Dag 2

Dag 3

Dag 4

Dag 5

vlucht Kortrijk - Madrid -Santiago (Chili)
Buenos Aires - Madrid - Brussel

Jesuit Block and Estancias of Córdoba (2000)
The Jesuit Block in Córdoba, heart of the former Jesuit Province of Paraguay, contains the core buildings of the Jesuit system: the university, the church and residence of the Society of Jesus, and the college. Along with the five estancias, or farming estates, they contain religious and secular buildings, which illustrate the unique religious, social, and economic experiment carried out in the world for a period of over 150 years in the 17th and 18th centuries

Diefstal
Sinds 1995 in Mexico (Jaak: fototoestel op nachtbus) en 1996 in Vietnam (mijn portefeuille) hadden we geen accidentjes meer gehad waardoor je automatisch ietsje nonchalanter bent. Maar wat mij overkomen is kan ik, na uren palaveren over het hoe en waarom, toeschrijven aan het toeval waarvan ik altijd zeg dat ik er niet in geloof maar dat je kunt forceren... Tja, niet alleen dat maar ook een verregaande vorm van nonchalance die je je niet kunt permitteren. Het is natuurlijk toch altijd je eigen schuld als je iets kwijtraakt.

Nu ja, we waren pas aangekomen na een acht uur durende bergrit door een schitterend Andeslandschap van Santiago de Chili naar Mendoza en ik moest plassen. Het busstation van Mendoza is, net als alle andere in Argentinië, op dezelfde manier opgevat. Er zijn deuren naar een lange ovalen binnengang waar je alle voorzieningen hebt (buskantoren, infobureaus, winkeltjes...) en voor je heb je de Plataformes.
Bon, we kwamen het busstation binnen en ik zag een bank waar we het volgende uur wilden wachten op de bus naar Cordoba. Jaak vond dat het daar een beetje tochtte. Tja, er staan inderdaad een aantal deuren open. Klapdeuren weliswaar. Ik zag twee klapdeuren (de enige van de hele gang) die dicht waren en dus vermoedde ik onbewust dat ze om de een of andere reden geblokkeerd waren. Ik zette mijn dagrugzak ertegen met mijn rugzak ervoor. Jaak verhuisde ook zijn bagage en bleef op wacht terwijl ik ergens buiten een boompje ging zoeken om te kunnen plassen.

Na mijn eerste Argentijnse plas kwam ik terug binnen en zag dat Jaak aanstalten maakte om mijn voorbeeld te volgen. Hij was nog geen 10 meter ver toen ik al onheil voelde. Ja, voelde... ik had niks nodig uit mijn dagrugzak maar wist dat hij weg was...

Klimaat
Het zou moeten lente geweest zijn maar het was verdorie koud (15°) voor de tijd van het jaar. Na een weekje sloeg het dan om en hadden we tegen de 30° met op het einde (in Iguazu) zelfs tropische onweders...

Spaans
Argentijns Spaans is wel ietske anders dan het Spaans dat elders ter wereld wordt gesproken. Er zijn enkele verschillen in woorden (boter is niet Mantequilla maar Manteca / goeiedag is niet Buenos Dias maar Bien dia / drinken is niet Biber maar Tomar...) maar ook de uitspraak is soms heel anders. Llave (sleutel) wordt bvb in Spanje als Ljave uitgesproken maar in Argentinië als Tsjave, Bombilla (rietje, pijpje) is niet Bombilja maar Bombitsja...
Maar het is niet moeilijk om je plan te trekken.

Visum

Chili: geen visum nodig voor Belgen
Argentinië : geen visum nodig voor Belgen
Brazilië (voorlopig) nog geen visum nodig voor Belgen

Vervoer
Bussen en comfort

No Caca, no Fumar

Zoals overal gelezen en verwacht waren de bussen heel comfortabel.
Er zijn zodanig veel maatschappijen dat het moeilijk is er één uit te kiezen om te aan te raden. Daarenboven werken ze dikwijls samen zodat je bvb. boekt bij een klein bureautje maar toch in een grote Flechabus terecht komt. Waarschijnlijk werken ze tegen verschillende commissielonen waardoor het loont om te vergelijken.
En dat is helemaal niet moeilijk: in ieder busstation vind je alle maatschappijen en vraag je gewoon vertrek- en aankomsturen op én natuurlijk de prijs van de verplaatsing die je wil doen.

De service die je krijgt varieert wel per maatschappij maar het zijn niet noodzakelijk de grootste die de beste service leveren. Op onze ritten van 12 tot 22 uur kregen wij gewoonlijk kort na het opstappen eten. Als we 's middags vertrokken waren dat een of meerdere sandwiches met kaas en ham - een glas limonade of fruitsap en enkelle voorverpakte koekjes. Gewoonlijk staat er dan een automaat met (straffe) koffie en soms fruitsap. Dan volgde er 's avonds soms nog een warme maaltijd (een soort lasagna, milanesa...) of nog enkele sandwiches en koekjes. Als je 's avonds vertrekt is de volgorde omgekeerd. Samengevat, dat je eten krijgt is een overstatement - je krijgt iets maar het is geen volwaardige maaltijd.

Slapen doe je in een soort vliegtuigzetels, semi-cama of in cama en het verschil bedraagt gewoonlijk zo'n 30-40 ARS. Bij Cama ligt de zetel nog ietske platter maar ik ondervond het verschil niet. Jaak met zijn 1m85 kon de paar extra cm beenruimte wel gebruiken. In Cama krijg je er soms nog een dekentje bij dat je wel kunt gebruiken omdat ze de gewoonte te hebben de airco veel te koud te zetten. In je T-shirtje slapen is niet te doen. Je kan je plaats kiezen bij het betalen en ik had de indruk dat het boven (het zijn allemaal tweedekkers) iets rustiger is dan beneden maar probeer wel niet net onder een TV-toestel te gaan zitten. Ze draaien, net zoals op het vliegtuig, heel nieuwe films (o.a. de nieuwe Indiana Jones en de ABBA Mamma Mia-draak) in het Spaans met Engelse onderschriften of omgekeerd. Leuk om je Spaans wat bij te spijkeren.

Op onze eerste twee bussen mocht je het toilet niet gebruiken om je grote behoefte te doen, op de laatste wel. Jaak nam preventief een Imodiummeke. Stops zijn onvoorspelbaar. Sommige chauffeurs stoppen om de 2 à 3 uur, andere stoppen bijna niet...

Santiago de Chile - Cordoba 13u30-7u30	18 u	24.500 Ch Pes = € 30 pp semi cama		Andesmar
Cordoba - Salta 20u15-8u30	12 u	154 ARS pp = € 36 cama		Chevallier
Salta - Puerto de Iguazu 15u00-8u30	22 u	140 ARS pp = € 33 semi cama	Flechabus
Puerto Iguazu - Buenos Aires 15u00-9u30	18 u	140 ARS pp = € 33 semi cama		Singer

Autohuur

Wij wisten al van diverse vriendelijke Wegwijzerleden dat er geen probleem zou zijn om in Salta een auto te huren. Van Toontje Vandendriessche had ik gehoord dat Noroeste een betrouwbare firma was. Ons hotel raadde ons Earth aan (Av. Buenos Aires iets verder op linkerkant dan Noroeste dat op rechterkant ligt vanaf de markt)
We gingen bij beide binnen en vergeleken hun aanbod. Bij Earth spreken ze alleen Spaans en hun kilometers waren beperkt per dag. De franchises waren ook hoger maar daar had ik als, ahum goede chauffeur, geen boodschap aan.

Gereserveerd bij perfect Engels sprekende Noroeste (Av. Buenos Aires 88, local 10 - www.rentacarnoroeste.com - Info@rentacarnoroeste.com.ar
Er wass een franchise van 4000 voor gewone accidentjes en 8000 ARS voor total loss of roll-over (kon me dat niet voorstellen op het moment zelf maar na 100 km wel ...) Te betalen 36 ARS per dag om de franchise te verminderen tot 3000. Vond ik de moeite niet.

!!! Korting van 10% bij cash betalen !!!

We kwamen overeen voor een prijs van 176 ARS/dag - onbeperkte kilometers, nafte extra te betalen. Met de cashkorting en nog een paar verminderingen die ik kon loskrijgen kwam het op 660 ARS voor 4 dagen.
We tankten eenmaal 20 en eenmaal 25 liter en hadden 15 liter tekort in onze bak bij aflevering maar die 'slightly different amount in petrol' lieten ze vallen (toch 50 ARS= € 11 = een avondmaal) - vriendelijke mensen !!!
Efkens de aauto gaan controleren en dat was het. Dus een extra ontbijt gekregen een veel nafte gratis. Superdeluxe.

Totale kostprijs auto voor 4 dagen : 660 + 160 ARS nafte (45 liter gasoline) = 820 ARS = € 198 (ongeveer 50 euro per dag = € 25 pp, nafte inbegrepen). Niet goedkoop maar het loont wel de moeite. De schoonste streek van Noord-Argentinië kan je voor een stuk wel met de bus bezoeken maar je kan niet stoppen wanneer je wil. Lijnbussen heb ik op Ruta 40 en Ruta 42 niet gezien dus veronderstel ik dat je bvb alleen maar tussen Salta en Cafayate en tussen Salta en Jujuy met het openbaar vervoer terecht kunt.

