Dag 2

Dag 3

Dag 4

Dag 5

Mensen
Maleisiërs hebben weinig originele roots. Eeuwenlang zijn ze overheerst geworden door Portugezen, Engelsen en Nedelanders en door de gunstige ligging van hun landje werden ze ook nog eens overspoeld door Chinezen en Indiërs.
Daardoor is het land een mengelmoes geworden van culturen en culturele diversiteiten.
Het land is overwegend moslim met een minderheid aan boeddhisten en hindoes.

Over het algemeen heb ik de indruk dat de mensen er iets minder hartelijk, open en spontaan zijn dan in de andere Zuid-Oost-Aziatische landen. Er wordt minder gelachen en minder toenadering gezocht tot vreemdelingen. Maleisiërs blijven vriendelijk maar iets afstandelijker.

Verkeer en Vervoer
Afstanden, duur van de verplaatsing en prijzen staan hierboven in het schema maar soms is er nog wat bijkomende uitleg nuutig.

Kuala Lumpur
KLIA (Kuala Lumpur International Airport)
De 73 kilometer tussen de luchthaven en het centrum doe je ofwel met de KLIA Express (metro) ofwel met een taxi. De metro is slechts open tussen 5am en 12pm, kost 35 RM one way en zou er slechts 35 minuten over doen. De shuttlebus rijdt niet 's nachts. Een taxi in de luchthaven kostte 67 RM (dagtarief) of 86 RM (nachttarief). Buiten de aankomsthal vonden we na afdingen een taxi die ons voor 70 RM naar het hotelletje van onze keuze wou brengen. Dat is het voordeel van een taxi tegenover de KLIA Express, dat je onmiddellijk ter plaatse bent.
In het centrum kun je vanaf Chinatown (waar de meeste guesthouses zijn) overal naartoe voor slechts 2 RM - lijkt vaste prijs te zijn. bvb naar de Twin Towers (zeg niet Petronas Towers, kennen ze niet)
De 10 kilometer naar de Batu Caves kosten ook slechts 2 RM en neemt 10 minuten van je tijd in beslag. Bij het buitenkomen van het tempelcomplex houden de buschauffeurs de toeristen in het oog zodat de kans groot is dat ze je roepen. Makkelijk.

Ipoh
Van het cenrale busstation naar het centrum moet je wel een taxi (10 RM) nemen omdat het te ver is. De stad zelf is makkelijk te voet te doen.
Naar Lumut zijn er ieder half uur bussen vanaf 7u30 's morgens tot 10 uur, dan ieder uur.

Lumut
Er zijn bussen naar Butterworth om 8h30-9u30 en 11 uur maar ook 's namiddags om 14u30 en 16u. De aircobus zet je af aan de ferry naar Penang. Handig. Er is slechts één plasstop tijdens de 3 uur durende busrit.

Butterworth
Om de 10 minuten is er een ferry naar Georgetown. Je betaalt altijd een retourtje (1,20 RM). Dwz. als je van Georgetown naar Butterworth terugkomt betaal je niet.

Georgetown, Penang
Binnen de stad kun je tijdens de week gratis rijden met de Shuttle Bus van de Komtar (= cilindervormig warenhuis, grootste van de stad - je kan er niet naast kijken - en ook het centraal busstation).
Naar Air Itam neem je bijna om het even welke bus op Jalan Chulia, de hoofdstraat.
Naar Kota Bharu vertrek je 's morgens om 10am of 's avonds 10pm
* van het Komtar Busstation moet je naar een busstation aan het vliegveld van penang. Je kan dat doen met een local bus of nog beter met een taxi, vanwege het spitsuur 's morgens.
* met de ferry naar Butterworth en daar de lange afstandsbus nemen
De prijs blijft hetzelfde maar ik vond het handiger én vooral zekerder om via de ferry te gaan.

Kota Bharu
naar Pantai Basar Sabah (10 km - 30 min -1,50 RM) neem je bus nummer 9 in een zijstraat van het Centraal Busstation
naar treinstation Wakaf Baharu (vertrekpunt van de Jungletrain) neem je best een taxi omdat de trein al om 6u25 vertrekt en er zo vroeg waarschijnlijk nog geen bussen zijn (zegt men toch). Het minibusje kwam ons ophalen aan het hotel en kostte 20 RM.
De loketten in het station gaan pas om 6u open en je hoeft niet op voorhand te reserveren. Bij het begin van de treinnreis heb je plaats zat, alleen uren later komt er wat volk bij.

Jerantut
Vanuit het centrum neem je een minibusje naar de ferry (15 minuten - 5 RM)
De ferry hoef je niet op voorhand te reserveren maar je kan het wel doen in je hotel in Jerantut. Er liggen toch genoeg bootjes in Tembeling zodat ze er wel eentje meer inschakelen bij teveel volk. De overtocht op een junglerivier (waar niet veel te zien is) duurt 2u30 en kost 25 RM per persoon (one way).
De River Crossing van het dorpje Kuala Tahan naar het Park kost 1 RM one way.
De terugtocht van Kuala Tahan naar Jerantut deden we niet met de ferry maar met de bus die iedere morgen om 8uur klaar staat. Je betaalt evenveel maar het gaat iets vlugger.
Van Jerantut is er om 10 uur een rechtstreekse bus naar Melaka.

