Op reis stuur ik zo om de 4 à 5 dagen een mailtje (half A4'tje) met onze, soms leuke, soms vreemde, soms enge belevenissen naar al wie dit wil lezen. Wil je ook in die mailgroep zitten, laat het me weten op vandenbrouckechris@hotmail.com
Gebruikte reisgids: Lonely Planet (april 2010)
In dit reisverslag vind je
1.Ons reisschema (met prijzen en afstanden van de verplaatsingen) 2.Wat het gekost heeft 3.Praktische info over geld, visum.... 4.Bezochte Unesco Werelderfgoedsites 5.Hotels en restaurants (foto's, prijzen, beoordeling) 6.Bezienswaardigheden per stad (foto's, prijzen, beoordeling) 7.Conclusie van de reis, plussen en minnen
Reisschema
overnachten
vervoer
afstand
duur
kostprijs
Dag 1
Zondag 1 april
Kortrijk –Brussel Zuid-Brussel-Zuid-Amsterdam Amsterdam - Seoul
vliegtuig
Trein-vliegtuig
8551 km
11uur
€ 526
Dag 2
Maandag 2 april
Aankomst Seoul
Seoul
-
-
-
-
Dag 3
Dinsdag 3 april
stadsbezoek
Seoul
-
-
-
-
Dag 4
Woensdag 4 april
Suwon (Hwaseo Fort)
Seoul
Metro + bus
-
1u30
W2.300
Dag 5
Donderdag 5 april
Seoul-Daegu
Daegu
Bus
235 km
3u30
W24.100
Dag 6
Vrijdag 6 april
Haeinsa Temple
Daegu
Metro + bus
55 km
1u30
W7.800
Dag 7
Zaterdag 7 april
Gatbawi
Daegu
Bus
20 km
30min
W1.200
Dag 8
Zondag 8 april
Daegu-Gyeongju
Gyeongju
Bus
55 km
1u10
W4.200
Dag 9
Mandag 9 april
stadsbezoek
Gyeongju
-
-
-
-
Dag 10
Dinsdag 10 april
Bulguksa-Seokguram
Gyeongju
Bus = bus
16 km
50min
W1500+W1000
Dag 11
Woensdag 11 april
Stadsbezoek
Gyeongju
-
-
-
-
Dag 12
Donderdag 12 april
Gyeongju - Andong
Andong
Trein
91 km
2u
W7.900
Dag 13
Vrijdag 13 april
Hahoe Folk Village
Andong
Taxi + bus
24 km
40min
W??? + W1200
Dag 14
Zaterdag 14 april
Andong-Seoul
Seoul
Trein
190 km
2u
W15.700
Dag 15
Zondag 15 april
Jongmiyo + flea market
Seoul
metro
-
-
-
Dag 16
Maandag 16 april
ziekenhuis
Seoul
metro
-
-
-
Dag 17
Dinsdag 17 april
ziekenhuis
Seoul
-
-
-
-
Dag 18
Woensdag 18 april
National Museum
Seoul
Metro
-
20min
W1350
Dag 19
Donderdag 19 april
Seoul-Amsterdam-Kortrijk
thuis
Kostenplaatje
(per persoon) - afgerond, voor 19 dagen (inbegrepen vlucht, plaatselijk vervoer, hotels, eten en drinken) Effectieve onkosten ter plaatse per dag per persoon : € 528/19 = € 27,78
vervoer
Trein Kortrijk-Brussel-Amsterdam vlucht Amsterdam - Seoul (h/t)
hotels W275.000 = € 182,50 pp avondeten W95.000 = € 63,00 pp vervoer W 150.000 = € 100,00 pp de rest W271.000 (= € 180) was voor entrees, koeken of stokbrood voor ‘s morgens -koeken en beleg voor ’s middags (confituur, ZIZkaas), bier, chips, fruitsap, yoghurt, en souvenirs Hotels: we betaalden W1,100.000 voor twee doubles voor 17 nachten =W550.000 per double (W275000 per persoon voor de hele reis) ---- eind som = € 183/17 nachten ongeveer€ 10 per persoon per nacht Avondeten: we betaalden W283.000 voor 3 personen voor 17 dagen = W 94333 per persoon voor de hele reis- W5549 per persoon per avondmaal € 3,69 per persoon per avondmaal
Praktische Info
Visum Voor een verblijf van ten hoogste drie maanden is geen visum nodig, alleen een paspoort Het moet geldig zijn gedurende uw verblijf. http://diplomatie.belgium.be/nl/Diensten/Op_reis_in_het_buitenland/reisdocumenten/ Weer Volgens de weersite www.wunderground.com hadden we een gemiddelde temperatuur tussen 15 en 20° C verwacht (met ’s nachts een 5-tal graden) maar het was, vooral in begin, heel wat kouder. We begonnen met lichte sneeuw en enorm veel regen. Later evolueerde het naar een fris lentezonnetje. Het vervelendste is de ijskoude wind: in het zonnetje loop je in T-shirt met een 20° maar van zodra je een straat omslaat en de zon is weg en de regen is er, was de gevoelstemperatuur niet meer dan 12°. Het was dus kwestie van trui en jas aan, trui en jas uit en dit gedurende de hele reis. Ambetant dus.