Wat heb je nodig
* rijbewijs (Belgisch was voldoende - mijn speciaal aangeschaft Internationaal vroegen ze niet)
* Reispas
* Geld
* Kredietkaart (voor de waarborg)

VW Gol
Is waarschijnlijk een goedkope VW versie in Argentinië geassembleerd maar op verre na niet het sportkarretje dat je zou kunnen verwachten: wel airco maar geen centrale vergrendeling, geen verklikkertje voor lichten, geen asbak en het geval dat nog maar 15.000 km heeft rammelt langs alle kanten maar ik heb niet geklaagd: het bakje reed goed in de bergen en de vering was op de slechte wegen ook behoorlijk.
In tegenstelling tot wat sommige reisverslagen beweren, vind ik dat je daar, mits voorzichtig rijden, zeker geen 4x4 nodig hebt.

Autorijden
Na een halfuurtje wennen aan auto en verkeer geen enkel probleem gehad
Toch enkele basisprincipes
* in Argentinië word je verondersteld altijd met je lichten aan te rijden. Als er geen verklikkerssignaal is in de auto is dat wel een probleem. Eventjes aandacht erbij houden dus bij de vele korte haltes onderweg maar vooral bij langer parkeren.
* Er is overal voorrang van rechts maar meestal nemen de Argentijnen die niet. Maar reken er maar niet op. Preventief rijden is nog altijd de boodschap. Het gemak is wel dat de meeste straten éénrichtingsverkeer zijn (afwisselend komend van rechts en links). Maar dat is niet altijd zo, opletten blijft dus de boodschap
* In de steden staan de verkeerslichten net over het kruispunt, dus als je denkt te zullen stoopen voor het licht sta je eigenlijk al op het kruispunt. Efkens wennen en enkele meters vroeger stoppen. Alleen maar in de (grotere) steden. In de kleinere dorpjes zijn er geen regels, gebruik je gezond verstand.
* Ronde punten zijn wel een grote aanpassing. Bij ons heb je voorrang op ronde punten maar daar heeft het inschuivend verkeer de voorrang. Zo heb ik het eerste half uur twee woedende chauffeurs gemaakt en net een aanrijding vermeden doordat ik op een heel groot rond punt rechtsaf draaide zonder rechts achteruit te kijken...
* Veel verkeersdrempels zijn goed aangeduid maar sommige helemaal niet. Je ziet ze beter want het zijn hoge hoor, vanuit stilstand te nemen.
* Parkeren is een vreemde bezigheid en hangt in de steden vast aan Cuadras (blokken). Goed opletten is de boodschap want aan iedere Cuadra hangt of staat een bordje: parkeren of niet, tussen dat en dat uur, even of oneven dagen, betalend of niet....
* Buiten de stad staan overal snelheidsborden. In het begin hield ik me aan die borden van 40, 60 of 80 - wilde immers geen boete in een vreemd land - maar iedereen vloog me voorbij. De laatste dagen had ik nog geen flitspalen gezien en durfde ik dus ook wat meer.
* Van de veelgenoemde politiecontroles heb ik weinig last gehad. Ja, inderdaad hier en daar wel een snelheidsvermindering wegens eventuele politiecontrole maar meestal zwaaiden ze me gewoon door. Eénmaal moest ik stoppen en antwoorden op de vraag "Van waar kom je en waar ga je naartoe?". Moeilijk was dat niet.

Ter plaatse

Santiago (Chili)
Van luchthaven naar centrum
45 min bus van de Aeropuerto naar centrum (Av. O'Higgins) 1400 Chileense pesos met Buses Centropuerto. Van Los Heroes op Avenida O'Higgins tot aan backpackerswijk te voet gegaan (20 min)
In de stad
Er is maar één hoofdstraat, Avenida O'Higgins die van West naar Oost loopt en kilometers en kilometers lang is.
Meeste bezienswaardigheden zijn makkelijk te voet te doen maar naar de busterminal namen we de (gemakkelijke want maar één lijn) metro. Prijs per ritje 420 Chileense pesos.
Wel een beetje verwarrend daar: om naar Argentinië te gaan moet je niet, zoals de meesten zeggen, in het Estacion Central zijn maar moesten we nog een halte verder (Universidad de Santiago) waar de busterminal is.

Cordoba en Salta
Geen bussen genomen in de stad, alles te voet gedaan - makkelijk doenbaar.

Naar Alta Gracia
Met busmaatschappij Sarmiento beaalden we 5.90 ARS pp. Het stadje was op 50 min rijden en 35 km ver van Cordoba.

Puerto Iguazu
Grote busterminal ligt langs grote baan
Naar Argentijnse watervallen
Uit busterminal vertrekt iedere 30 min vanaf 7u 's morgens de gele bus van El Practico naar de Watervallen (Catarates in 't Spaans) langs Argentijnse kant. Tickets te kopen aan de Bolleteria beneden in de terminal. Tien pesos per persoon heen en terug (dos vias) - 30 minuten rijden. Bus stopt aan de ingang waar ook de bus terug (ook weer iedere 30 min) vertrekt.

Naar Braziliaanse watervallen
Bus vertrekt ook beneden in de busterminal. Te betalen op de bus (2 pesos per persoon). Ze brachten ons in 10 minuten naar de Argentijnse grens waar we zeer vlug ons Exit-stempeltje kregen. Paar honderd meter verder weer uitstappen aan Braziliaanse grenspost.
Oei, de bus rijdt door ???? De grenswachters hadden wat problemen met het inscannen van de Reispas van Jaak en tegen dan was ik aan mijn tweede sigaretje toe. Samen met twee andere toeristen stonden we te wachten op ... een andere bus. Weer voor enkele pesos maar nu tot in Foz de Iguassu (let op de schrijfwijze) in Brazilië. Klein foutje van ons: wij hadden de buschauffeur moeten vragen om ons aan de splitsing (links = stad, rechts is naar de watervallen) af te zetten.
Gelukkig vonden we daar een behulpzame bediende die ons in het Braziliaans direkt op de goede bus kon zetten. Te betalen in Real (2.10) maar mocht ook in pesos - wisselgeld was natuurlijk weer wel in 't Braziliaans. Dan waren we op weg naar het Parque Nacional....
Bij de terugkeer maakten we dezelfde fout niet en lieten we ons afzetten aan de splitsing om 10 minutenop de bus te stappen die op ons wachtte aan de grens (wat een verbetering !) en ons tot in onze terminal terugvoerde.

Buenos Aires
Uitgebreid metronet maar wij deden alles te voet. Vanaf de Plaza de Mayo is het meer dan een uur naar het noordelijkste bezienswaardigheid (Museum Evita) en ongeveer drie kwartier naar het meest zuidelijke La Boca. Goed weer dus liever te voet

Naar luchthaven: enige mogelijkheid, de privéfirma
Manuel Tienda Leon, Av. Madero 1299 - achter Sheratonhotel (rechts op Plaza San Martin), vijf minuten van Retiroterminals (bussen en treinen), 25 min te voet vanaf Plaza de Mayo
40 ARS pp enkele rit, vanaf 04u45 's morgens tot 23u45, ieder halfuur
Ze rekenen op een verplaatsingstijd van 1 uur, wij deden het op 40 min.

Internet en telefoon
GSM base werkte niet
Internet 2-2,50 ARS per minuut. Ik mailde dagelijks een twintigtal minuten en betaalde daarvoor 0,50-1 ARS (ongeveer € 0,25)

Films en boeken
Zien : The Mission (over de Guarani-Indianen in hetgrensgebied Argentinië-Brazilië-Paraguay met schitterende beelden van Iguazu) en The Motorcycle Diaries (over de tocht van Che Guevara en zijn vriend door Zuid-Amerika)
Lezen: veel Argentijnen maar vooral Jorge Luis Borges en Alfredo Bioy Casares

Hotel Paris
Calle Paris 813 - (56-2) 664 0921 - carbott@latinmail.com

Restaurants

Avondeten
Naam niet gekend
Avenida Bandera. Gewoon restaurantje waar we frieten met gepaneerde vis aten. Met een fles bier erbij. Niet overdreven speciaal. Prijs weet ik niet meer (heb ik wel genoteerd in mijn notaboekje maar dat is achtergebleven...)
Onze tweede avond viel het ook niet mee. Er was bijna niets te krijgen van wat we vroegen en we bestelden dan maar iets dat we niet kenden. Het was een soort boelie met frietjes. Het vlees was koud maar toch lekker en zeer mals. In de Avenida Santa Rosa, een zijstraatje van de Av. O'Higgins, rechttegenover de Nationale Bibliotheek.

Hotel Helvetia
San Jerónimo 479
tel: 0351 421 7297
geen website

Restaurants

Ontbijt
Juist naast het hotel kun je normaal ontbijten maar die dag was er niemand te zien. We staken dan maar de straat over om elk twee criollo's/ media lunas (= halve zeer plakkerige croissants) te eten met thee/koffie voor 5 ARS per persoon. Met een glaasje fruitsap erbij.

Avondeten
Naam niet gekend
Zelfde straat van ons hotelletje. 50 meter naar rechts bij buitenkomen.
Terwijl we naar het voetbal keken verorberden we elk een 1/4 pollo, de frieten en salade moesten we delen. Om de een of andere duistere reden kregen we niet elk de gevraagde portie. Je krijgt ofwel salade ofwel frieten ??? Heel vreemd.We betaalden voor het menu 12 ARS per persoon en met de onvermijdelijke Quilmes kwam het op 30 ARS (= € 7,00)
De tweede nacht in Cordoba sliepen we op de bus.

