websitetemplate.org - australiana
Wie ben ik ? > Reizen > Reisverslagen 2004 > Milaan (juli)
 
 

Milaan (juli)

Citytrip Milano (2004)

Na Barcelona (1999), Praag (2000), Firenze (2001), Rome (2002) en Dublin (2002) onze zesde citytrip.

Belangrijke opmerking vooraf: wat heeft het ons gekost voor onze drie dagen (twee nachten)?
vliegtuig 100 euro (Ryanair heen en terug, taksen inbegrepen- hotel 90 euro (2 nachten)- eten 40 euro (2 maaltijden)- entrees 35 euro (Laatste Avondmaal-Pinacoteca Ambrosiana), verplaatsingen 25 euro (luchthaven-centrum heen en terug)- entrees, ontbijt, water, snacks, tussendoortjes en drank en souveniers misschien 85 euro
samen
zeker niet meer dan 375 euro (voor 2 personen, natuurlijk).
Maar wij zijn ultra, extra, super sober zodat we meerdere keren per jaar op reis kunnen gaan

Dinsdag 6 juli 2004

Anderhalf uur vliegen bracht ons tegen half elf in de luchthaven van Bergamo (zou ook wel een mooie, aangename stad zijn...) waar we vlug de bus vonden (bij het buitenkomen van de luchthaven op 50 min aan de linkerkant) Drie kwartier op de bus (voor de uurregeling zie www.zaniviaggi.it en voor 6 euro per persoon enkel, 11 retorno reden we naar Piazza Boccini en niet naar de Stazioni Centrali zoals we verwacht hadden.
De heel degelijke (Engelstalige) info die we in het bureautje van Zani kregen was duidelijk: er is (alweer) een stakingsdag in Milaan: metro's rijden niet maar sommige bussen en trams wel. Maar het was niet evident om te zeggen welke reden en welke niet. Afwachten en hopen dus ... of te voet...
We kozen de laatste optie en zagen al een stukje van het niet-toeristische Milaan onderweg.
Om kwart voor één stonden we voor

Hotel Arno
www.hotelarno.com Via Lazzretto 17

Ligging: op 10 minuten wandelen van de Dom en even ver van Stazioni Centrali.
Ik vond het hotel via Internet omdat ik over hotels een principe heb - ik heb er anders gelukkig niet zo heel veel -, namelijk dat ik niet meer dan 50 euro per nacht per kamer wil betalen.
Het goedkoopste dat ik vond in Milaan was € 60. Ik mailde en zei hen dat ik de hele wereld rondtrok met een T-shirt van Arno en dat ik wilde reclame maken voor zijn hotel door drie dagen in Milaan met een T-shirt van Arno rond te lopen.
Hij mailde terug dat ik de kamer kon krijgen voor € 45,00. Toffe vent, Patrizio.
Leuk onthaal: hij herkende mij aan mijn T-shirt maar zei dat hij twee problemen had, één voor hem en één voor mij. Oei, dacht ik, die 45 mag ik op mijn buik schrijven.
Nee hoor, zijn probleem: hij had misboekt en wij kregen een dubbele mét bad ipv zonder en mijn probleem zou, volgens hem, zijn dat we twee éénpersoonsbedden hadden ipv een dubbel bed.

Voor onze citytrip Milaan gebruikten we de Capitool Reisgids. Die biedt niet de meets praktische informatie over hotels, restaurants en andere levensbelangrijke zaken maar geeft zeer goeie indicaties over wandelingen waar vooral het visuele aspect van de gids voor ons belangrijk is. Je ziet als het ware waar je naar toe wilt. We hadden Rome zo wijk per wijk gedaan en het was ons zeer goed bevallen.