Geldzaken en formaliteiten Munteenheid: 1 € = 1500 Zuid-Koreaanse Won bron: www.oanda.com Omrekenen is dus niet echt moeilijk: Koreaanse prijzen delen door 1500. Een hotelkamer van bv. W30.000 is € 20
Electriciteit Alle stopcontacten zijn voorzien van gaten waarop onze Westerse stekkers passen.
Vind je weg (korte handleiding) Adressen kennen de Koreanen nauwelijks. Zelfs met een duidelijk adres heb je heel veel geluk nodig om iets te vinden. Ons eerste hotel bv. kende niemand, zelfs niet als we het verschillende keren vroegen op 100 meter ervandaan. Het adres herkenden ze niet. Iedere stad is onderverdeeld in wijken, iedere wijk in blokken en dan is het zoeken…. Alle bezienswaardigheden in Seoul, Daegu en Gyeongju staan in het straatbeeld goed aangeduid in het Engels, of toch de richting die je moet nemen. In iedere tempel, in ieder museum, in iedere openbare plaats zijn er propere openbare toiletten (gratis). Communicatie Stel je er niet teveel van voor: Koreanen, zelfs jonge mensen, spreken nauwelijks Engels waardoor communicatie nauwelijks mogelijk is. Wil je iets weten ga dan naar een Toerismebureau, daar word je meestal goed geholpen. In de Metro kwam er wel altijd iemand naar ons toe als ze zagen dat we twijfelden. Tof.
Kan er mij iemand vertellen of dit pictogram betekent dat je niet mag in je neus peuteren?
Vervoer Een woordje uitleg over het Metrosysteem is misschien wel handig.
" Zoals je ziet hierboven, ziet het er als een doolhof uit. Er zijn een tiental lijnen en meer dan 500 haltes maar, eens je het systeem een beetje onder de knie hebt, is het helemaal niet moeilijk.
Ticket kopen: alleen aan elektronische betaalautomaten die ook allemaal een Engels menu hebben. Je kiest je bestemming, drukt op het aantal passagiers en de te betalen prijs komt op het scherm. Je kan betalen met briefjes of met munten. Biljetten van W50.000 bv. aanvaardt de automaat niet maar die kun je wisselen aan een andere automaat. De vaste prijs is W1350 (= € 0,90) maar daar komt altijd W500 waarborg bij. Je krijgt een plastic kaartje (zoiets als een klantenkaart van Delhaize of Carrefour) of een jeton. Daarmee geraak je door de slagbomen. Op je bestemming kun je de kaartjes of jetons inwisselen in een automatisch Refund-apparaat voor de W500 per persoon die je al betaald hebt.
Metro zelf: Iedere halte wordt aangekondigd, gesproken (maar door het lawaai soms moeilijk te horen) en op digitale bordjes in de trein zelf. Opletten en je kunt dus eigenlijk niet missen.
Ieder metrostation telt meerdere Exits en het is belangrijk om te weten welke je nodig hebt. Bij de meeste beschrijvingen in de Lonely Planet bv. of in de folders die je ter plaatse krijgt, staat gewoonlijk een Exitnummer (bv. National Museum: neem Line 1, Exit 2). Als je in een groot Metrostation de verkeerde Exit – er zijn er soms tot 12 - neemt, kan het goed zijn dat je een paar honderd meter van je bestemming weg bent en je een kwartier moet zoeken om je weten waar je staat. Maar alles is ook daar goed aangeduid en bij de verschillende Exits staat altijd bij waar je bovengronds uitkomt.