Melaka
Je wordt afgezet aan het Hotel Equatorial, centraal gelegen en op 5 min van de guesthouses.
Alles binnen de stad is makkelijk te voet te doen
Naar KLIA zou het wel eenvoudiger kunnen. Er zijn geen rechtstreekse bussen. Ofwel moet je dus
* eerst naar Kuala Lumpur Centrum en daar de Shuttlebus nemen voor de laatste 73 kilometer
* eerst met een local bus naar Seremban en dan kun je met een andere local bus naar Sepang of KLIA
Wij kozen voor de laatste optie omdat we tijd genoeg hadden. We deden er alles samen een 4 uur over en het kostte ons ongeveer 11 RM. De andere keuze zou ons waarschijnlijk een uurtje bespaard hebben maar dubbel zoveel gekost hebben

Bussen zijn in Maleisië spotgoedkoop, reken op een gemiddelde van 5 RM (iets meer dan een euro) voor een uur busreis. En reken op een voor ZO Azië redelijk hoog gemiddelde van 40-50 km per uur.
De bussen tussen de verschillende steden zijn gewoonlijk aircobussen en zitten bijna nooit vol. Reserveren hoeft dus ook niet echt.
Locale bussen bieden minder comfort maar zijn ook al onderbezet. Rechtstaan zit er niet in.
Roken is verboden op lange afstandsbussen, soms niet op locale bussen. Spugen is overal verboden.

Treinen
Slechts éénmaal een trein genomen, van Kota Bahru naar Jerantut. De zogenaamde jungletrein is ons behoorlijk tegengevallen. We hadden verwacht een bergop-bergaf treintje te hebben dat op matige snelheid door de jungle reed maar de rit was te egaal en te snel om ervan te kunnen genieten. Niet nodig om te reserveren.

Visum
Geen visum nodig voor Maleisië als je niet meer dan 30 dagen gaat. Bij aankomst en vertrek in de luchthaven gewoon een stempel in je Internationaal paspoort.

Internet en telefoon
Beide telecommunicatiemiddelen zijn steeds meer en beter te vinden. Maar het is en blijft wat zoeken.
Internet kost gemiddeld iets minder dan een euro per uur (4-5 RM) met een minimum van een half uur.
Telefoneren kan je in sommige internetshops maar het voordeligste is een IPhone-kaart. Voor 10 RM bel je meer dan een uur locaal en meer dan een half uur internationaal. Daarvoor heb je wel een huistelefoon nodig - hangt dus af van de bereidwilligheid van de eigenaars van je guesthouse.

Bahrein

Elite Suisse
Elite Suites Hotel
Building No. 141, Avenue 28, 408 Seef Area, Kingdom of Bahrain
Bahrain, Bahrain BH 0 - www.elitegroup4u.com
Kamers kosten tussen de 100 en 200 €
9 min van de luchthaven met een busje

Het hotel dat we nooit zelf zouden durven kiezen is pure luxe voor ons (107 deluxe rooms en 108 suites). In een soort art décostijl (stoelen, tafels, deuren, lambrizering...) slaap je in een luxe-double met airco, TV en (lege) minibar - ja, de ramadan, hé.
De badkamer is voorzien van een douche met massagestralen, handdoeken, zeepjes, shampoo, tandpasta...
Er is een groot zwembad op de 10de verdieping.

Het uitgebreide dinnerbuffet bestond uit stoofvlees, gehaktballetjes, kip, vis, schaap, worstjes en nog een paar mogelijkheden die ik niet meer weet (of niet lustte). Dit alles met een grote keuze van diverse soorten rijst en pasta. Humus en groenten maakten het maal volledig. Een niet-alcoholisch hotel, wel alle soorten frisdranken en een tiental verse fruitsappen.
Voor ontbijt 's morgens konden we kiezen tussen croissants, cake, eieren, beans, gebruneerde aardappeltjes of warme maaltijden (rijst, soep...) Koffie, thee en fruitsap zorgden ervoor dat we er weer een tijdje tegen konden.

Kuala Lumpur

Travellers Home
Jalan Tun Tan Siew Sin 23-25 (= vroegere Jalan Silang)
fullmoonhome@hotmail.com - 03-2031 3546

Noodoplossing: we arriveerden om 2 uur 's nachts in Kuala Lumpur en gaven de taxichauffeur maar het eerste het beste adres op dat we ergens vonden. Veel tijd en zin om te gaan vergelijken hadden we niet meer.
We kregen voor 35 RM een vierkant hok met fan. Propere douches en WC op de gang. Ontbijt was inbegrepen maar we moesten zelf ons brood toasten (you are allowed three slices of bread) en er stond thee en koffie. De afwas werden we verzocht zelf te doen. Ja zeg, ga dan eens op reis.
Er was een leuk dakterras waar we de volgende avond onze in de 7 Eleven gekochte pinten konden verorberen, met zicht op de skyline van KL - ja, dat is vakantie

We gingen in een eenvoudig Chinees restaurant in de buurt eten waar we een stukje vis met een klomp rijst kregen voor 5 RM. Geen bof op maar ja, 't was onze eerste dag, - we wisten van niet beter.