We logeerden in de gele (noordelijke) wijk en begonnen onze verkenning langs de Giardini Pubblici om onmiddellijk te belanden (ik met een ei in de broek en de knip op de beurs) in de

Quadrilatero
de naam voor de wijk van de modezaken. In een zwak moment had ik Katrien verteld dat er ook daar solden waren en de pretlichtjes in haar ogen stonden me niet aan. In mijn Bangkokshort van 100 baht en mijn Bangkoksandalen van 180 baht was ik waarschijnlijk de sjofelst geklede man in deze wijk maar ik heb me altijd als een trendsetter gezien. Wie weet roept Donatella Versace me zo op de catwalk...
We deden de wandeling op pagina 106 en passeerden alle grote modehuizen - Valentino, Dolce &Gabbana, Armani, Versaci, Gucci...maar gingen er niet binnen !!! We zagen in de verte de


Archi di Porta Nuova
niet indrukwekkend maar de kleine omwag was wel het zien waard, vooral de mooie kopieën van Romeinse grafstenen
Onze Capitool Reisgids vertelt nogal veel over de grote Palazzi (Palazzo Cusani, Palazzo Dugnani...) die overal in Milaan langs de wegen rondgestrooid liggen maar eigenlijk hebben die paleizen alleen maar een weinig indrukwekkende voorgevel en ligt het (niet toegankelijk en waarschijnklijk rijk gedecoreerde paleis) ergens achter de prachtige binnentuin.

Er waren twee musea in die wijk maar we hebben ze niet gedaan omdat de uitleg in onze gids ons niet zo echt aansprak. Poldi Pezzoli en Bagatti Valsecchi hebben we dus links laten liggen.

Op de kaart zakten we dan maar wat verder naar het Zuiden en belandden in de 'Groene wijk' waar we langs de Corso Monfiorte binnenkwamen. We begonnen onze verkenningstocht met het

Conservatoria de Musica Giuseppe Verdi (Via Conservatorio 12)
waar we entree moesten betalen maar we zagen alleen, een openluchtzaal met stoelen en een podium. Waarschijnlijk zou er daar die avond een concert zijn maar ondertussen kon je zelfs het rijke muziekarchief (wat me natuurlijk interesseerde) niet bezoeken. Jammer, dan maar gezocht naar de twee volgende paleizen

Palazzo Isimbardi en Palazzo della Prefettura (Via Monforte 31 en 35)
maar daarvan konden we alleen de niet echt aansprekende neoclassicistische voorgevel zien. De rest is niet toegankelijk voor het publiek.
Onze volgende stop, de

Santa Maria della Passione (Via Bellini 2)
lag op het plannetje niet waar ze zou moeten liggen en het kostte ons wat tijd om ze te vinden. Verloren moeite want ze was dicht (een slechte gewoonte in Milaan dat de kerken over de middag een paar uur hun deuren sluiten). Soit, het zou wel de moeite waard zijn zodat we misschien nog wel zouden terugkeren.
We stapten door en kwamen aan de

Giardino della Guastalla (hoek van Via Francesco Sforza, Via San Barnaba en Via Guastalla)
waar we alweer serieus ontgoocheld waren. Het 17de eeuwse schrijn met Maria Magdalena en een paar engelen is zodanig slecht gerestaureerd dat het lachwekkende overkomt. De zeven goudvissen in de vijver leken zich niet te amuseren en wij ook niet. We hadden zelfs geen zin om de neoclassicistische tempel te gaan zoeken en verlieten het Park, staken de straat over en zagen de

Ca' Granda (Via Festa del Perdono 5)
Voormalig ziekenhuis. Het stuk van de 15de eeuwse poort is mooi maar de rest van de voorkant is niet om over naar huis te schrijven. We liepen achterom en zagen een prachtige achtergevel met veel gaanderijen, bogen en beelden. De binnenkoer is mooi maar niet fantastisch. Overroepen dus, net zoals ongeveer alle dingen die we vandaag al hebben gezien. We volgden de wandeling wer uit het boek en belandden aan de

San Nazaro Maggiore (Piazza San Nazaro)
een oude basiliek gebouwd om de overblijfselen van een paar apostelen te herbergen. In het voorportaal staan in nissen enkele mooie sarcofagen en ook binnenin is de kerk behoorlijk de moeite. Enkele fresco's uit de 15de eeuw zijn tamelijk goed bewaard.
Langs de andere kant van het Ca' Granda stapten we door naar de

Piazza Santo Stefano (Piazza Santo Stefano)
onopvallende kerk maar toch redelijk de moeite. Vergeet echter niet binnen te gaan in de daarnaast gelegen

San Bernardino alle Ossa (Piazza Santo Stefano)
Schitterende, makabere kapel waar tienduizenden schedels en beenderen uit de kerkhoven van Milaan zijn samengebracht. Een perfide man heeft er kruisen en andere figuurtjes mee gemaakt. Ik vond het eerder grappig dan luguber maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar.