Hostal Sol Huasi
Address: Avenida Belgrano 671
Telephone: Tel 422-2508
Email: solhuassi@yahoo.com.ar
website
zie voor enkele foto's http://saltainfo.com/solhuasi.htm

Ligging
straat achter grote markt, enkele minuutjes wandelen - zeer centraal dus
Beschrijving en prijs
We hadden al enkele hotels aangedaan die tussen de 100 en 150 ARS vroegen. Op het eerste gezicht vonden we het aanbod klein maar later zagen we nog een heel aantal hospedajes.
Het is een echt backpackershotel waar het altijd druk is. We kregen eerst kamer 8 (een dubbel bed- slechte matras en Jaak pakte alle lakens....) en later kamer 3 (stapelbedden - daar sliep ik heel wat beter). Er zijn voldoende propere douches en WC's op de gang. Een gemeenschappelijke keuken met frigo en alle voorzieningen.
Ontbijt was te betalen maar zorgden we zelf voor - ik durfde wel eens een verse pistolet of croissant meegraaien uit de keuken als ze het niet zagen.... Gratis internet. Vreemd genoeg alleen Spaansprekend personeel.
We betaalden 60 ARS (= € 14) per nacht per kamer.

Restaurants

Ontbijt
Enkele mogelijkheden om in die buurt ergens ontbijt te krijgen maar we hadden een keukentje in het hotel en er is een goede supermarkt op 5 min en dus deden we iedere dag inkopen om zelf ons ontbijt naar keuze te bereiden. Lekkere broodjes met kaas en hesp en een glaasje thee of koffie, meer hadden we niet nodig.

Avondeten
La Rosadita
Avenida Belgrano 511 (100 meter naar rechts vanuit ons hotel)
We aten voor het eerst de Argentijnse specialiteit: bife de lomo (een enorm stuk biefstuk bedolven onder twee spiegeleieren) met frieten en betaalden daarvoor slechts 17 ARS per persoon, met het bier erbij kwam de rekening op 49 ARS (= € 11)
Zeer lekker en vlugge bediening.
Vreemde en onvoorspelbare openingsuren. Opent waarschijnlijk niet voor 20u maar twee dagen later was het zelfs om 20u30 nog toe en dus elders gaan eten.
De tweede keer dat we daar gingen eten kreeg Jaak voor 12 ARS een veel te grote pizza en ik nogmaals een Argentijnse steak voor 17 ARS. Met drank en grote portie salade erbij bedroeg de rekening 55 ARS (€ 12)

Munich
Avenida Belgrano, nummer ? (overkant van ons hotel)
Niet erg gezellig restaurant maar vlotte en snelle bediening. Specialiteit van het huis was de Milanesa à la Munich en dat kostte 36 ARS voor 2 personen. Het kalfsvlees is lekker gekruiden en ligt onder een dikke laag kaas met o.a.ananas en hesp waardoor het er een beetje als lasagna uitziet. Heel lekker. Met frieten erbij en een pint bier kwam de rekening op 44 ARS (= € 10)

Cafayate (Argentinië)
Hotel

Hostal Ruta 40
Address: Av. Güemes 178
hostel_ruta40@hotmail.com
zie voor enkele foto's ook http://www.hihostels.com/dba/hostels-Cafayate---Hostel-Ruta--002112.en.htm

Ligging
straat die uitkomt op grote markt, 300 meter
Beschrijving en prijs
Bij het binnenrijden van de stad enkele hotelletjes gedaan: vraagprijs meestal tussen 80 en 100 ARS. Ruta 40 is zogezegd een jeugdherberg maar eigenlijk een hostal. Pas herschilderd en zeer proper. Onze kamer was een double met nog een enkel bed extra. Eigen badkamer met zeep, handdoeken. Goede fan in de kamer.
Goed uitgeruste gemeenschappelijke keuken. Op de binnenkoer een Bar (geen drank zelf mee te brengen).
Heel vriendelijke mensen aan receptie - wegens ATM-problemen mochten we zelfs in Euro betalen en kregen we terug in ARS
Uitgebreid ontbijt inbegrepen: in buffetvorm: fruitsap, yoghurt, melk, thee, koffie, broodjes, konfituur....
We betaalden 80 ARS (= € 18) voor één nacht.

Restaurant
Naam niet opgeschreven
Een van de vele restaurants op de markt. We vonden het te fris buiten en zaten heel alleen binnen terwijl we naar de voetbal keken.
Jaak at een ravioli mixta voor 17 ARS, ik nogmaals een Bife de Lomo voor 16 ARS en een fles witte huiswijn kostte slechts 12 ARS. Alles samen dus 45 ARS (= € 10)

Hospedaje Tilcara
Address: Avenida Güemes 178
hostel_ruta40@hotmail.com
zie ook http://www.hihostels.com/dba/hostels-Cafayate---Hostel-Ruta--002112.en.htm

Ligging
na binnenrijden van stad, eerste straat rechts bergop Av Padilla
Beschrijving en prijs
Aparte cabana-achtige blokkendoos in puebloachtige stijl. Frisse kleuren.
Gemeenschappelijke badkamers op gang zijn zeer proper. Geen handdoeken of zeep. Primitief maar ruim voldoende qua kwaliteit. Groot terras met tafels en stoelen. Klein keukentje voor ons warm theewater. Geen ontbijt te krijgen.
We betaalden 20 ARS per persoon (met een privébadkamer was het 45 ARS pp), dus net als in Cordoba een nachtje van 40 ARS (= € 9,35)

Restaurants
Op onze prijsvergelijkingsronde 's namiddags hadden we la Rotisseria en Mama Pancha uitgekozen maar die waren natuurlijk nog gesloten om 20u15. Alles ligt ongeveer in dezelfde éne grote straat van het stadje, dus maar gaan eten in

Colonial
We konden niet anders dan de plaatselijke Andesspecialiteit eten: llama milanesa met frieten en salade (à 18 ARS) met 2 Quilmes (à 7), alles samen dus 50 ARS (= € 11,50). Heel gezellig, folkloristisch interieur, vlotte bediening en zeer lekker eten.

Residencial Lola
Address: Av. Cordoba 255
tel: (0387) 423-954
Email: residenciallola@hotmail.com

Ligging
50 meter van busterminal, naar links
Beschrijving en prijs
Naast meer gekende Peter Pan (geen prijs gevraagd) waar veel backpackers zaten. Wij waren alleen in ons hotelletje.
60 ARS voor kamer (eigenlijk twee kamers: één met dubbel bed en één met enkel bed, twee fans) en gemeenschappelijke badkamer met handdoeken, zeepjes.
Geen TV. Gemeenschappelijke keuken met TV en frigo. Koertje achteraan om buiten te ontbijten of te aperitieven en was buiten te hangen. Basic maar zeer proper. Gratis internet.
Zeer vriendelijk maar alleen Spaanssprekend.

Restaurants

Ontbijt
Supermercado op 50 meter (recht tegenover busterminal) voor onze inkopen. Lekkere broodjes met kaas en een kop thee in onze keuken was alles wat we nodig hadden.

Avondeten
Weeral twee maal miserie gehad om iets betaalbaars te vinden dat open was op het moment dat wij honger hadden. Veel sjieke restaurants die erg op toeristen uit zijn. We zagen tijdens onze verkenningswandeling enkele eetgelegenheden die er niet slecht uitzagen maar 's avonds waren die natuurlijk (nog ?) niet open. Jaak wilde eens Empanadas als hoofdgerecht (en niet als het gewone tussendoortje) eten en dat beperkte onze keuze.

El Patio
Ongezellig groot restaurant maar met grote Milanese met frieten (ARS 17) en voor Jaak zijn empanadas (3 ravioli-achtige brokjes op zijn bord voor ARS 12 - viel tegen). Met de drank erbij betaalde ik 44 ARS (= € 10,50)

Resto Juan Borliche
El Patio was gereserveerd voor een feest dus weer op zoek, frustrerend.
Uiteindelijk beland in Juan Borliche waar de vriendelijke eigenaar ons twee Milanesas met frieten en groenten bezorgde voor ongeveer dezelfde prijs als elders.

San Antonio
Address: Chacabuco 618
tel: (0387) 423-954
Email: residenciallola@hotmail.com

Ligging
10 minuten ten zuiden van de Plaza de Mayo
Beschrijving en prijs
Charmant hotelletje met heel ruime kamer (dubbel en enkel bed). Fan. Propere badkamer met zeepjes en handdoeken.
Geen TV. Klein binnenkoertje om was op te hangen. We sleurden 's avonds onze tafel en stoelen naar buiten om te aperitieven, dagboek bij te werken, reisplannen voor volgende dag te bespreken....
Dat de schilders 's morgens vroeg om halfzeven aan het werk gingen maakt geen verschil uit voor de beoordeling, wel voor onze frisheid.
Gratis warm water en maté. Op 50 meter een grote supermercado.
70 ARS per nacht (= € 16,50)
Restaurants

Limi-T
Chacabuco (zelfde straat als ons hotel)
Omdat enkele andere keuzes weer niet open waren, stapten we ten einde raad hier binnen. Van alles wat buiten aangekondigd stond hadden ze alleen maar nog het in Argentinië alomtegenwoordige ... pizza. We waren Jaak zijn ervaringen in Salta niet vergeten en vroegen er maar één voor met twee (met in het achterhoofd: als we niet genoeg hebben, vragen we er nog één...). Maar het was genoeg en kostte ons 15 ARS (+ fles huiswijn voor 12 ARS), alles samen dus € 6,50. Natuurlijk was er weer voetbal bezig op TV en toen de chef-kok hoorde dat we Belgen waren ontspond er zich een geanimeerd gesprek over de Anderlechtspelers Frutos en Biglia. Anderlecht = enemy, kon ik niet laten te zeggen "Brujas muy mejor".