Ipoh

Sun Golden Inn
17 Jalan Chetak - 05/243 6255
Te ver van het busstation om te voet te gaan, met taxi 10 RM

Keuze uit kamers van 35-40-45 RM. Wij kozen het goedkoopste en kregen een redelijke kamer met een double bed, een badkamer met handdoeken en zeepkes. Er was airco en er stonden tafels en stoelen die we 's avonds buiten zetten om wat te lezen en te babbelen. Er stond een enorme frigo op het terras waar we flessen water mochten uit nemen maar dat durfden we niet (ze waren al open geweest). We gebruikten de frigo wel om onze spullen fris te houden. In een puur moslimland in je onderbroek een grote pint drinken op je geïmproviseerd terras met chips, schrijfboekje, asbak, Ipod enz... geeft zelfs daar geen aanstoot meer - maar ze kwamen wel regelmatig kijken.
Heel vriendelijke Chinese uitbaters.

Bij aankomst dronken we een lekkere kop thee op het terras van het busstation van Ipoh. Lekker heerlijk fris zitten.
's Avonds gingen we eten in een Chinees restaurant (geen Westerse naam) enkele straten verder. We betaalden gemiddeld 4 RM voor de hoofdmaaltijd maar een misverstand zorgde ervoor dat we nog 12 kippebillen geserveerd kregen tegen een meerprijs van 10 RM. Wel, ze smaakten toch. Lekker eten, rustig zitten. Ook de volgende avond gingen we daar eten maar we lieten de kippen voor wat ze waren.

Pulau Pangkor

TJ
De meeste betaalbare guesthouses zitten op Teluk Nipah, een klein dorp aan de overkant van waar je landt met de ferry. Je moet er met een minibusje naar toe en er is maar één hoofdstraat en drie zijstraatjes. Keuze genoeg aan guesthouses. Er zouden betere deals te doen zijn hoorden we van een toffe gepensioneerde Australische weduwnaar maar wij waren heel tevreden met wat we hadden.

Wij kregen een bungalow met fan en een ruime badkamer (koude douche). Een klein terrasje met stoelen was leuk om 's avonds wat buiten te zitten. We betaalden 25 RM per nacht.

Er is een zeer goed restaurant dat slechts vanaf 9am ontbijt serveert - veel te laat voor ons natuurlijk. En 's avonds vanaf 7pm avondeten. We aten er twee keer. Verschillende soorten vis met rijst voor slechts 4 RM. Zeer lekker en behoorlijk grote porties. Geen bier te krijgen, wel in een Mini Market (100 meter verder langs de hoofdstraat)

Georgetown, Penang

SDGH
15 Love Lane, zijstraat van grote straat, Jalan Chulia
Tel 60 (4) 264 37 43 - sdghpg@streamyx.com
www.sdguesthouse.com.my

In Love Lane hebben we een vijftal hotelletjes vergeleken (Love Lane Inn, Pin Song, Wan Hai, Oasis en het onze). Nergens was er een badkamer in de kamer en de prijzen varieerden tussen 23 en 45 RM, afhankelijk van airco/fan en netheid.

SDGH komt van een andere locatie en is splinternieuw. We betaalden 25 RM voor een redelijk kleine kamer met venster, fan, stopcontact. De douches en de WC op de gang zijn splinternieuw (warm water !) maar er waren geen handdoeken of zeepjes.
Er is een grote gemeenschappelijke ruimte om te zitten, te eten of om je met de aanwezige gezelschapsspelen (UNO...) bezig te houden.
Iedere dag ligt er een verse krant. Er is gratis Internet. Allemaal leuke extra troeven.
De huistelefoon (en een kaart van 10 RM voor meer dan 30 minuten internationaal bellen) mag je altijd gebruiken.
Noch madammeke noch haar nachtportier spreken goed Engels en van hun uitleg valt niet altijd veel zinnigs uit te maken maar we vonden hen héél charmant en vinden het hotellletje een echte aanrader.

In Penang heb je duizenden mogelijkheden om te eten.
Eerst gingen we naar een Indiër: Sri Ananda Baghwan (Lebuk Penang 55)
We aten een mutton meal, gepresenteerd op een bananenblad: schaap, rijst en drie soorten groenten voor 6,50 RM. Geen bier.
De tweede keer aten we Mutton kotta pathoori en Plain Naan, voor dezelfde prijs.
Het is er heel druk maar heel lekker en je hebt meer dan genoeg eten. Jaak had de eerste keer maar een klein, vettig stukje kip en een beetje darmproblemen.
Tussendoor gingen we ergens in een Chinees eten waar de Prawnsoup (2 stukjes, weinig groeten voor 6 RM) ons niet kon bekoren.
Bier gingen we halen in de 7 Eleven op de hoek van Jalan Chulia (14 RM) of later in de obscure bar ernaast (12 RM). Je had er naast de mindere prijs, ook de leuk gedecolleteerde meisjes bij (hé Jaak)

Kota Bahru

Backpackers Inn
Padang Garong naast 7 Eleven, 2 minuten van busstation waar we afgezet waren uit Penang.