We stapten door tot aan de Largo Augusto waar we de flauwe

Colonna dei Verziere
zagen staan maar rap weer doorgingen en de dag voor gezien zouden houden. Het was al kwart na vijf en we hadden er al onze kilometers opzitten. Morgen komt er ook nog een dag.

Om halfzes stonden we aan de ingang van het park waar we onze aperitief (Café Americano € 0,80 en een Birra Peroni (66 cl) 2,80) namen, een kruiswoordraadsel invulden (Katrien) en dit dagboek bijhielden (ik dus). Het was in de late namiddag beginnen druppelen maar bij 30° Celsius was het niet nodig een regenjasje aan te trekken. Onder de Coca Cola paraplu begon het goed te gieten zodat we nog maar een drankje tot ons namen en wachtten tot het zoveel niet meer regende.

Om half zeven zaten we in

Via Casati no 19

waar we bijna helemaal alleen zaten. Doodgewoon, proper, net en degelijk pizzarestaurant en net ver genoeg van de dure wijken om betaalbaar te zijn. We lieten ons de Pizza Diavolo (€5.80) en de Italia (zelfde prijs) smaken, spoelden alles door met een huiswijntje (1/2 vino bianco € 4.50) en zaten daar zeer op ons gemak om de eerste dag te overzien en de tweede te plannen.
Met allerlei coperti en andere typisch Italiaanse taksen betaalden we iets meer dan 20 euro

We gingen vroeg slapen want we waren al twee dagen heel veel vroeger dan gewoonlijk opgestaan en waren dus wel een beetje moe.

Katrien: te klein voor de catwalkMediterendAchtergevel van Ca' GrandeSchedels en beenderen in San BernardinoGlunderen bij de Pizza

Woensdag 7 juli 2004

We waren, zoals gewoonlijk, toch weer vroeg op en Katrien moet zo vlug mogelijk ontbijt hebben anders is ze niet om aan te spreken. Aan de overkant van ons hotel (op de hoek) kochten we enkele koeken en spoelden ze door met een Café Americano op nog eens een andere hoek van de straat. Ik had genoeg aan een Cafe Americao en gesterkt begonnen we aan onze tweede dag.

We wandelden eerst tot aan het verste punt van onze bezoekdag (je moet het moeilijkste altijd eerst doen, nietwaar) en deden er ongeveer een half uur over. Voor we het doel bereikten stopten we nog eventjes in een van de weinige supermarktjes van Milaan om inkopen te doen. Drie stokbroodjes met verse Parmaham en enkele sneden kaas gingen in onze rugzak. Ons middagmaal was weeral verzekerd.

Cimiterio Monumentale (Piazzale Cimitero Monumentale)
Om 8.30 gaat het kerkohof van Milaan open. Het is natuurlijk gratis en het is indrukwekkend. Langs perfect aangelegde wandelpaden wandel je tussen echte kunstwerken. Het 250.000 m2 grote domein is letterlijk bezaaid met de wonderbaarlijkste graftempels die variëren in stijl van Egyptisch (er staat een piramide mét sfinx!), over Grieks en Romeins tot - vooral!- renaissancistisch en barok. De meest moderne glazen tempels uit de 20ste eeuw wisselen af met kundig bewerkte graven uit het begin van de 20ste eeuw, graven met Art Déco motieven om met immense bronzen en marmeren beelden.
Er staan bijna overal borden met de foto's van de meest bekende graven en een lokatie waar ze te vinden zijn. Je kan ze dus niet missen.

De facade is ook al schitterend en de twee zijgangen van het hoofdgebouw (één voor Joden en één voor Christenen) zijn ook indrukwekkend.