Luz Violeta
Avenida Belgrano 420
Bestellen ook aan huis en we overwogen eventjes het mee te pakken naar ons hotel. Nee, serieus, we aten een 1/4 pollo a la parilla met frieten en groenten en een 1/4 pollo op andere manier klaargemaakt (14 ARS pp). De Puré mixta Russia (koude patatten met veel groenten) viel bij Jaak niet in de smaak. De gratis koffie achteraf (in het menu completo) wel.

dag 1 zaterdag 11 oktober 2008
Vertrek in de namiddag met de trein naar Zaventem om daar het vliegtuig te nemen en, via Madrid, naar Zuid-Amerika te vliegen.

dag 2 zondag 12 oktober 2008
Santiago de Chile
Geland in Santiago de Chile in de vroege voormiddag. Het was er niet al te warm (15° C) maar met onze rugzakken aan viel het nog mee om te stappen. Na een stuk of drie hotelletjes gedaan te hebben, vonden we onze goesting, dronken er een theetje en gingen op stap voor een eerste verkenning van de stad. We staken de drukke O'Higgins over en wandelden rechtdoor naar de

Plaza de Armas
De Catedral Metropolitana, het oude Postgebouw en enkele Spaans-koloniale overheidsgebouwen deden ons niet vreemd aan vanwege al elders genoeg gelijksoortige gebouwen gezien. Het werd een beetje gezellig kuieren en ondertussen onze eerste indrukken opdoen. Kulturele mensen als we zijn bezochten we eerst een museum omdat ik in de kopie van mijn Lonely Planet had gelezen dat het op zondag maar tot 14h open zou zijn. Ik had wel de info over het verkeerde museum gelezen, pollo die ik ben.

Museo Historico Nacional

Vonden we niet echt de moeite, gelukkig was het gratis

Mercado Central

Waar: Noorden van de stad, op tien minuten (enkele cuadras) wandelen van de Plaza de Armas - Ismael Valdes Vergara 900 website Openingsuren : dagelijks tot 18h, op zondag slechts tot 16h Natuurlijk gratis toegang

Zeer mooi oud gebouw met een metalen constructie zoals ik die graag zie. De buitenkanten zijn gereserveerd voor vis- en groentenkramen maar het binnenplein zit vol restaurants. Het geheel ziet er toeristisch uit maar naar het schijnt zou daar de beste vis van Chile te krijgen zijn. Verwonderlijk is natuurlijk wel dat je er geen locals ziet eten en dat iedereen vlot Engels spreekt. En dus atypisch naar Zuid-Amerikaanse gewoontes, veel touts die je in hun restaurant willen krijgen. Verdacht. Toch beslisten we om het vanavond een kans te geven. Zag er allemaal heel lekker en betaalbaar uit.

We staken de bekende Cal y Pintobrug over en gingen een theetje drinken in een van de weinige cafés die we tegenkwamen. Het bleek al snel dat we in een etablissement terecht gekomen waren waar thee of koffie bijna nooit geschonken werd. Er zaten enkele verlepte en vervallen vrouwen en mannen boven hun pint gebogen en we hielden dan maar onze aandacht op het enorme TV-scherm waar het immens populaire voetbal te zien was. Bon, we zitten binnen en het smaakte. Heel misschien vanavond nog eens terugkomen voor de rechtstreekse match van Brazilië, wie weet.

Het was eventjes zoeken naar de juiste weg maar zelfs zonder te fragen vonden we het

Cementerio

Eventjes tussendoor: kerkhoven zijn een soort verslaving voor mij. Het is tegelijkertijd een oase van rust in een wereldstad die bol staat van het lawaai maar het is ook een stilstaan bij de nietigheid van het leven. Zelfs de meest bekende mensen ter wereld zijn, hoe groot hun graftombe ook is, vergaan tot stof en as. Genoeg levensbeschouwelijke bespiegelingen.
Na de Cal y Pintobrug was het kwestie de Avenida de la Paz tot op het einde door te lopen (half uurtje gaan) - gratis, open tot zonsondergang dagelijks

Graf Allende
Na de prachtige entree van het kerkhof was het eventjes wandelen langs de mooie, oude graven tot we dat van Allende vonden. Mooi was het niet maar ik stond wel eventjes stil bij leven en de dood van die sympathieke staatsleider die op een trieste manier aan zijn einde is geraakt.
We keerden op onze stappen terug tot aan de Av. O'Higgins en gingen onze bagage ophalen in het hotel en namen de metro naar het bustation

We deden nog een toertje in het stadscentrum en arriveerden aan de

Cerro Santa Lucia
Heuveltje van 630 meter dat we met gemak beklommen. Veel trappen en enkele rusthaltes tussendoor maakten het heel makkelijk. Boven was er niet echt zo heel veel te zien. Ietwat ontgoochelend dus, vooral na de lovende commentaren in de Lonely Planet.

Het werd tijd om te gaan aperitieven en eten. En ja, de Mercado was inderdaad gesloten - onvoorstelbaar voor een zondag - zodatt we maar in de goedkopere buurt van ons stamcafé een restaurantje gingen zoeken. Voorlopig noppes, dan maar een pint gaan drinken en ondertussen naar de voetbal kijken. Onze eerste Chileense pint smaakte ons niet omdat de ondertussen nog meer dronken geworden Chilenen boel zochten en ons kwamen lastigvallen. Voetbal interesseerde ons niet meer en de pint werd in sneltempo tot op de kelk geleegd en wijle weg om op ons gemak te gaan eten. Tamelijk vroeg in onze nest (vanwege niet al te veel geslapen op het vliegtuig) om morgen fris als twee West-Vlaamse hoentjes aan onze echte reis te beginnen.

dag 3 maandag 13 oktober 2008

Santiago de Chile

Onze eerste volledige reisdag begonnen we met een metrorit tot aan halte Baquedano (vijf minuten ipv drie kwartier stappen in de koude), waar we eerst een de tickets voor onze bus voor morgen gingen bestellen en dan een ahum kultureel gebouw gingen bezoeken, hoewel we wisten dat het dicht zou zijn.
Wel, het zonnetje scheen en we vonden een terrasje in de zon waar het te doen was om een theetje te drinken. Dan nog een paar minuutjes naar

La Chascona (Museo Neruda)

Cerro San Cristobal (863 m)
Niet ver van het vorige konden we aan de ingang van de beklimming naar de volgende berg alleen maar ontgoocheld zijn: de Funicular (het treintje bergop ... en waarschijnlijk ook bergaf) was nog voor een paar jaar in herstelling. Te voet dus. Niet erg maar we waren wel langs de verkeerde kant gaan wandelen (rechts ipv links). We zagen de besneeuwde Andestoppen maar raakten geen centimeter dichter bij onze bestemming. Dan maar op onze stappen teruggekeerd en uit pure frustratie de waarschijnlijk niet interessante Zoo willen bezoeken. Natuurlijk ook toe op maandag, ja normaal hé. Stappen dan maar langs de andere kant, links van de Zoo. Ja, het ziet er beter uit nu, het klimt serieus. Ik denk dat we op goede weg zijn.... Na een serieuze klim van meer dan 40 minuten raakten we bovenBoven stond de Virgin Mary naar ons te lachen maar ze kreeg geen kus van mij. Ik wilde niet doen als Paus Johannes Paulus II die f-daar in 1984 de openluchtmis opdroeg.

We gingen onze bustickets reserveren en passeerden op de terugweg nog maar eens aan de Terraza Neptuno van Cerro Santa Lucia en zo raakten we aan de
Nationale bibliotheek
www.bibliotecanacional.cl
Mooi klassiek gebouw van buiten maar binnen mochten we niet in de oudste zalen binnen waardoor we vlug buiten waren. Er was zelfs te betalen voor het toilet, schandalig.
We hadden nog niet veel binnen vandaag en probeerden de verse empanadas al horno op straat maar dat viel een beetje tegen. Koud en tamelijk hard om te knabbelen.
Het was maar 5 min gaan tot aan ons hotel voor een aperitief op de kamer en dan was het tijd om op zoek te gaan naar eten.

dag 4 dinsdag 14 oktober 2008
Santiago de Chile

dag 5 woensdag 15 oktober 2008
Santiago de Chile - Cordoba
We hadden nog enkele uurtjes in Chili voor we de Andes zouden oversteken. Misschien een geschikt moment om voor alle natuurpracht nog wat kultuur op te snuiven. Maar het probleem als je verschillende landen doet is dat je soms krap in je geld zit. We wilden met niet teveel Chileense Pesos de grens oversteken omdat we niet wisten of we ze nog zouden kwijtraken.
Aan het mooie Museum kwamen we net 1000 Pesos tekort om binnen te mogen.

Gratis daarentegen is de Changing of the Guards op La Moneda (Av. O'Higgins) -om de twee dagen. Onze verbazing was enorm groot toen we het in Benidorm en omstreken heel populaire Eviva Espana van onze Vlaamse Samantha hoorden spelen door de Chileense Militaire Blaaskapel. We voelden ons eventjes bijna thuis. En nog veel meer als Jaak in het volgnde nummer de begintonen van de Vlaamse Leeuw meende te herkennen. Dedu, dedju, waarom ga je eigenlijk op reis?

