezigheid: een thé à la menthe drinken. Zo gezegd, zo gedaan. Amper een kwartiertje later riepen ze ons naar en op de bus. Leuk om zo te mogen wachten. Het werd een louage en anderhalf uur later stonden we weer in Tunis. |
Van Tunis centrum neem je de metro lijn 4 naar Bouchoucha Station (ongeveer 20 min) en daar vind je als je 200 meter terugkeert het louagestation naar het Noorden. Eventjes wachten maar geen enkele louage vertrok er. Bussen zijn er om het half uur. Na het uurtje op de bus arriveerden we in het busstation van Bizerte. Het was nogal ver gaan, eerst een lange baan, dan rechts aanhouden en na een half uurtje ben je aan het hotel dat we met wat moeite – weer weinig straatnaamborden die niet in het Arabisch zijn - vonden. We zochten een bakker en aten onze lekkere broodjes op onze kamer. We deden een rustige stadswandeling tussen 13u en 17u en begonnen aan de Het was er héél fris, veel wind en C. was zeer ontgoocheld dat er daar geen schelpjes te vinden waren. Ø Andalous Fort Een hele wandeling en niet gemakkelijk om de ingang te vinden maar naast enkele mensen die Petanque, jawel, aan het spelen waren, hadden we voor één keer geluk. De Sleutelopener arriveerde juist als wij er waren. Niet echt spectaculair maar een mooi zicht op het Theatre waar in de zomer nog wel eens optredens zouden plaats vinden. We wandelden naar beneden en na een kort bezoek aan de niet zeer interessante Kasbah vonden we een terrasje waar we enkele stoelen en een tafel moesten verzetten om in de zon te kunnen zitten – die Tunesiërs toch, zetten alle terrasjes in de schaduw… Zalig zitten met héél lekkere muntthee. Een plaatsje om te koesteren en typisch voor de tweede helft van onze reis: meer genieten en relaxen dan vroeger. Ook in en rond de werd het gewoon wat slenteren en rondkijken. C. moest nog wat shoppen en daar was dat ideaal. Goedkoop en geen opdringerige verkopers zoals in de souqs van Tunis of vooral Sousse. We zochten en vonden de Rue de Belgique maar geen straatnaambordje te zien om een foto mee te nemen. Langs de markt en een biercafé, joepie, op het gemak gewandeld tot aan ons hotel. |
Welgezind zoals altijd, goed uitgeslapen en vol verwachting stapten we de15 minuten tot aan het louagestation, namen daar een busje dat ons in een goed half uur (30 kilometer) tot aan de Arch, de Boog, bracht die het begin van het Nationaal Park aanduidt. Van daar uit is het theoretisch 4,5 kilometer tot aan het Ticket Office en dan nog eens te voet een tweetal kilometer (klein halfuurtje) in het Park zelf tot aan het Musée. We hadden op het eerste stuk geluk omdat een passerende louage ons zag sukkelen en stopte. Voor een simpel Dinaartje mochten we mee tot aan de ingang. Registreren = je naam en nationaliteit zeggen en betalen. Honderd meter na de ingang vind je de warmwaterbaden, een soort hammams, die zeer populair zijn bij de lokale bevolking maar waar wij ons niet in waagden. Vreemd genoeg staan daar begotlevensgrote beelden van een Olifant en een Neushoorn. Waar ze die uitgehaald hebben en wat die te maken hebben met een Vogelreservaat kon ik me met de beste bedoelingen van de wereld inbeelden. Maar soit. Trapje naar boven tot aan het Ø Ecomusée klein gebouwtje met alleen maar uitleg over fauna en flora in het Park.