Luchthaven - centrum: shuttle bus W10.000 per persoon Wij hadden een beschrijving gekregen van ons hotel maar hebben het voor alle zekerheid nog eens nagevraagd in het Infobureau inde luchthaven. Klopte: bus 6001 of 6002 nemen, aan de uitgang staan verschillende bordjes met de nummers er op. Je kunt eigenlijk niet missen. Op de bus hangt er ook een plannetje met de stops en ze roepen het ook om. Kwestie dus van goedop te letten en te luisteren. Om terug te keren vind je tientallen Airport Shuttle Bus stops maar de nummers zijn afhankelijk van de wijk waar je je bevindt.
Voor de rest hebben we ons verplaatst met bussen en treinen en dat is allemaal vlot verlopen (meer info bij de plaatsbeschrijvingen)
De Zuid-Koreanen
* kunnen rochelen en fluimen als de Chinezen * oudere vrouwen lopen steevast met een fel roze fluo-jasje rond * de mode voor jonge meisjes zijn hotpants * zelfs in miljoenensteden als Seoul en Daegu is het redelijk stil (geruisloze auto's, klaxonneren waarschijnlijk verboden) * overal is het - ondanks het ontbreken van vuilnisbakjes - enorm proper * alle zebrapaden zijn hier dubbel geschilderd: een rij om over te steken, een rij om terug te keren * we hebben nergens kippen, koeien, geiten, schapen of paarden gezien: van waar komt hun vlees ? * leerlingen dragen hier allemaal een schooluniform: de jongens - allemaal met zwart haar en uilenbril - zijn alleen te herkennen aan hun basketsloeffen. * het is niet verwonderlijk dat 80 % van de auto's hier Hyundai (zeg Hiejundei) zijn * zijn behoorlijk gedisciplineerd tenzij op zaterdagavond als ze gedronken hebben.
De eerste negen zijn culturele sites, de laatste is een natuursite
Hotels en restaurants
Eten Nogmaals, wegens de communicatieproblemen is het niet gemakkelijk om op je bord te krijgen wat je eigenlijk zou willen. Ik probeer hier een paar tips te geven uit onze ervaringen.
Ontbijt Als het niet inbegrepen was in de hotelprijs kochten we stokboord in een supermarkt (W2200) maar het meeste kochten we in de overal aanwezige Paris Baguette of Tous Les Jours, bakkerijen die een heel uitgebreid assortiment hebben aan ontbijtkoeken, de meeste wel met Red Beans of met Cream. Gewoon brood vind je daar nauwelijks.
Soorten restaurants
Korean Tourist Restaurant Eventjes binnen gaan kijken maar afgekeurd wegens te duur en niet authentiek, puur op toeristen gericht maar wel met Engelstalige menu’s
Restaurants zonder naam (of toch geen Engelse) Onze keuze voor bijna iedere avond. We zochten wel altijd iets waar foto’s ofwel buiten aan de venster ofwel binnen aan de muur hingen. De prijzen van zo’n menu’s variëren tussen de W5000 en W8000. Daarvoor krijg je een hoofdmenu en veel side dishes, een zevental potjes met kimchi (het nationale voorgerecht: kool met enorme pikante rode saus), gele bieten, zeewier, pepers en nog een paar soorten die we niet herkenden. Pas op, we kregen niet altijd wat we dachten te zullen krijgen. Het eten op ons bord zag er heel dikwijls anders uit dan op de foto buiten. De basis is altijd rijst of noedels maar daar bovenop heel veel verse groenten. Vlees (bulgogi) of vis (inktvis) is nauwelijks te vinden in je stoofpotje of op je bord. Eén ding is zeker: met het nationale gerecht Bibimbap kun je nooit missen. En let op voor alles wat rood is: zeer s^picy Rappe bediening en het is ons nooit echt tegengevallen. We betaalden gemiddeld tussen de W15.000 en W18.000 (€10-12 voor 3 personen) en dronken altijd (gratis) water bij ons eten. Ik kan jullie dus geen namen aanbevelen omdat ik die gewoon niet weet. Maar, vrees niet, er zijn meer dan genoeg zo’n restaurants.