Nog niet helemaal bekomen van onze verbazing gingen we naar ons hotel, vroegen een kannetje heet water en aten daar onze broodjes op. Met de Metro spoorden we naar de Universidad Santiago voor slechts 420 Chil pesos per persoon. In tien minuten stonden we aan het busstation vanwaar we naar Argentinië wilden én moesten.
Om 13h30 stapten we boven op de dubbeldekker waar we de eerste plaatsen tegen de voorruit gevraagd hadden: we wilden immers niks van de Andes missen....
Schitterende tocht tot aan de grens die er na 2h30 aankwam. Daar moesten we de bus uit terwijl de chauffeur met zijn papieren door de douane ging. Het waaide er verschrikkelijk maar ik kon het niet laten om Jaak uit te nodigen tot een sneeuwballengevecht met eeuwige sneeuw op meer dan 4000 meter hoogte. Schitterend moment.
Onderweg hadden we al de Aconcagua gezien, met zijn 6962 meter de hoogste berg buiten de Himalaya.
De douaneformaliteiten verliepen nogal stroef en duurden meer dan een uur (Reispas Chili uitstempelen - afstempelen Argentinië en controle van de bagage maar het verliep vanaf dan vlot tot in Mendoza... en daar liep het mis met het dagrugzakverhaal.

Om 22h stapten we op een andere bus die ons tegen 's morgens naar Cordoba zou brengen.

dag 6 donderdag 16 oktober 2008
Cordoba (400 meter boven zeeniveau)
Om acht uur 's morgens toegekomen in Cordoba. In het infobureautje onmiddellijk een plannetje gekregen maar ook een zeer interessante lijst met alle hotels (van 0 tot 5 sterren) van de stad - met ligging en prijsindicatie.

Het was slechts 10 minuten gaan van het busstation naar onze eerste keuze maar we moesten er nog een drietal doen voor we onze goesting vonden.
De rest van de voormiddag werd besteed aan een verkenningswandeling in de stad. Het is duidelijk dat dit een universiteitsstad is: veel jong volk op straat. En met zijn 21 kerken is het een van de meest katholieke steden van Argentinië.

Catedral en Cabildo

De Catedral was mooier van buiten dan van binnen en de Cabildo zijn we niet binnengaan vanwege niet open op dat moment of vanwege geen zin op dat moment, weet ik niet meer.

We kriskrasten door de vele verkeersvrije wandelstraten maar dat is niet echt wat ons het meest interesseert maar dan al kwamen we tot de conclusie dat het een drukke stad was en niet echt onze dada.
We kochten broodjes en kaas in een Supermercado en gingen die opeten in ons hotelletje. Nu de inwendige mens versterkt was, gingen we nogmaals terug richting Plaza San Martin voor de

Manzana Jesuitica

Waar:één cuadra van de Plaza San Martin

Mooie blok met o.a. de Universiteit (waar er iets stond te gebeuren en we dus niet binnen mochten), met een college met een typische gevel. Vooral de kerk, de oudste van Argentinië was zeer de moeite.

We hadden het nog altijd koud, zochten een eenvoudig theehuisje maar dat schijnen ze daar niet te hebben. We belandden uiteindelijk in een redelijk sjiek theesalon waar ik natuurlijk niet mocht roken en we 10 ARS betaalden voor een thee en een koffie. Stikduur maar veel keuze heb je daar anders niet in die buurten.

We bleven nog een paar uur rondwandelen maar zagen niet veel meer dat ons de moeite leek. Wel kocht ik een nieuw rugzakje (fluo groen) voor slechts 20 ARS - ik hoop dat het even lang en even veel reizen mag meegaan als mijn vorige waarvan ik, snik, zelfs geen deftig afscheid heb kunnen nemen....
Dit intense verdriet spoelden we door met een literfles Quilmes (3,5 ARS - ter vergelijking een even grote Stella kost daar 5 ARS)
Na het avondeten kropen we nogal vroeg in onze nest, kwestie van morgen fris te zijn hé.

dag 7 vrijdag 17 oktober 2008
Cordoba (daguitstap)

Overgangsdag in Cordoba. We waren de stad al een beetje beu, je bent er op een paar uur rond tenzij je een fervente winkelwandelstraatbezoeker bent. Nee dus, tijd voor iets anders en beters We maakten onze bagage, lieten ze achter in het hotel en deden nog een allerlaatste wandelingske in de stad en bezochten o.a. het in de Krotter aangeprezen als niet te missen

* Museo del Arte Religioso Juan de Tejeda

De moeite niet waard volgens ons en dus rap weer buiten. Gelukkig kostte het maar een ARS of twee per persoon, denk ik.

Alta Gracia

* Museo de Che
bekijk hier filmke

Che leefde hier een tiental jaar tot aan zijn puberteit. Heel tof museum met chronologisch opgebouwde zalen en heel degelijke uitleg in het engels (in een boekje). Mis op het koertje de filmzaal niet met een boeiend filmke over de jaren van Che in Alta Gracia.
Het museum van de componist Manuel de Falla hebben we links laten liggen en we zijn in de plaats daarvan een theetje gaan drinken met zicht op de

* Estancia Jesuistica

We wandelden 25 minuten tot aan de busterminal, reden terug naar Cordoba en zaten tegen 18h al aan dit reisverslag te schrijven. We dronken een glas bier maar wisten niet goed of we moesten eten of niet: wat zouden we krijgen op de Chevallierbus van 20u15 ?

dag 8 zaterdag 18 oktober 2008
Salta (1200 meter boven zeeniveau)
Om 8u30 kwamen we redelijk fris aan in het busstation van Salta waar we onmiddellijk naar het Infokantoortje gingen voor een plannetje van de stad. We ontbeten voor 5 ARS per persoon en stapten zo'n 15 minuten tot aan het centrum. Na het inchecken in het hotel was ons eerste probleem een auto vinden voor de volgende vier dagen.
In het hotel raadden ze ons de firma Earth aan (Av. Buenos Aires) en ik had van Toontje, een Kortrijkse reisleider, niets anders dan lof gehoord over Noroeste (klik voor meer uitleg )

Met de info van deze twee maatschappijen gingen we broodjes halen en aten die met een theetje op op het terrasje van ons hotel.
Ondertussen trok mijn Arno-T-shirt de aandacht van twee jonge gasten uit Gistel en Roeselare die voor een paar maanden weg waren uit België. Tof om nog eens Vloams te klappen.

We vergeleken prijzen, voorwaarden en besloten vanwege de taal en de iets betere voorwaarden te kiezen voor Noroeste.

We gingen terug, bestelden en betaalden en spraken af voor de volgende morgen om 9u30.
Tijd voor een eerste verkenning van de stad maar verder dan wat uiterlijke dingen kwamen we niet. De Plaza San Martin was natuurlijk het eerste: de kathedraal was toe, voor de Cabildo hadden we geen zin maar we deden nog een paar andere oude kerken. Uiteindelijk ging ze toch open, de

Catedral

Mooi maar niet mooier dan elders

We dronken ergens een theetje om ons te verwarmen, bleven op zoek gaan - zoals gewoonlijk - naar restaurantjes en ook naar ... een regenvestje om mijn garderobe weer aan te vullen.

Anthropological Museum of Salta

De rest van de namiddag ging voorbij met wandelen en rondslenteren. Voor het aperitief hadden we veel moeite om in onze buurt een winkel te vinden (Dean Fuentés - supermercado El Grecio met heel lekkere broodjes)

dag 9 zondag 19 oktober 2008

1ste autodag : Salta - Cafayate

Een half uur te vroeg stonden we vol verlangen in de Avenida Buenos Aires om onze auto af te halen. Op het afgesproken uur moest de man van het kantoor zich verontschuldigen "Ze zijn hem nog aan het kuisen, nog eventjes geduld."
Een kwartiertje later kwam hij vragen of we thee wilden. Natuurlijk, zeg. Kwam hij wel af met een volledig ontbijt met broodjes, croissants, fruitsap... Lekker meegenomen.
Pas om 10h15 zagen we onze VW Gol. Maar de man van het bureau verlaatte ook het terugbrenguur naar 11 uur ipv 9h30

De start was, zoals normaal met een huurwagen in een vreemde stad, aarzelend. Het rijden ging goed maar we vonden niet onmiddellijk de juiste richting. Na een beetje tsjolen geraakten we toch op weg naar het Zuiden, op RN 68. Het eerste stuk was een goede geasfalteerde weg en we besloten door te rijden tot aan kilometer 105 waar de

Quebrada de Las Conchas
begon. De weg slingert tussen rotsformaties die ongehoord mooi van kleur en vorm zijn. Zelfs als chauffeur is het een plezier om eventjes rond te kijken. Onze eerste rook- en plasstop hielden we dan ook aan de Garganta del Diablo (na 141 km) waar we ook onze broodjes opaten. Kort na elkaar kwamen dan nog enkele toeristische trekpleisters, het Amfiteatro (na 142 km), El Sapo (na 153 km), El Fraile (na 155 km), El Obelisco (na 165 km) en Los Castillos (na 168 km). We stopten wel niet overal.
Al om 15 uur en dus een stuk vroeger dan verwacht arriveerden we al in Cafayete (1200 meter boven zeeniveau) waar we eerst een hotel zochten, de vele bodegas (wijnproeverijen) links lieten liggen omdat we als fervente bierdrinkers geen echte wijnkenners zijn en je je toch altijd verplicht voelt om iets te kopen - en om er nog twee weken mee rond te zeulen, nee dank je. We zochten en vonden op zaterdag geen bank die open was, wel twee ATM's maar die wilden alleen maar geld uitbraken voor VISA en Cirrus. Onze Belgische Maestro kenden ze daar niet. Ons nijpend probleem werd opgelost in het hotel waar ze € 50 wilden wisselen - tegen de koers die wij mochten zeggen ! - de prijs van de kamer afhielden en ons de rest in ARS uitbetaalden. Toffe geste zeg.
Ondertussen was het al te laat geworden om nog naar de Ruïnes van Quilmes te rijden (50 km ten Zuiden), die te bezoeken en nog terug te keren voor het donker. Voor mijn eerste dag wilde ik nog niet op onverharde, donkere baantjes rijden....