In dezelfde straat zijn nog een paar mogelijkheden die volgens Vlamingen die we tegenkwamen heel wat minder kwaliteit boden. We hadden voor 25 RM een ruime family room met dubbel bed en twee stapelbedden. Er was een fan maar de toiletten waren niet schitterend.
Aan de receptie spreekt men goed Engels en er is veel info te vinden over uitstappen, bussen en eilandjes (vooral Perhentian).
Internet kost 3 RM/uur -met een minimun van 2 RM
Er liggen veel boeken om te ruilen, ook veel Nederlandstalige. Ik was al een tijdje aan het zoeken naar een No Spitting bordje en vond het maar niet. Op mijn vraag waar ik dat kon kopen, gaf de eigenaar me er eentje, zomaar, gratis. Leuk. Tof.

De eerste avond gingen we eten in de Medan Selera Kebun (Food court) aan stalletjes waar we tweemaal een eenvoudige nasi goreng kregen voor slechts 3 RM. Eenvoudig en niet echt genoeg om onze buik te vullen.
De volgende avonden aten we in The Golden City, een Chinees restaurant naast de deur. Beef (verschillende smaken en bereidingen) met rijst kostte 6 RM maar we kregen wel dubbel zoveel als in de hawkerstalletjes. Het was heel lekker, de bediening was ok en ze hadden bier.

Jerantut

NKS
Main Road 21-22 www.taman-negara-nks.com
enguiry@taman-negara.com

We konden afdingen van 35 naar 30 RM voor een propere double met airco, handdoeken, zeepjes en TV. Ondanks de netheid stond ik 's morgens op met een tiental vlooienbeten op mijn buik ????
Het hotelletje is het vroegere Sri Ewas uit de Lonely Planet. Sri Ewas is nu gesloten.
Internet 5 RM/uur
Er zijn nog een paar andere hotelletjes in dezelfde straat. Ze bieden allemaal dezelfde mogelijkheden aan: vervoer naar Kuala Lumpur, naar het Nationaal Park (bus of ferry), hotelletjes in het park in alle prijscategoriën, uitstappen ter plaatse en ze zorgen voor de nodige permits voor het Park. Maar al die formaliteiten staan ook open voor niet-hotelgasten....

Bij het inchecken kon ik mijn lach bijna niet inhouden bij het horen van het stemmetje van het mannelijke/ vrouwelijke exemplaar aan de balie. Felgekleurd ros haar, gelakte nagels maar een lichaamsgewicht van meer dan 100 kg en een Paris Hiltonstemmetje gaan volgens mij niet samen. Wanneer hij/zij/het me vertelde dat mijn bij Wegwijzer gewonnen T-shirt van Greenpeace uit het jaar 2000 mij "zo beeldig stond" kreeg ik bijna het vliegend sch**t. Soit, we discrimineren niet en het was een braaf manneke.

We hadden twee lauwe pinten gedronken in een Chinees eethuisje (bij enkele lastige plaatselijke dronkaards) maar het restaurant sloot voor we eten konden bestellen. De honger was verminderd zodat we maar een - éékes, sorry hoor en ja, Jaak, het was jouw keuze - een beefburger met fries gingen eten in het te toeristische restaurant dat afhankelijk is van het monopolistische NKS Hotel. De 6 RM per bordje die we betaalden deden me denken aan McDonald's. Nee, liever nooit meer.

Taman negara

Liana Hotel
Verschillende hotelletjes in de lagere prijsklasse hadden alleen nog maar dorms maar alleen Liana kon ons verzekeren (we arriveerden 's middags) dat we geen extra mensen zouden bijkrijgen in onze dorm van vier.
We hadden een fan, geen handdoeken, wel een venster maar geen terras. Loodgietersproblemen zorgden voor de slechtste gemeenschappelijke toiletten van de hele reis.
Alle kamers liggen langs een gang met houten vloer waardoor late binnenkomers wel voor wat geluidsoverlast kunnen zorgen. Niet echt een aanrader dus.
Er is maar één stopcontact in de kamer. Als we water wilden warmen voor koffie of thee moesten de fan en het licht uit. Zaklampwerk dus 's morgens voor het ontbijt.
Een nachtelijke plaspauze met een sigaretje liep uit op een verschrikking door de vleermuizen die het licht boven mijn hoofd heel aantrekkelijk vonden. Nooit meegemaakt: ondergetekende die om 2 uur 's nachts een sigaretje wil rollen op het terras en dat moest doen met een plastic stoeltje boven zijn hoofd om rondscherende vleermuizen te vermijden. Gelukkig geen foto's.