Terwijl we aan het wandelen waren in het Park stopte er een auto naast ons en na de gebruikelijke vriendelijke kennismakingswoorden hadden we door dat we spraken met Monsieur Le Directeur van het Park die ons in geuren en kleuren beschreef welke vogels, reptielen enz.. er normaal allemaal te bewonderen waren. Maar vandaag dus niet, is het seizoen niet. Daar verbaasde ik C. met een kriskras, zigzaggende perfecte wandeling zonder kaart tot aan ons terrasje naast de Kasbah van gisteren. Het theetje smaakte, zoals altijd, heerlijk. Morgen gaan we voor de laatste keer naar Tunis. |
na twee dagen aan ’t zeitje in Bizerte arriveerden we voor de derde en laatste keer in Tunis waar, tot onze grote verbazing, onze kamer niet meer vrij was. Ik dacht aan een grapje maar humor kennen die mensen niet echt. Kamer 50 was ongeveer hetzelfde en dus ook goed hoor. Gelukkig had ik deze morgen nog eens de info over Tunis herlezen en was mijne Dinar gevallen dat het maandag was en dat het Bardo Museum dus gesloten was. Nog maar eens Plan B dus. Zonder veel uitleg te geven aan C. stapten we tot aan Tunis Marine en namen de metro (een kwartiertje rijden) naar Eigenlijk een veredelde badplaats voor de rijken van Tunis die daar de stadsdrukte gaan ontvluchten in het weekend. Tijdens de week is het daar nog heerlijk rustig. We deden er niet veel, wat wandelen op de dijk, zagen dat het Fort gesloten was en dronken dan maar ons zoveelste munttheetje in een zijstraat….
Tegen 16 uur stonden we weer in de Medina van Tunis waar we eindelijk tijd vrijmaakten om enkele kleine souvenirs voor onze kinderen te zoeken. Het ging verbazend vlot en tevreden konden we onze voorlaatste dag afsluiten. Niet vooraleer ik nog eens een bezoekje bracht aan de bierwinkel en in alle stilte nog eens de souq indook om een armband voor C. te kopen. Ondertussen heeft ze er al een hele collectie, van overal ter wereld probeer ik er eentje mee te brengen… Soms kan ik wel lief zijn hoor. Onze laatste dag heb ik geprobeerd goed op te vullen om de tristesse de partir wat uit te stellen. Eerst namen we nog eens de tram naar Bouchoucha – ik kende ondertussen al alle stops uit het hoofd – waar we een louage zochten maar een bus moesten nemen naar Je moet vragen aan de kaartjesverkoper om je af te zetten aan de weg naar Utique, een zijstraat van de grote baan Tunis-Bizerte. Dan is het nog 1,5 km wandelen tot aan het Museum en dan nog eens 800 meter tot aan de ruïnes zelf.
Musée Klein maar fijn. Daar kun je tickets kopen voor de Ruïnes. Site Op de site kwamen héél toevallig twee families Fransen toe en de gids wilde uitleg geven aan ons allen waardoor we niet op ons gemak konden rondlopen. Anderzijds nam hij de houten planken weg die boven de mozaïeken lagen – waarschijnlijk hadden wij daar nooit aan gedacht – en opende hij het hokje waar een skelet van een zeventienjarige Punische lag. Na zijn uitleg stond hij daar natuurlijk met zijn handje te zwaaien en om er van af te zijn, stopte ik hem een Dinartje toe zodat we nog wat op ons gemak, nu wel, konden rondlopen. Wat een van de hoogtepunten had moeten worden van onze reis, viel wat tegen. Wegens ja,ja verbouwingen – ik weet het, het wordt eentonig – was minder dan de helft van het museum te bezoeken. We moesten dan ook maar 4 Dinar betalen in plaats van de gewone 7. Foto’s nemen was uitzonderlijk gratis. Maar wat een weelde aan mozaïeken !!! Hele muren en hele wanden vol met de prachtigste exemplaren die wij al ooit gezien hadden. Een lust voor het oog. Ik had dan weer een van mijn minder schitterende ideeën: van het Museum wilde ik de sporen volgen tot aan het volgende metrostation maar al vlug waren we de sporen en het Noorden kwijt. Verloren gelopen dus. Na ettelijke keren uitleg te hebben gevraagd konden we uiteindelijk een bus vinden naar het centrum. Ons laatste geld opgedaan in de supermarkt aan Lokum, thee enz.. en afscheid genomen van ons restaurant. |