Na deze onverwacht goed meegevallen ochtendlijke en lugubere wandeling stapten we naar het Parco Sempione waar de volgende beienswaardigheden zouden moeten liggen.
Om in het kleurschema van de Capitool reisgids te blijven, wandelden we nu van geel naar blauw. Eerst zagen we de grote

Arena (Parco sempione)
Waar we rondom rond liepen maar nergens een ingang vonden in het voormalige voetbalstadion van twee van de grootste clubs aller tijden (AC en Inter Milaan) en waar eeuwen daar voor paardenwedrennen, luchtballonwedstrijden, pseudo-zeeslagen en allerhande feesten werden gehouden

Van daar was het een paar minuten stappen naar het

Castelo Sforzesco(Parco sempione)
Er was geen entree te betalen voor het fort zelf
en zelfs de verschillende musea binnen het domein vragen ook geen geld. Leuk. Grazie. We begonnen op het Corto Ducale in het museum van de
* Toegepaste kunst waar ze gebruiksvoorwerpen per tijdsperiode etaleerden. Erg herkenbaar en wel interessant.
* Arte Antica museum waar het enige dat ons opviel het mausoleum van Bernabo Visconti was.
In een van de zalen op de bovenverdieping vind je de Sala degli Scarlioni waar twee wereldberoemde beeldhouwwerken staan. het grafmonument voor Gaston de Foix met schitterende reliëfs en het laatste beeld waaraan Micheangelo werkte: de Pièta Rondanini. Het is nog maar voor twintig percent afgewerkt en zou bij wijze van spreken door mijn buurman kunnen gemaakt zijn: het trekt er eigenlijk nog niet op. Maar omdat je weet dat het van de beste beeldhouwer aller tijden is, kijk je met andere ogen en begin je je het definitieve, afgewerkte beeld voor te stellen. En dan wordt het een ander verhaal.

O ja, in de Sale de Asse vind je nog wat plafondfresco's van Da Vinci uit 1498 maar eerlijk gezegd kon ik er iet veel uit opmaken.

We stapten naar de Corso Mangente waar het hoogtepunt van onze trip hel dichtbij was.

Santa Maria delle Grazie (Piazza Santa Maria della Grazie)
In het refectorium van de kerk is het wereldberoemde Laatste Avondmaal van Leonardo Da Vinci geschilderd. Deze schitterende fresco verbeeldt het moment net nadat Christus aan zijn 12 apostelen heeft gezegd dat "één van hen mij zal verraden". Een absoluut hoogtepunt uit de geschiedenis van de schilderkunst.

Belangrijk: je kan er NIET binnen zonder reservatie en het is best een week op voorhand te reserveren. Je kunt het gemakkelijk van thuis uit doen via de volgende site www.cenacolovinciano.it/html/eng/home.htm
Daar betaal je (met VISA) ongeveer 10 euro per persoon (entree, reserveringskosten en nog iets) en krijgt een mail toegestuurd met je reservatienummer. Die moet je tonen aan de balie in Milaan. Ik had 7 juli om 10 uur voorgesteld maar ik kreeg bericht (via mail) dat het pas om12u30 zou kunnen. Soepelheid is dus aangeraden.
Je mag maar met 25 personen binnen en je kunt audioguides huren. Wij hadden het geluk dat er een groep binnen was met een Engelstalige gids zodat we konden meeluisteren.
Je mag er ook niet meer dan een kwartier binnen...
Reken eens wat dat opbrengt!!!

Maar het is effenaf schitterend, superlatieven schieten tekort...

In alle stilte aten we dan onze broodjes op een bankje op het pleintje van de Santa Maria della Grazie, nog teveel onder onder de indruk om veel te babbelen.

We stapten van de blauwe zone (uit onze reisgids natuurlijk) naar Paars langs de Via Carducci en de Via de Amicis tot aan de Porta Ticinese en stonden om 14 uur aan de

San Lorenzo alle Colonne (Corsa di Porta Ticinese 39)
die gesloten was to t 14u30. Dan maar een beetje gewandeld in de wijk (wel het plannetje gevolgd in ons boek) via de

Piazza della Vetra
dat is eigenlijk de achterkant van de bovengenoemde kerk. Het begon lichtjes te regen en dus konden we niet al te veel genieten van de mooie bijgebouwtjes die aan de kerk zijn aangebouwd. We haastten ons tot aan de

Ex-Chiesa San Sisto (Via San Sisto 10)
die nu geen kerk meer is maar een museum met veel beelden (vooral vrouwen) van de gekende Italiaanse beeldhouwer Franco Messina (gestorven in 1990). We vonden het niet veel soeps en vergaten een van de gekendste kerken van Milaan aan te doen. De Sant' Ambrogio
zal moeten wachten tot een volgende keer. W
e zijn ze gewoonweg vergeten,

San Lorenzo alle Colonne (Corso di Porta Ticinese 39)
was nu wel open toen we er de tweede keer aan de deur stonden. Donker en redelijk rijk versierd. Voor de kapel met de 5de eeuws mozaiëken moest 2 euro betaald worden. Volgens Katrien (ik ging niet binnen) was het niet al te indrukwekkend.