WOW-Restaurants Een soort fastfoodketen die je in iedere stad vindt maar dan voor Koreaans eten. Het hoofdgerecht is even lekker als elders maar de side dishes zijn beperkt tot een 2 à 3 potjes. Ietsje properder en duurder dan de gewone restaurants.
Barbecue Restaurants Mikken op publiek uit de hogere klasse. Gemiddelde prijzen tussen de W24.000 en W30.000 (€ 16-20 per persoon) Zijn we niet binnen geweest.
Barbecue Restaurants op straat In iedere stad vind je wel steegjes, straatjes waar het ene BBQ-restaurant naast het andere ligt. Je kan zowel binnen als buiten zitten. Prijzen draaien rond de W12.000 (€ 8) per persoon. We wilden het de laatste avond doen maar omdat zowel Catherine als ik nog altijd niet in ‘form’ waren, gruwden we van de rook, het lawaai en de vleesgeuren. Jammer, anders hadden we het zeker gedaan.
Enkele foto’s als illustratie "
Hotels Guesthouses We zijn er maar een paar gaan bekijken en de conclusie overal was: iets duurder (tussen W40.000 (= € 26,50) en W60.000 (= € 40) voor een double) dan de motels en meer spartaans, minder luxe op de kamer (geen PC, TV…) Voordeel is waarschijnlijk dat ze iets beter Engels spreken en dat het backpackersgevoel heel wat sterker moet zijn. Voor reizigers met nood aan sociaal contact.
Motels Zijn eigenlijk Love Motels (je kunt er ook kamers huren per uur), vandaar al die toiletproducten “voor de mannen om hun spel te wassen voor ze naar huis gaan”, was de commentaar van Catherine. Wij hadden er geen last van, geen heen- en weer geloop op kamers, geen nachtlawaai, geen gekreun en gesteun…. Hadden overal ongeveer dezelfde voorzieningen: dubbel bed met donsdeken en soms matrasverwarming (elektrisch) - Bureau met TV en PC (internet) - Tafel en stoel, kleine frigo, watercontainer met koud en warm water. Kapstok, fan, airco, tafeltje, stoel Vloerverwarming. Badkamer: overal goede douches met warm water en ook zeep, shampoo, bodylotion, tandpasta... Wc-papier hoef je zelf niet mee te nemen naar Zuid-Korea, overal aanwezig. Geen gemeenschappelijke ruimte, geen terras. In de frigo zitten meestal twee gratis watertjes, energydrinks en glazen. Er mag overal gerookt worden, er staan zelfs asbakken. Soms komen ze je kamer kuisen, meestal niet. Verse handdoeken krijg je sowieso dagelijks. Wij zetten dagelijks ons vuilnisbakje buiten op de gang en ook bv. de lege doos tissues of een leeg Wc-papierrolletje. Aan de receptie spreken ze gewoonlijk maar twee woorden Engels maar dat was voldoende om elkaar te verstaan.
Ik geef enkele foto’s van onze hotels om jullie een idee te geven van wat je mag verwachten.
Seoul
Songwontel Guest House
Ligging Zeer centraal, op paar honderd meter van de twee Unesco-sites van het centrum.(= Jongmiyo en Chakdeong) Prijs W40.000 (= € 26,50) voor een double mét ontbijt (simpele toasten met konfituur en thee/koffie Extra eigenares zocht op zondag een apotheek voor mij en gaf de twee doosjes Dafalgan gratis.
Daegu Motel Welcome
Ligging bij uitkomen van Dongdaegu busstation, op grote straat, direct links. Er zijn er daar nog een paar maar in het eerste dat we binnengingen stond de kamer ons al aan. Eerst nog eens een ander proberen? Was niet nodig, ze kwamen ons tot op straat achterna “Mister, Mister, discount 50.000 two rooms” Prijs W25.000 (= € 16,59) voor een double, zonder ontbijt
Gyeongju
Motel Oaksa Ligging Zeer centraal, op tweehonderd meter van de Express Bus Terminal en het Toerismebureau. Zijstraat van de grootste straat, rustig dus.