We konden het financieel dus weer breed laten hangen en dat deden we natuurlijk ook. We stapten tot aan de Heladeria Miranda die wereldbekend is voor haar wijnijsjes. Voor twee bolletjes (één witte Torrontés en één rode Cabernet) vroegen ze niet meer dan 6 ARS. Van Jaak weet je ook nooit met zekerheid of hij het nu meent of niet maar hij zei dat het al in zijn hoofd zat.... We gingen nog enkele souvenirwinkels binnen om eens wat prijzen te kennen en gingen dan in ons hotel maar klinken op onze eerste succesvolle en schitterende autodag.
Jaak trok nog eventjes alleen op stap om de zonsondergang tussen de bergen te filmen.

dag 10 maandag 19 oktober 2008
2de autodag

Na het uitgebreide ontbijt in ons hotel waren we tegen 9h15 al op weg, Noordwaarts weer. Het was de bedoeling om via Rute 40 naar Cachi te rijden en daar rechts af te slaan richting Salta.
Ruta 40 is een weg van 4874 km die van het uiterste Zuiden tot het Noorden van Argentinië loopt. Ik mag er niet aan denken dat ik die helemaal zou moeten afrijden). Het eerste stuk van de weg tot aan San Carlos (na 24 km) was van heel goede kwaliteit en het ging behoorlijk goed vooruit. Ondertussen zaten we in de mooie Valles Calchaquiés. De weg veranderde in een grintweg (stel je daarbij een onverharde weg voor met veel grote stenen en veel putten) waarbij je niet meer dan 30 kilometer per uur haalt. Het is oppassen voor steenslag omdat je (financieel) niet wil instaan voor blutsen in het koetswerk. Concentratie geblazen dus. Voor de chauffeur is het iets minder mooi maar mijn passagier kon ondertussen genieten van de zeer mooie Quebrada de las Flechas.
Het werd nog een vermoeiende rit tot aan Molinos (na 125 km) waar we wilden tanken. Het Estacion de Servicio was dicht maar iedereen bleef maar beweren dat er gasoline te krijgen was in het stadje. Viermaal dezelfde blok gedaan voor we eindelijk beseften dat we in een gewoon huis moesten zijn. De man heeft enkele bidons nafte staan en goot die met een trechter in onze tank. De prijs ligt wel ietske hoger dan gewoonlijk. Oef, weer op ons gemak voor een paar honderd kilometer.
In het gezellige maar kleine parkje aten we onze broodjes op maar moesten jammer genoeg vaststellen dat onze pot konfituur omgevallen was en op het plastieken matje van onze auto uitgelopen was. Na een beetje kuiswerk konden we weer verder. Dit na eerst nog gebruik gemaakt te hebben van de enige ATM van het stadje voor een beetje verse ARS.

In de plaats van door te rijden naar Cachi (26 km verder) zoals we eerst gepland hadden, had Jaak een beter idee. In El Colte, een dorpje net over Seclantas (meer dan 20 km over Molinos) sloegen we rechtsaf op Rute 42 door Parque Nacional Los Cardones. Volgens verschillende verhalen was Cachi toch maar een toeristisch stadje en door die andere weg te nemen, bespaarden we toch enkele kilometers. Maar die Ruta 42 is wel nog een stuk slechter dan Ruta 40 waardoor we nog trager vooruit gingen. Maar we hebben het ons niet beklaagd: het was het mooiste stuk van heel onze vierdaagse. Het landschap verandert er bij wijze van spreken na iedere bocht, nu eens rijd je door een woestijnachtig stuk met immens grote cactussen, dan weer rijd je door veelkleurige bergen.

Je moet zelfs bijna oppassen dat je de overstekende roofvogels niet van de baan rijdt...In Piedra del Molino begon de Cuesta del Obispo met als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt een pas op 3348 meter met een schitterend uitzicht. Door verkeersborden werd gewaarschuwd voor de Cierro de Nieblas en het was terecht. Van het ene moment in het andere arriveer je in de nevel en is het oppassen. De 20 kilometer op dat stuk weg waren van de mooiste die we gezien hebben.
Net als in een verslag van een Wegwijzerlid wilden we overnachten in Chicoana (47 km voor Salta) maar we waren nog een beetje te vroeg en hielden dan maar halt voor een theepauze. Naast het gezellige cafeetje stonden twee lama's te grazen. In tegenstelling tot wat Jaak dacht spuwden ze niet toen ik een beetje dichterbij ging. Wat zouden ze ook, ik had hen immers niets misdaan.

Al om 17 h stonden we in Chicoana aan het hotelletje waar we wilden blijven. Er hing een briefje aan de deur dat Ramona eventjes weg was. Tja, wij eventjes een wandelingske gedaan, al een restaurant gevonden voor vanavond en een internetcafé maar dan was Ramona nog niet terug. Wat gedaan ? Nog een beetje wachten of doorrijden naar El Carril ? Eerst nog eens alle andere straten van Chicoana gedaan zonder een hotel te vinden. Dan maar naar El Carril maar in dat doorgangsstadje niets gevonden om te slapen en dan maar willens nillens terug naar Salta waar we al onze weg kenden en redelijk gemakkelijk ons vertrouwde hotel vonden.
Het was ondertussen al 19h45 en al goed donker. Ik parkeerde, zonder veel te kijken, waar nog auto's stonden en we gingen, na het inchecken - we reserveerden al onmiddellijk voor morgenavond - , een aperitief drinken bij de moslims. Raar maar waar: tussen de tientallen waterpijpen kun je daar een pint drinken. We vroegen ons af of we in de richting van Mekka moesten zitten en toasten met onze (dure - 9 ARS) pint op de 305 kilometer die we vandaag in zowat 10 uur afgelegd hadden.

dag 11 dinsdag 20 oktober 2008
3de autodag

Eventjes op Internet gezeten om het thuisfront gerust te stellen dat we nog niet in een ravijn waren beland, broodjes gaan kopen bij onze vriend in Dean Fuéntes en ze met veel smaak opgegeten op ons terrasje in het hotel.
Kwart na negen stapten we weer in de auto (hij stond er nog, was dus niet weggesleept maar ik moest wel 2 ARS parkeergeld betalen aan een madammeke...)
De R9 bracht ons in een goede 2 uur in Jujuy (80-90 km ver). Het eerste stuk een prachtig weggetje was in het bos - veel draaien en keren - en het tweede stuk een rechte baan waar je 80 km/uur mag doen,
Iets later stopten we inVolcan om onze broodjes op te eten. Een fles Pepsi (3.75 ARS) ging er vlot in. Daar begonnen we ongeveer aan de Quebrada de Humahuaca die volgens ons een stuk minder mooi en indrukwekkend was dan de Quebrada die we de eerste dag op weg naar Cafayate hadden gedaan. Niet zeuren, Chris, doorrijden. Misschien lag het aan ons - zoiets van we hebben dat al gezien - misschien lag het aan de te mooie weg waarop we 80 km mochten rijden maar maakte toch niet de indruk die we ervan verwacht hadden.

Na een uurtje arriveerden we al in Tilcara (176 km van Salta) waar we vlug onze goesting vonden qua hotelletje en na een korte douche en een theetje op stap gingen naar het Museum waar je normaal 10 ARS betaalt maar voor de ons om een of andere duistere reden mochten we er gratis binnen. Het heeft niet de naam en faam van de musea van bvb. Cordoba of Salta maar wij vonden het schitterend. De entree die je normaal betaalt voor het museum telt ook voor de Pucara Ruinas die je na een goede 20 minuten stappen bereikt. Meer info hier

Ook deze bezienswaardigheid was dus gratis. Bij het binnenkomen links heb je eerst nog een botanische tuin met veel soorten cactussen en vooral veel kruiden. Van daar heb je een zicht op de ruïnes die schitterend gelegen zijn op een heuvel, volledig tussen de bergen. Het dorp uit de Pre-Incatijd werd gedeeltelijk heropgebouwd volgens wat er van geweten is. Maar veel meer dan enkele stenen huizen is er niet te zien.

Een van de gevolgen van het feit dat Tilcara op 2500 meter ligt is dat het 's avonds heel wat frisser is dan elders en het begon 's avonds zelf zo hard en koud te waaien dat we een pull moesten aandoen om te gaan eten.

dag 12 woensdag 21 oktober 2008
4de autodag

We lieten ons om 7 uur wekken door onze GSM en aten smakelijk onze broodjes met platte kaas.
Tegen 8 uur zaten we in de auto, op weg naar de Salinas Grande. We deden 1 uur en 40 minuten over de 70 kilometer omdat het nogal klimmen was en we tegen het einde zelfs tot op 4000 meter rondreden. Er was helemaal geen verkeer en dus was het wel rustig rijden en zeer mooi.

De immense zoutvlakte zie je al van ver liggen maar ziet er witter uit van ver dan van dichtbij. Als je er op staat lijkt het meer op vuilgrijs. Er staan tafeltjes en stoelen die in zout gemaakt zijn (lik er maar eens aan...) en zelfs het huis dat normaal een restaurant zou moeten zijn, is volledig in zout opgetrokken. Vreemd gevoel om op 3400 meter op een uitgedroogd meer te staan...

De terugweg verliep een stuk rapper omdat het nu meer afdalen dan klimmen was zodat we tegen 11 uur 30 all in Purmamarca stonden. We wandelden wat rond op het kleurrijke marktje met allemaal Indianensouveniers (veel truien, hemden, tapijtjes...) en het viel ons op dat de verkopers (m/v) heel passief achter kun kraam zaten en niet de minste moeite deden om iets te verkopen, laat staan ons lastig te vallen.