Langs de Porta Ticinese wandelden we nog meer naar het Zuiden om aan de Navigli een uurtje aangenaam te kuieren. Er zijn verschillende boekhandels, antiquairs en eten en drinken kun je er meer dan genoeg. Het lijkt me een leuke buurt om 's avonds in rond te lopen.

We namen een andere straat (de Corso Italia) om terug naar boven te gaan en belandden aan de Duomo, passeerden de onzichtbare gevel van de Scala en bereikten na een kwartiertje de rand van het Park waar het mevrouwtje dat ons gisteren bediende, ons driftig welkom stond toe te zwaaien. Zoveel gastvriendelijkheid konden we niet weerstaan en we dronken een aperitiefje.

Ik dacht me te herinneren dat ik gisteren enkele niet-Italiaanse restaurantjes gezien had in de buurt van de Via Vitruvio. Een Turks kebabrestaurantje zag er leuk uit maar na tien minuten was ons nog niemand een kaart komen brengen en stapten we weer op. We liepen nog 20 minuutjes rond maar vonden helemaal niks meer. Dan maar met hangende pootjes terug en uiteindelijk toch besteld, gegeten en betaald.

Kebabrestaurantje (Via Vitruvio)
20u kebab in Vitruvio, gaan zitten kebabs van7 en 8 euro. De coperti bedroeg 3 euro maar beter hadden we gewoon vooraan in het eerste zaaltje gezeten. Stukken goedkoper.

Om kwart voor negen lagen we in ons bed, lazen nog een beetje in ons boek en sliepen de slaap der gelukzaligen.

Indrukwekkend graf of het CimiteriaCastello SforzaPieta Rondanini van Da VinciAperitiefje onde dde parasolOnze kamer in Hotel Arno

Donderdag 8 juli 2004

Na het ontbijt in zelfde café van gisteren naar de Brera wijk (gele zone)

Pinacoteca di Brera (Via Brera 28)
Ze vroegen vijf euro entree en we hadden al beslist dat we vandaag maar één van de twee Pinacoteca zouden doen. Wij zijn meer fan van moderne kunst van de typisch Italiaanse renaissancekunst en nog eens enkele zalen met Tintoretto's, Rafaëls en Mantegnas zou voor ons teveel van het goede zijn. Niet gedaan dus. Het volgende gebouw op onze tocht was de

Santa Mari del Carmine (Piazza del Carmine 2)
een statisch gebouw met een ultramodern beeld voor de deur en mooie mozaïeken boven het portaal. Van de binnenkant weet ik niets meer te vertellen dus zal het wel niet zo speciaal geweest zijn. Door naar het

Palazzo Cusani (Via Brera 15)
waarvan we alleen de flauwe voorgevel zagen. Op een drafje naar de volgende kerk (geen gebrek aan vandaag)

San Marco (Piazza San Marco 2)
die zeer overdadig, zelfs bombastisch versierd is binnenin maar daardoor toch iets krijgt. Niet slecht dus.

San Simpliciano (Piazza San Simpliciano 7)
was de volgende : een van de vier basilieken dus donker. Mooie friezen
Eén van de toppers van Milaan is een bezoek aan de wereldbekende

Teatro alla Scala (Piazza della Scala)
die ze echter aan het restaureren zijn tot 19 oktober 2004. Ik had gehoopt dat het misschien alleen de buitenkant zou zijn en dat we een blik zouden kunnen werpen op de fenomenale zaal met 2015 zitplaatsen en schouwtoneel voor de grootste opera's ooit geschreven en uitgevoerd.
Noppes, alles dicht. Ook aan het volgende hoogtepunt zijn ze aan het werken.
Meer info op
www.lascala.milano.it/

Galleria Vittorio Emmanuele II (tussen Piazza della Scala en Piazza del Dumo)
schitterende overdekte passage met veel te dure winkels, cafés en restaurants (alle topmerken zijn daar vertegenwoordigd).
Gebouw uit 1867, geopend door de de koning die er zijn naam aan gaf
. De centrale cirkel onder de achthoekige koepel zit weg achter glas zodat er geen schade meer kan aan komen. De mozaïeken op de vier bogen stellen de vier oudste werelddelen voor.