Door de Ramadan waren slechts drie van de twaalf restaurants open. Een verschrikkelijk onweer deed ons naar het dichtste lopen, nou ja - schuifelen over de smalle houten looppplanken. In Family Restaurant aten we een beef mixed Bakura (locale specialiteit) met rijst, ijsthee en water. We betaalden 20 RM, niet goedkoop voor een halflauwe maaltijd. Geen aanrader. en ook geen bier maar dat hadden we niet verwacht..

Melaka

Melaka Town Holiday Lodge 1
149B Taman Melaka Raya 06/28 48 830
Eerst waren we door touts (ze stopten ons wel direkt op de juiste bus, dank u) gezonden naar de Travellers Lodge (27 RM voor een double met fan en balkon - niet slecht maar geen te vriendelijke behandeling en teveel backpackers naar mijn gedacht). Ismael, enkele huizen verder, bood een double met fan voor slechts 15 RM maar de kamer, zonder balkon, was een beetje smoezelig.

Ons hotel was familiaal met een ruime double en een behoorlijk balkon. Zeer propere gemeenschappelijke douche
We mochten de frigo gebruiken en ook de huistelefoon. Heel vriendelijke eigenares die discreet alles doet om je te helpen. De blaffende honden kennen je wel na een paar keer.

We vonden een druk bezet, goed Chinees restaurant niet ver van de Travellers Lodge. Heel lekker eten (én veel) voor 6-8 RM. De Claypot bijvoorbeeld is heel lekker. Carlsberg te krijgen.

Het restaurant Amituofuh is een soort Poverello waar een rijke Chinees gratis vegetarische maaltijden uideelt aan de armen. Maar iedereen mag er gaan eten. Héél tof initiatief. Toen wij er waren kregen we spontaan een bord in de handen geduwd. 's Avonds open van 17u30 tot 20u maar ook 's morgens en 's middags enkele uren.

Petronas Towers (= Twin Towers)
Waar en hoe er naar toe?
Het is meer dan een halfuur wandelen van Chinatown (meeste guesthouses) langs niet al te aantrekkelijke, brede en drukke wegen. Of je kan bijna om het even welke bus nemen - vraag naar de Twin Towers.
Het bezoek is gratis maar je moet wel op voorhand een ticketje gaan afhalen, liefst zo vroeg mogelijk. Wij waren er tegen 10 uur en kregen een ticket voor 13h15. Tegen dan waren de dagtickets 'uitverkocht'. Reden van de beperking is dat er slechts een twintigtal mensen per groep naar boven mogen, na eerst naar een 'the making of' filmpje gekeken te hebben.
De torens zijn 452 meter hoog en tellen 88 verdiepingen.
De skybridge ligt op de 41ste verdieping, tussen de twee torens - op 146 meter. Wil je hoger dan moet je naar de Menara Kuala Lumpur (radiocommunicatietoren) waar je 276 meter hoog zit. In de Twin Towers heb je ongeveer tien minuten om foto's te nemen. Ik vond het niet bepaald indrukwekkend maar je moet het toch gezien hebben.

Masjid Jamek
Waar en hoe er naar toe?
Twintig minuten wandelen van Twin Towers of een kwartier van Chinatown.
Kleine, onopvallende moskee maar door de Ramadan was het er drukker dan anders: tientallen mensen waren rijstkommetjes aan het vullen voor het avondmaal.

Merdeka Square
Waar en hoe er naar toe?
Vijf minuutjes van Masjid Jamek of tien minuten van Chinatown.
Het centrum van het koloniale Kuala Lumpur met een prachtig Gerechtshof, een 100 meter hoge vlaggestok en de weinig indruk makende Nationale Moskee.

Batu Caves
Waar en hoe er naar toe?
15 km van Kuala Lumpur. Neem een bus langs Jalan Raja Laut, om het even waar en op een halfuurtje ben je er voor 5 RM.
Volgens Lonely Planet is de toegang gratis maar er was een Ticket Office met een bordje: Adults 13 RM. Gelukkig was het ticket office gesloten.
Buiten staat een enorm Boeddhabeeld, een kitscherig gedoe waar de Boeddhisten een patent lijken op te hebben.
272 trappen brengen je naar enkele heel grote en hoge grotten met tempeltjes en veel apen. Wel de moeite. Puffen en zweten, dat ook.
Terug beneden zijn er veel souvenirwinkeltjes maar er is ook uitgebreid de mogelijkheid om iets te eten of te drinken. Twee grote glazen black tea gingen er vlotjes in.

Railway Station
Waar en hoe er naar toe?
Vanuit ons hotel was het een kwartiertje wandelen langs een lange, vervelende en drukke baan. Het oude koloniale treinstation is nu herbouwd tot hotel ( promotie 68 RM voor een gewone double en 88 RM voor een luxekamer).