We bewonderden de meer dan zeven kleuren van de Ciero de Siete Colores en probeerden een wegje te vinden langs achter waardoor we misschien op de berg zouden kunnen geraken. Nee dus, de enige manier is om hem door het steengruis te beklimmen wat we niet zagen zitten.

We kochten een fles cola en genoten een half uurtje van het zonnetje op de Grote Markt voor we weer vertrokken op de Grote R9 waar je makkelijk 70-80 km per uur haalt.
Een klein stukje voor Jujuy sloegen we rechts af, richting het ons onbekende Yala Parque Nacional waar we zes kilometer van de grote weg af een schitterend idyllisch plekje vonden aan een beekje. Er stonden tafels en banken en dat was dé plaats om te eten. En ondertussen te genieten van het frisse water.

Tegen 16 uur stonden we weer in Salta waar we eerst naar het busstation gingen om onze tickets voor morgen te kopen en dan de auto gingen inleveren.
In die vier dagen iets meer dan 1000 kilometer gereden.

dag 13 donderdag 23 oktober 2008
In de buurt van ons hotel in Salta viel niets meer te beleven dat we wilden zien en het had de hele nacht geregend zodat we ons maar een beetje bezighielden met souvenirs zoeken in de Balcarce (de grote winkelstraat die we nog niet gedaan hadden). In een overdekt marktje zagen en vergeleken we verschillende matépotjes en -pijpjes en kochten er uiteindelijk een viertal. Ook een Alpacasjaal voor Catherine veranderde van eigenaar voor slechts 20 ARS. Een koopje vond ik - die de prijzen van sjaals overal ter wereld stilletjesaan uit het hoofd begin te kennen.
We moesten tot onze grote verbijstering constateren dat wisselen in zo'n grote stad niet evident is. Euro's werden niet overal geaccepteerd en ondertussen was ook de koers fel gezakt: van 4,35 ARS naar 4,08. Buiten aan het Cambiokantoor op de Grote Markt staan verschillende geldwisselaars op straat maar die vertrouwden we niet. Uiteindelijk toch gewisseld aan die slechte koers. Na een kwartiertje mailen gingen we terug naar ons hotel om onze broodjes en kaas door te spoelen met enkele glazen thee.

O ja, in de Balcarce is een zeer grote supermarkt (VEA - die hadden we nog niet gevonden in de stad). Op de bus kregen we 3 fletse, flauwe sandwiches en veel te sterke koffie maar sliepen we goed.

dag 13 donderdag 23 oktober 2008
Na stops in Posadas, Corrientes en San Ignatio arriveerden we om half negen na een busreisje van 22 uur in Puerto Iguazu
waar we rap een hotelletje vonden. Het was er 35° C volgens een buitenthermometer maar het voelde ook zo heet en zo zwoel aan. Na een theetje op ons terrasje en een douche viel een verkenning van het stadje later in de namiddag letterlijk in het water door een tropisch onweer.
In de Supermercado op 50 meter van ons hotel (overkant bus terminal) kochten we chips en bier en hoorden we dat ze 's morgens al om 7 uur opengingen. Net op tijd om morgen ons ontbijt te kopen.

Het was ondertussen weer droog en we gingen een van onze grootste dagelijkse uitdagingen tegemoet: eten zoeken. Na een maar half bevredigende zoektocht was de dag voorbij, dromend van het volgende Unesco World Heritagehoogtepunt van onze reis.

dag 14 vrijdag 24 oktober 2008
Volgens Jaaks Krotter was de eerste bus pas om 7.40. We waren stipt op tijd maar hoorden daar aan het loket dat de eerste lichting al een half uur vroeger vertrokken was. Slecht punt voor onze uit het Frans vertaalde ex-vriend Routier. Dan maar die van 8h10 om een half uur later te arriveren aan de ingang van het park

Parque Nacional de Iguazu

Direkt rechts voorbij de ingang is een klein museumpje waar je een degelijk gratis plannetje kunt krijgen. Je ziet er een aanschouwelijke voorstelling van de geschiedenis van het park, van de verschillende oorspronkelijke bewoners en van de verschillende dieren die er (zouden) zijn.

Honderd meter verder start de Green Trail die iedereen moet nemen om aan de splitsing en de start van het parcours te geraken. Dan arriveer je aan het treinstationnetje waar het aanschuiven wordt voor de akkeakketuut. Naast het spoor loopt een wandelpad dat je naar de Garganta brengt. Door de overvloedige regenval van de avond en nacht ervoor waren er teveel plassen zodat niemand zich eraan waagde. Het treintje lieten we voorlopig voor wat het was en dan was het nog eens tien minuutjes wandelen tot aan een spitsing. Daar kozen we voor de

Paseo Superior (650 m lang)
een wandelpad waarbij je boven de verschillende watervallen staat, je ziet ze als het ware onder je voeten. Indrukwekkend hoe al dat water zich naar beneden stort. Achtereenvolgens zie je de Salto Bossetti, Salto Eva, Salto Adam en Dos Hermanas. Ondertussen zie je tientallen zwarte roofvogels en de unieke Iguazuzwaluwen die zich met doodsverachting door het water schieten en tegen de rotsen blijven kleven.
Paseo Inferior (1400 m lang )
dit wandelpad doet eigenlijk ongeveer hetzelfde parcours maar nu van beneden. Je ziet dus de plaatsen waar je een half uur eerder hebt gestaan boven je liggen. Daar kun je ook tot heel dicht bij het water en kun je serieus nat worden door de nevelachtige spray. Borden waarschuwen je overal dat er wilde dieren in het park zitten en dat je ze net mag voederen. Natuurlijk liepen daar twee Afro-Amerikaans zwaargewichten luidruchtig chips te knabbelen waardoor ze enkele coati's (neusberen) aantrokken. Paniekerig gooiden ze hun zakje weg toen ze de beesten zagen aanstormen. Wij waren slimmer en aten onze broodjes op in een daarvoor bestemde ruimte waar die beesten waarschijnlijk niet komen. We kwamen wel onder de indruk van schitterende vogels, duizenden vlinders en twee grote leguanen die achter elkaar aanzaten.
Nu stond er al zoveel volk niet meer aan het treintje dat iedere 30 minuten vertrekt naar de
Garganta del Diablo
De Duivelsmuil is indrukwekkend door het grote debiet en het lawaai dat het water maakt. Je staat er eigenlijk met je neus op en ik vond het wijselijk om mijn T-shirt uit te trekken omdat er nu en dan een windvlaag voor zorgt dat je goed nat word.

Ons bezoek aan het Nationaal Park was dus iets korter dan verwacht

Bussen terug rijden er ook (net buiten de ingang, kun je niet missen) om het half uur tot 20h 's avonds. We haalden die van 14h20 en stonden tegen drie uur terug in Puerto waar we een uurtje platte rust hielden, douchten en een theetje dronken. Dan op zoek naar een bank, we hadden geen zin om een ATM te gebruiken omdat we nog teveel cash bij ons hadden.
In het busstation boekten we onze tickets (140 ARS per persoon) voor de bus naar Buenos Aires bij Singer en konden met gerust gemoed op ons terrasje Santé zeggen op de schitterende aanwinst op ons Unesco Werelderfgoedlijstje.
Eten zoeken was weer een beproeving maar ik ga je er niet mee vervelen. We kregen meer dan genoeg om met een volle maag te gaan slapen.

O ja, Puerto de Iguazu is het enige stadje dat we aandeden dat geen geometrische (Amerikaanse) stadstruktuur had. Ik had geen plannetje en we liepen dus konstant verloren. Ik liet voor éénmaal het initiatief over aan Jaak die genoeg herkenningspunten had om, mits enkele omwegen ons aangedaan door locals, ter bestemming te geraken.
Mijn bed vond ik zonder plannetje, het was in de linkse kamer.

dag 15 zaterdag 25 oktober 2008
Een stuk vroeger opgestaan dan gewoonlijk op deze reis - we hadden al veel kunnen uitslapen vanwege ietske minder te bezoeken - zodat we wakker werden van de wekker om kwart voor zes. Broodjes hadden we gisteravond al gekocht, douchen duurde niet lang en weg waren we, ruim op tijd voor de bus van 7 uur naar het Braziliaanse Foz de Iguacu (let op de andere schrijfwijze !). Verplaatsing, zie: Algemene informatie, zie hierboven.

O ja, nog een opmerking en een verwarrend feit: op een bepaald moment op de bus zie je wegwijzers naar het Parque Nacional (7 km van Foz) of naar de Catarates watervallen (18 km). Wij wisten niet goed wat gedaan of waar afgestapt en deden dan maar waar de meeste mensen de bus verlieten: bij de eerste halte, Parcque Nacional, en dat was de juiste.

Voorbij de ingang wordt iedereen in een busje (dubbeldekker) gestopt om de 10 km tot aan de Catarates af te leggen.
Er zijn enkele facultatieve stops onderweg:
* Wandeling in het regenwoud van 9 km maar daar hadden wij geen tijd voor
* Manuco Trail is een soort eco-avontuur waar je onder begeleiding en natuurlijk mits betaling allerhande activiteiten kan doen: mountainbiken, raften...