Prijs W25.000 (= € 16,59 ) voor een double zonder ontbijt
Andong
Motel Grand
Ligging Zeer centraal, op driehonderd meter van het treinstation(bij het buitenkomen naar rechts en dan links inslaan na Park Hotel). Recht tegenover Motel Q (makkelijker te vinden). Zijstraat van de grote straat, rustig dus Prijs W30.000 (= € 19,89) voor een double en W25.000 (= € 16,59) voor een single (eigenlijk even groot, ook met dubbel bed), zonder ontbijt Extra De grootste en beste kamer van de hele reis
Dag 1 zondag 1 april Kort samen te vatten: auto, trein en vliegtuig Dag 2 maandag 2 april We arriveerden in de supermoderne Incheon Seoul International Airport (al 8 opeenvolgende jaren uitgeroepen als de beste ter wereld) om 11u, een beetje verweesd maar niet echt moe. We wisselden wat geld en konden beginnen aan ons Koreaanse avontuur. Om naar de wijk waar wij zouden logeren te gaan moesten we bus 6001 of 6002 nemen. Het kostte ons W10.000 (= € 6,68) per persoon en we deden er een uur en tien minuten over. Daar sukkelden we nog een halfuurtje voordat we het hotel eindelijk dachten gevonden te hebben. Nee, hoor, we zaten in een verkeerd Motel maar de vriendelijke mevrouw nam ons vijf minuten ver mee tot we juist zaten maar dan waren we er nog niet ingecheckt. Ondanks mijn reservatie was Songwontel volzet maar konden we terecht bij jaja, dezelfde mevrouw die ons naar daar had gebracht. Enkele telefoontjes heen en weer over kostprijs, eventueel inbegrepen ontbijt of niet en we gingen akkoord: mevrouw kwam ons weer halen. We zagen de kamers en waren tevreden met de nieuwe optie. We dronken een theetje om de bijna 24 uur dat we onderweg waren, een beetje te verteren en deden een korte wijkverkenning waarbij we vooral veel restaurants en supermarktjes vonden. Dat zit al goed. Na een deugddoende frisse Koreaanse pint (blikken van 0,5 L, plastic flessen van 1 of 1,6 liter) en wat chipjes waagden we ons voor de eerste keer aan het Koreaanse eten. En het beviel ons. Maar het goot ondertussen al een paar uur. En dat beviel ons heel wat minder.
Dag 3: dinsdag 3 april 2012
Ontbijt om 8 uur: toastjes en confituur. Terwijl wij zaten te eten begon een Chinese daar te koken: groenten stoven, noedels klaarmaken… we maakten vlug dat we weg waren. Om 9 uur vertrokken we te voet in de sneeuw naar Jongmiyo (15min wandelen tot we de juiste ingang gevonden hadden). Pech: sluiterkesdag op dinsdag. Dan maar door naarChangdeokgun Palace Entree: W3000 (= € 2), april-sept 09u00-18u30 / okt-dec tot17u00-17u30,gesloten op maandag. Een uitgestrekt domein, een verzameling tempels en pagodes die je alleen maar aan de buitenkant kan bezichtigen. Eventjes binnenkijken in een paar paleizen kon. Slechts 1 uur binnen geweest, was te koud en teveel sneeuw om er van te genieten. Voor de Secret Garden was er nog eens apart te betalen (kon ook als combiticket) maar daar was het zeker geen weer voor. Was wel mooi maar veel groepen en scholen. Naar hotel gekomen voor droge kousen, een extra pull en een theetje. Een uurtje later weer weg.
*Tapgol 15 min van het hotel, gratis Een mooie tempel met een mooie pagode langs de grote weg in een niet al te groot maar aangenaam park. We kochten en aten onze broodjes in een klein supermarktje (Happy…) en kregen een heel welgekomen, warme en deugddoende koffie gratis. Oef, eventjes opwarmen en opdrogen vooraleer door te stappen (15 minuten) naar
* Ghwanghwgamun Gate Het centrale plaatsje in Seoul. Ook de plaats van de U.S. Embassy en dé plaats waar dagelijks wel de een of andere betoging is. Een overweldigende politiemacht zorgt ervoor dat alles binnen de perken blijft. Enkele immense beelden leiden naar
* Gyeongbokgun Palace ook gesloten op dinsdag. Te voet doorgewandeld, tussen de sneeuwvlokken en verkillende regen door naar
* Gyeonghuigong Palace Net daarvoor eerst binnen geweest in Seoul City Museum (weekdagen 09u00-18u00, zaterdag-zondag 10u00-18u00,gesloten op maandag) om te gaan plassen. Bij het binnenkomen bogen de drie of vier baliebedienden zich bijna tot op de grond voor ons, een eerbetuiging aan ons intellect dat we later nog dikwijls zouden tegenkomen. Gratis museum, mooi gepresenteerd maar alleen als je veel tijd hebt in Seoul, geen must dus. We kregen er van iemand een gratis fruitsapje.