Nascimenti
Voor we de Dom binnengingen wilden we eerst even naar boven in dit warenhuis van zeven of acht verdiepingen. Ik had ergens gelezen dat je vanuit het café-restaurant boven een prachtig zicht zou hebben op de Dom maar dat viel behoorlijk tegen.
Bovendien moeten de zeven roltrappen met overal saldi een verschrikking geweest zijn voor Katrien omdat ik geen zin had om daar uren rond te lopen

Duomo
Je mag gratis binnen in de Duomo maar niet met topjes zonder mouwen of met té korte (voetbal)shorts.
D ede voorgevel van de derde grootste kerk ter wereld zit onder een plastieklaag waardoor je er niets kunt van zien. Alleen de verschillende deuren (uit verschillende periodes van 1980 tot 1965 en dus heel verschillend van stijl) kun je bewonderen. Natuurlijk zijn ook de zijkanten en de achterkant de moeite, wat dacht je. De bouw duurde meer dan vijf eeuwen wat te zien is in de verschillende stijlen. Er staan meer dan 3500 beelden in en op de kerk. Monumentaal.

Binnen in de Dom is het behoorlijk donker en zorgen de verschillende stijlen (van oud tot modern tot ultramodern) van glas-in-loodramen voor wat licht. Toen wij er waren was de crypte niet toegankelijk. Ook de glas-in-loodramen binnen zijn in verschillende stijlen wat het geheel wel een vreemde, incoherente samenhang geeft.
Het meest indrukwekkende binnenin is de 5 meter hoge Trivulsio-kandelaar uit de 12de eeuw.

Tijd om naar buiten te gaan: je kan ofwel tevoet (een paar honderd trappen voor 3,50 euro) ofwel met de lift (véél gemakkelijker voor 5 euro) naar de dakterrassen boven.

Het regende en de terrassen zijn wat schuin afhellend zodat Katrien zich niet meewaagde maar je had daar een schitterend uitzicht over de stad. En op een deel van de 3500 metershoge beelden die de Dom versieren. Je komt zelfs tamelijk dichtbij de Madonnina (het beeld op de top van 4 meter hoog).

Terug beneden wachtten we eventjes tot de donder en bliksem verminderden en stopten onderweg naar ons volgende doel bij een cafeteria waar we de innerlijke mens versterkten met een koffie en een broodje.
Om kwart na één stonden we aan de

Pinacoteca Ambrosiana (Piazza Pio XI, 2)
We lieten ons gerief achter in locker 62 en gingen op zoek naar het wondermooie schilderij 'Portret van een musicus' van Leonardo Da Vinci en kwamen onderweg een lok haar tegen van de wereldberoemde gifmengster Lucrecia Borgia maar ook de handschoenen die Napoleon Bonaparte droeg in Waterloo. We liepen een drie kwartier rond in dit indrukwekkende museum. Zie meer op www.ambrosiana.it

Op weg naar ons hotel passeerden we weer de Dom waar Katrien een rokje en een topje kocht en om onze trip af te sluiten dronken we een afscheidsbiertje aan de ons ondertussen welbekende Giardini Pubblici.

Om 16 uur gingen we onze bagage ophalen in Hotel Arno en stapten we tot aan het Stazioni Centrali waar we een andere busmaatschappij naar Bergamo namen (6.80 euro) waar twee uur later ons vliegtuig naar Charleroi stond te wachten.
Om 19u15 vertrok ons Ryanairvliegtuig naar huis.

Musicerende engeltjes in een kerkIndrukwekkende GaleriaKantwerk op de DomBeel van op de DomFascistische Stazioni Terminali

Algemene interessante site voor Milaan www.turismo.comune.milano.it/pls/milano/!turismo (links onder klikken voor Engelse versie.