Birch Memorial
Waar en hoe er naar toe?
Enkele minuutjes wandelen van het treinstation.
Het is een herkenningsmonument voor de eerste Engelse resident in Ipoh, James Birch.
Vreemd: op de 4 zijden van de memorial staan 44 bekende mensen uit de wereldgeschiedenis afgebeeld maar één ervan is met wit overschilderd. Leuk raadseltje om je af te vragen wie uit de gratie gevallen is. Terwijl we een theetje dronken herkenden we o.a. Mozes, Newton, Galilei, Mercator, Caesar, Cleopatra....

Kuala Kangsar
Waar en hoe er naar toe?
Daguitstap. Vijftig kilometer met de bus vanuit het busstation niet ver van het Railway Station - je hoeft dus niet naar het grote busstation ver buiten de stad.
Op de markt eerst thee gedronken en dan langs de niet imponerende Clock Tower drie of vier kilometer moeten stappen in een brandende zon langs een grote baan zonder schaduw.

Masjid Ubudiah
Waarschijnlijk een van de meest luxueuze van Maleisië. Vier minaretten omsluiten de uivormige torens. Rondgewandeld maar we mochten er niet in. Fotogeniek gebouw.
Istana Iskanadariah
Zeer indrukwekkend en groot van de buitenkant. Je kan er ook alleen maar rond wandelen maar je mag er weeral niet in.
Istana Kenangan
Was het vroegere paleis. Volledig houten gebouw met prachtig houtsnijwerk. Jammer genoeg gesloten wegens restauratie.

Op de markt een theetje gedronken en een halve watermeloen verorberd en op zoek naar de rest van de bezienswaardigheden van het stadje.

Pavillion Square Tower
zelfs geen foto waard
First Rubber Tree
niet gevonden maar ook niet veel moeite gedaan
Resurrection Church
Kleine maar mooie houten kerk. Gesloten.

Lin Je Kong
Waar en hoe er naar toe?
Tien minuutjes wandelen van de kleine stadskern van Teluk Nipah. Gratis.
Vreemde chinese tempel met Mickey Mouse en Donald Duck op wacht onderaan de trappen. Boven ook nog enkele verschrikkelijk kitscherige beelden.

Dutch Fort
Waar en hoe er naar toe?
Met minibus naar Pangkor Town (10 minuten - 15 RM)
Vandaar te voet naar het Fort (Kota Belanda) - goed aangeduid. Gratis.
Zeer klein maar mooi gerestaureerd. Je kan je er nog geen vijf minuten bezighouden. Omringd door dure souvenirwinkels.

VOC rock
Honderd meter verder dan het fort. Enorm grote kei met het embleem van de Nederlandse Vereenigde Oost-Indische Compagnie in gegraveerd. Een blik werpen en weer weg. Geen foto waard.

Het leukste aan die dag was dat we verschillende zee-arenden zagen zweven én duiken.

Fen Li Hong
Waar en hoe er naar toe?
Aan de noordzijde van Pangkor Town, tien minuutjes wandelen. Gratis.
Het is een typisch Chinese tempel met veel toeters en bellen maar met enkele mooie viewpoints boven. Je ziet er een miniatuur Chinese Muur kronkelen en beneden in de kleine vijvers zwemmen er enorme (anderhalve meter) vissen rond.

Terug in Teluk Nipah eerst gaan zwemmen en dan thee gedronken met een Australiër met wie we gisteravond eventjes gesproken hadden. Hij introduceerde ons bij een door Azië fietsende Waal uit Mons waardoor de conversatie afwisselend in het Engels, Frans en Nederlands gebeurde.

Heritage Trail

Er staan 36 bezienswaardigheden in deze prachtige folder, overal gratis te krijgen. Genummerd en dus makkelijk te volgen en iedere keer met een tekstje uitleg. Er staat een plannetje bij dus heb je eigenlijk geen reisgids meer nodig die dag. 's Voormiddags deden we de eerste reeks (de mooiste) en 's namiddags de rest. Schitterende dag.

Penang Museum
Lebu Farquhar 261 - entree 1 RM
Museum in verschillende verdiepingen. Beneden nogal etnografisch (met veel wassen beelden) met aandacht voor volksgebruiken als geboorte, huwelijk en dood... Boven meer geschiedenis. Alles is mooi uitgelegd in het Engels op prachtige displays.

Christelijk Kerkhof
Op 10 minuten wandelen van het vorige
Niet veel te zien maar het graf van Francis Light, de stichter van het hedendaagse Penang, is daar te vinden - heel verwaarloosd.

Daguitstap naar Air Itam

Kek Lok Si Tempel
Waar en hoe er naar toe?
Bus nr 19 nemen op Jalan Chulia (gaat via Komtar)
Van het stadje Air Itam nog een vijftiental minuten wandelen de berg op naar de entree van het tempelcomplex. Zeer indrukwekkend domein, enorm groot. Pas aan de octagonale tempel 2 RM te betalen om er eventueel op te mogen maar wij hebben de trappen naar boven niet gevonden. Of misschien dachten we onbewust dat we al genoeg geklommen hadden... Verloren geld dus.