Het eindstation van de bus is ook het begin van de trail die in 1200 meter tot aan de

Garganta del Diablo

brengt. Onderweg zie je dus de loopbruggen waarop je gisteren gelopen hebt, zowel boven als beneden aan de watervallen. Van de Braziliaanse kant zie je dus eigenlijk meer een overzicht van de grootsheid van het hele natuurfenomeen terwijl je er langs de Argentijnse meer met je neus opzit.
Op het einde van de trail kom je aan Elevadores (liften) die je ook daar heel dicht tegen het water brengen. We liepen maar een uurtje rond in het Parcque omdat we op tijd terug moesten zijn in Puerto voor de namiddagbus....

dag 16 zondag 26 oktober 2008
We kwamen aan in het immens grote Retiro busstation tegen 9h30 en na ons efkens georiënteerd te hebben (en een plannetje gevraagd te hebben) vonden we direkt de goede richting naar de Plaza de Mayo waar we in de buurt een goedkoop hotelletje wilden vinden.
Het was een goed halfuur stappen tot aan de wijk waar de meeste backpackerslogementen zijn. We hadden niet veel zin om nog veel langer te zoeken en ik ging een hotelletje binnen waar ze volop aan het werken waren. Kon me niet schelen: ze hadden een grote, propere kamer voor niet veel geld en ... gedaan met zoeken.

We begonnen onze verkenning in de wijk van ons hotel, San Telmo, en omdat het zondag was, was er rommelmarkt op de
* Plaza Dorrego
waar ik jammer geen boeken voor mijn verzameling vond maar wel immens veel en mooi zilver zag liggen tegen betaalbare prijzen. Ook oude fototoestellen worden daar veel aangeboden. In de straten rond het pleintje was er een kleurrijke Braziliaanse optocht met veel muziek, dans en lawaai. Op het plein zelf stonden tientallen duo's de tango te dansen. Leuk contrast.
* San Ignacio de Loyola
die de oudste kerk van Bs As zou zijn.

We wandelden Noordwaarts op ons plannetje en kwamen na 10 minuutjes in de wijk Montserrat met o.a.

* Plaza de Mayo
Op het verbazend genoeg voor een hoofdstad klein pleintje aten we onze picknick, filmde Jaak een beetje , mochten we niet binnen in het Paleis, maar wel in de van buiten aartslelijke cathedral ( van binnen wel mooi). Mis zeker het graf van San Martin niet. Voor deCabildo betaalden we elk 1 ARS en daarvoor kregen we enkele zaaltjes beneden en boven te zien. Ook nog de originele binnenkoer maar we waren er alles samen nog geen 10 minuten binnen.

De processie ter ere van de Broederschap van de Heilige Jesus van Milagro zagen we voorbijgaan, genoten we efkens van maar vonden wij toch meer show dan wat anders. Ik dacht een grote slag te slaan bij een auto die iets gratis uitdeelde maar het waren slechts flauwe stilo's.
De apotheek en de boekhandel op Defensa waren op zondag toe, zal voor later zijn. Net als de

We genoten van de imponerende grote en hoge gebouwen op de Avenida de Mayo en stapten een kwartiertje tot aan het immense

* Plaza del Dos Congressos
waar het overheidsgebouw niet te bezoeken is en waar we gezellig een beetje bleven zitten in het Parque. De grote marmeren beeldengroep uit 1914 is van onze streekgenoot Jules Lagae.
* Café Tortoni mayo 829
op de Avenida de Mayo 829 is NIET te missen. Op zondagnamiddag stond daar buiten een rij van wel 50 meter te wachten, volgnummerke in de hand, om binnen een tafeltje te bemachtigen. Het zou ons waarschijnlijk te duur uitkomen om daar iets te eten of drinken, dus gingen we gewoon eens binnen om te genieten van het interieur uit 1850. Een beeldengroep met o.a. de schrijver Borges, de tango-uitvinder Gardel, de mooie Tiffanylampen en vooral de gezellige - iets van de rest afgescheiden -werkhoek waar de kunstenaars uit die tiijd zich konden terugtrekken om in alle stilte te werken.

Dat het zondag en voetbaldag, was werd duidelijk toen we enkele bussen met luidruchtige (dronken ?) Boca Juniors supporters zagen en vooral hoorden passeren. Onder politiebegeleiding....

We hadden er weer al onze kilometers op zitten, mailden vlug eens naar België en gingen ons opfrissen in ons hotel. Tafel en stoelen buitengesleurd naar ons terrasje achteraan en genoten van het zonnetje, een pak peanuts en onze pint. Een toost op de weeral geslaagde dag.

dag 17 maandag 27 oktober 2008
Tijdens deze eerste volledige dag in de Argentijnse hoofdstad gingen we eerst naar de schilderachtige La Boca wijk die volgens de Krotter niet de veiligste buurt van de stad zou zijn. Niks van aan bleek later. Na 45 minuten stappen kwamen we aan een plein en stonden verbaasd te kijken naar iets wat je hier niet zou verwachten

* Russisch - Orthodoxe kerk
met de ons zo gekende gekleurde en gedraaide koepels. Jammer genoeg niet open

* Stadion van de Boca Juniors
Een volgende must voor ons, voetballiefhebbers, was het felgekleurde Bombonera, het stadium van de Boca Juniors, één van de meest tot verbeelding sprekende elftallen ter wereld. De 20 ARS die we konden betalen voor het museum of de 30 ARS voor museum + korte rondleiding op de tribunes, hadden we er niet voor over. We beperkten ons tot een wandelingske rond het stadium en konden gelukkig van op straat toch een blik werpen op het groene veld en de geel-blauwe zit- en staanplaatsen.

Ondertussen hadden we op straat duizenden A4tjes gezien die oproepen om te stemmen voor Bilardo (een van de vroegere trainers van de Nationale Ploeg) maar het werd uiteindelijk Diego Maradona.

* Caminito
Het meest gekende straatje van La Boca bestaat uit allemaal kleurrijke huisjes in de meest opvallende kleuren. Het is ook versierd met heel wat kunstwerken van Argentijnse kunstenaars. Het is natuurlijk wel een toeristische atttraktie maar toch blijft het de moeite waard. Maar, let op dat je niet plotseling, zoals Jaak, een tangodanseres ongevraagd op je schoot krijgt.
* Haven en Av Admiral Brown
Omdat we dezelfde weg niet wilden terugwandelen waarlangs we gekwamen waren, namen we op aanraden van een straatbord in La Boca, de Avenida Brown waar nog een Ghost tower en de Casa Amarilla (replica van het huis van de Engelse zeevaarder Brown)

Na een groot halfuur stonden we bijna in het centrum en bezochten we nog in de schitterende apotheek en een boekhandel die door een reistijdschrift werd uitgeroepen als een van de 7 mooiste ter wereld. Gelijk hebben ze: het was een waar genot om daar eventjes in rond te kuieren.

We passeerden ons hotel (het was de geschikte plaats om een theetje te bietsen uit de keuken en onze pistolets mét banaan op te eten).
We wandelden naar het Noorden, stopten eventjes aan het imposante Centro Cultural Borges en stapten via de immens drukke San Martin naar de Retiro. Op onze vraag naar de bussen voor de Aeropuerto kregen we niet echt een duidelijk antwoord en in de Krotter stond een volledig verkeerd adres waardoor we ook weer wat tijd verloren. Uiteindelijk lukte het ons toch wel hoor maar we waren blij dat we niet gewacht hadden tot het laatste moment om te gaan zoeken.

In de heel drukke verkeersvrije Calle Florida (met alle grote winkelketens die je ook bij ons vindt) genoten we nog van een tangodansje van een jonge deerne met een oude bok wat ons de vraag ontlokte of we ook nog 20 jaar zouden mochten om eens dat geluk te hebben...

Op Avenida de Mayo deed ik nog enkele tweedehandsboekhandels maar had weeral geen geluk met mijn speurtocht. Nada.

Nog een Internetje gedaan en een aperitief gaan drinken op onze kamer.

dag 18 dinsdag 28 oktober
Alweer onze laatste reisdag. We ontbeten met kaas en camembert maar kochten nog genoeg broodjes om de dag en de avond door te maken.
Onze lange ochtendwandeling van bijna een uur leidde ons eerst naar de Recoletawijk en het

* Recoleta kerkhof (7 en 8 op het plannetje)
Schitterend, veel indrukwekkender dan dit in Santiago de Chile. Vol met imposante monumenten, gebouwen en praalgraven die kunstwerken op zich zijn.
Echt de moeite van de verplaatsing waard. Niet te missen.

goede website

 

We aten op het plein voor de bib in het zonnetje onze broodjes op en stapten een 20-tal minuten naar ons laatste wapenfeit van de dag én van de reis.

* Museo Evita Peron

Mooi maar nogal klein. Aandacht voor de politiek, voor haar carrière als actrice maar ook voor haar rol in de Goede Werken die ze deed voor de minderbedeelden. Boeiend filmke over het getsjool met haar lijk.

Met ons bijna allerlaatste geld kochten we een fles bier in een Supermercado en genoten wat van het zonneke in het Parcque San Martin maar de pret was er snel af toen een dronken en gedrogeerd meisje ons kwam lastig vallen en er dan haar vriend bijhaalde die zonder aarzelen Jaaks pint aan zijn lippen zette. Ik dronk nog de mijne uit maar Jaak wilde niet het risico lopen besmet te geraken en weg waren we. Omkijkend zagen we dat enkele van die gasten met elkaar op de vuist waren gegaan maar de politie stond al pal...

Voor de laatste maal naar ons hotel, onze laatste broodjes smullen want het zal morgenvroeg zijn als we weer wat tussen de kiezen zullen krijgen. Een uur stappen naar busmaatschappij Tienda Leon en wachten op bus en vliegtuig....

dag 19 woensdag 29 oktober

Om 18h30 waren we in Zaventem, nog een paar uur later thuis met héél mooie herinneringen. - een met een grboken fles witte Torrentés diemlijn vuile was iets lekkerder deed ruiken....