Penang Hill
Waar en hoe er naar toe?
20 min stappen van centrum van Air Itam - Ter plaatse in 40 minuten naar boven met overstap halverwege, terug 30 min. Kabeltreintje kost 4 RM retour.
Boven is er een Hindutempel, een moskee, een oud hotel met vogelvolières (5 RM) en verder helemaal niets. Na vijf minuten heb je daar alles gezien.

We dronken nogmaals thee in het stadje beneden en namen de bus terug naar de Komtar.
Van daaruit is er normaal een Free Shuttle die heel Georgetown aandoet maar op zondag rijdt die niet. Pech !!!
Na het shoppen stapten we naar de ferry en vaarden we heen en weer naar Butterworth om een busticket te kopen voor morgen naar Kota Bahru. Efkes rusten op de boot dus.

Wat hebben we niet gedaan wegens geen zin in en rond Penang: de Snake Temple (te toeristisch denk ik)

Pantai Basar
Waar en hoe er naar toe?
Een tip uit een reisverslag van Wegwijzer: wij zouden er mooi geschilderde bootjes kunnen zien. Tien minuten bus en dan een half uur wandelen onder een brandende zon en nog atijd niets te zien... Gevraagd, gevraagd en nog eens gevraagd... Geen antwoorden. We zagen uiteindelijk enkele bootjes maar niets om over naar huis te schrijven. Soit, het was een rustige, aangename wandeling geweest maar we hadden wel enorme dorst.
Onverwacht toch een winkeltje gevonden dat ons een fles lauw water kon verkopen. Twee minuten (een Maleisisch rekord voor Vlamingen !) later weer op weg.
Ondertussen hadden we eventjes in de Zuid Chinese Zee gezwommen (niet al te proper en lauw water)

Istana Jahar
Waar en hoe er naar toe?
Tien minuten wandelen van ons hotel. Entree: 2 RM
Het is een heel mooi, oud houten gebouw waar je wel geen foto's mag nemen. Een beetje weeral etnografisch met veel tekst en uitleg, veel beelden en veel gebruiksvoorwerpen - dus eigenlijk niks nieuws maar toch nog redelijk de moeite.

Istana Batu
Is het Koninklijk Museum maar ik denk dat we al genoeg gelijkaardige musea hebben gezien. Dus maar niet gedaan (entree 2 RM)
Central market
Zeer kleurrijke overdekte markt, volgens de naam inderdaad heel centraal gelegen (maar het stinkt er nogal)

Gelagannan Seli
Waar en hoe er naar toe?
20 min van centrum te voet
Is het ontmoetingscentrum van Kota Bharu en daar kun je o.a. kites (vliegers, plakwaaiers...) zien maken, oosterse gevechtssporten zien beoefenen... maar het was, zoals we verwacht hadden gesloten - ramadan, nietwaar

We bestelden al onze taxi om morgenvroeg op tijd aan het station te zijn...

Hebben we niet gedaan wegens geen zin in en rond Kota Bharu: Masjid Kampung Laut (oudste van Maleisië)

Reservaat
Na de jungletrein (zie vervoer) arriveerden we in Jerantut waar we niet veel anders deden dan eten en slapen en onze papieren in orde brengen voor het Nationaal Park.
We betaalden op voorhand 1 RM voor de Permit en per persoon 5 RM voor een fotocamera. Je kan het ter plaatse ook doen maar dan verlies je wel wat tijd.
Met taxi en ferry arriveerden we tegen 's middags aan de overzijde van het park. Hotelletje gezocht en vlug met de Ferry Crossing naar het Park. Gewapend met een plannetje, lange mouwen, een lange broek en voor éénmaal met kousen en gesloten schoenen in plaats mijn wereldbekende sandalen, trokken we naar de

Canopy Walk
Waar en hoe er naar toe?
45 min van Park Office, half uur boven tussen de bomen met trapjes. Plots sta je aan de ingang zodat je geen tijd hebt om bang te worden van de hoogte (40 meter boven de grond). Vlug betalen en de eerste loopbrug op.
Je leest best de geafficheerde regels voor je start: nooit meer dan vier mensen gelijktijdig op hetzelfde stuk tussen twee bomen. Altijd minstens vijf meter afstand houden...
Na iedere marteling van enkele tientallen meters (kijk NIET naar beneden !) kun je op adem komen aan een rusthalte rond een boom.
Vreemd genoeg vonden we het jammer toen we halverwege afgeleid werden naar een uitgang. Vanwege restauratiewerken (Visit Malaysia 2007, je weet wel) is de helft van de loopbrug gesloten vanaf oktober 2006.

We begonnen er juist goed aan te wennen.

Stadthuys, Christ Church en Clocktower
Entree 5 RM voor het eerste.
We zijn er niet binnen geweest maar bleven ons een tijdje op dit plein bezighouden, vooral met het volgen van een breed smilend trouwend koppel dat maar bleef poseren voor de fotograaf en de cameraman die hen regisseerden. Doe dit, sta daar....

St. Paul's Ruïne
Te bereiken langs de trapjes van het Stadthuys. Niet al te grote ruïne maar mooi gelegen op een heuvel boven de stad. Binnen zijn er alleen nog grafstenen te zien uit de jaren 1750 van rijke Nederlanders en Portugezen die daar aan hun einde zijn gekomen. Ja, die Hollanders vind je toch ook overal hé.

Muzium Rakyat
Jalan Kota - entree 2 RM
Vreemd museum met op het eerste verdiep tientallen kleurrijke vliegers in alle vormen en modellen en uit alle landen. De tweede verdieping is voorbehouden aan het Museum of Endearing Beauty. Bijgeschaafde tanden, tattoos, nekuitrekkende sieraden, Chinese voetinkrimpingen. Niets van al dat lekkers word je bespaard. Maar wel in flauwe displays en met lelijke, onscherpe foto's. Kon veel beter.

Via een grote, vervelende weg stapten we (met een theepauze tussenin waar bijna op een enorm grote varaan trapten) meer dan een half uur (we hadden toch tijd genoeg) naar

Fort St. John
waar we na een korte beklimming alleen tijd maakten om een Hollands plasje te doen (sorry hoor) omdat er echt helemaal niets te zien was. Het fort is niet groter dan onze living...
Om naar Medan Portugis (een recentelijk neergepootte herinnering aan de Portugese overheersing) te gaan namen we de verkeerde afslag waardoor we na een halfuur en heel wat vragen maar op onze stappen terugkeerden - zal misschien voor ooit nog wel eens zijn.

We waren heel tevreden dat we in onze Giant-Supermarket een doosje La Vache Qui Rit vonden. We hadden er de hoge prijs (12 RM) voor over om het enige etensmiddel aan te treffen dat we tot nu toe overal in Zuid-Oost-Azië hadden gevonden - en ja, tot nu toe hadden gemist... We konden bijna niet wachten tot het ontbijt van morgen.
Eerst nog een aperitief drinken en dan op weg naar het restaurant zijn we verschillende trouwfeesten tegengekomen. Den dezen kon het natuurlijk niet laten (na het zien van bakken Carlsberg in ijsblokken) eens binnen te gaan kijken. De aperitiefhapjes (of was het al het voorgerecht) werden niet naar loffelijke Westerse gewoonte aan een staand publiek opgediend maar aan tafel. En, jammer, plaats was er niet meer. Mijn foto's van het fiere Just Married koppel en nog een paar tafels leverden ons een drankje op waarvan ik nu nog niet weet wat het was (alcohol ? fruitsap ? kattepis ?) maar meer dan een derde kreeg ik echt niet binnen. Met een Oosterse glimlach en een Zuiderse buiging afscheid genomen van de feestvierders...

China Bukit
Waar en hoe er naar toe?
Vijftien minuten wandelen vanuit ons hotel. Gratis.
In een enorm domein van 25 ha liggen er een 12.000 graven van Chinezen. Het terrein is heuvelachtig en er ligt een mooi wandelpaadje tussen. Je ziet er geen levende kat en daardoor werd het een rustige, aangename wandeling.

St. Peter's Church
Waar en hoe er naar toe?
Aan de Noordkant van het centrum. Gratis.
We waren er juist om 11 uur en konden nog net binnen voor de Hoogmis. Op zondag een katholieke, uitverkochte mis bijwonen in Maleisië én dan nog uitgenodigd worden om mee ter communie te gaan, is waarschijnlijk ook niet aan iedereen gegeven.

Villa Sentosa
Waar en hoe er naar toe?
Enkele minuutjes van de vorige kerk, te voet. Gratis maar je wordt wel verzocht een donatie te doen.
Originele kampungwoning uit de jaren 1920. Dit zullen wel geen arme mensen geweest zijn want er komt geen einde aan de verschillende, prachtig gedecoreerde vertrekken. Ondanks het feit dat het een houten huis is, is het er toch zéér luchtig en fris. Je wordt altijd te woord gestaan door een lid van de familie, in ons geval was het de negende dochter van het gezin, een besje van 70 jaar. Na een korte uitleg in moeizaam Engels werden we verzocht een donatie te geven nadat we elk drie maal moesten slaan op de 200 jaar oude gong. Brengt geluk, zei ons madammeke. Hopen nu maar dat ze geen gepatenteerde leugenaarster is.

We kochten onze souvenirs in The Malaqa House, wilden gaan zwemmen in het Openluchtzwembad van Melaka maar moesten constateren dat er een waterpolowedstrijd aan de gang was...
Dan maar voor onze laatste avond uitgebreid gaan aperitieven, La Grande Bouffe nagespeeld en de volgende morgen met enkele bussen naar de luchthaven waar Gulf Air ons al stond op te wachten en ons deze keer (jammer ?) niet in een luxehotel in Bahrain maar in het koude Parijs CDG afzette... Einde verhaal.