Catherine kwam me vertellen dat er gesofisticeerde wc’s waren, met verwarmde bril. Ik moest dat natuurlijk ook eens zien en ja, een mooi zittoilet met een rij knopjes op de zijleuning. Ik kon het natuurlijk niet laten om die eens uit te proberen. Na het rode knopje liet ik een verschrikte schreeuw die tot ver buiten Seoul te horen was: ik had de poepesproeier geactiveerd. En dat bleef maar duren terwijl ik daar hulpeloos zat, de andere knopjes deden niks. Vijf minuten en een halve rol wc-papier later kon ik me weer onder de mensen vertonen. Wat de andere knopjes betekenen, weet ik niet en moet ik niet meer weten ook.
In het paleis waren we helemaal alleen. Iets kleiner dan het vorige (en niet betalend) maar even tof en mooi. Tijd om terug te keren, nog altijd veel koude wind maar de regen was tijdelijk verdwenen
Onze laatste stop was aan een katholieke kerk die we op het plannetje zagen liggen maar waarvoor we toch nog wat moeite moesten doen om ze te vinden.
* Catholic Cathedral Zondag is het Pasen en dus was men bezig met de ‘grote kuis’. We mochten er niet echt binnen maar konden toch van aan de deur een blik werpen. Mooi, maar niet indrukwekkend. Eén deurtje aan de buitenkant was wel open: dat om te biechten. Er stond nogal wat volk aan te schuiven en we hadden (zoals gewoonlijk) niets op te biechten zodat we maar richting Motel gingen. We waren blij dat we er waren en konden niet zeggen dat we een geslaagde dag hadden gehad, daarvoor was het veel te koud, maar het was een eerste goede kennismaking met het overweldigende Seoul.
Dag 4: woensdag 4 april 2012
Na het ontbijt vertrokken we rond 9u30 in ons hotel en gebruikten we voor de eerste keer de metro. We kregen ongevraagd hulp van een vriendelijke jongedame die ons de basisprincipes uitlegde. Vanaf dan was het een koud kunstje om de juiste metro te vinden naar Suwon. We namen vanuit Jongno 3(sam) (P130) line 1 (donkerblauw) naar Guro (30 min) en stapten daar over naar een andere line 1. In Guro splitst Line 1 zodat je maar voor alle zekerheid best uitstapt en kijkt of je wel in de goede richting rijdt. Voor Suwon, kun je een halte vroeger afstappen aan halte Hwaseo (P154) maar dat is niet interessant om aan de Unesco-site te geraken. Blijf zitten tot aan Halte Suwon (P155) Aan het busstation van Suwon is een Toerismebureau dat ons een plannetje meegaf en de nummers van de bussen (11, 13, 36 of 39) die we moesten nemen. Het kost slechts W1100 (= € 0,75) per persoon en je doet er zo’n tien minuten over. Alles samen hebben we er een kleine 2 uur over gedaan om aan de site zelf te geraken.
Hwaseon Fortress entree W1000, W3500 met het paleis erbij maar dat hebben we niet gedaan. Er komen nog paleizen genoeg. De bus zette ons af aan een grote ronde toren en van daaruit zoek je langs de linkerkant steile trapjes en dat is het begin van de muurwandeling – ja, het deed ons soms een heel klein beetje denken aan de Chinese muur. Het was een zeer aangename wandeling van een kleine twee uur – op het gemak – en onderweg vind je aan ieder soort wachttoren een bord met Engelse uitleg over geschiedenis en bedoeling. Er waren nog enkele wandelaars en veel joggers. We hadden ondertussen al gepicknickt, er kwam een fris zonnetje door de wolken priemen, en stapten op ongeveer 3/4de van de muur naar beneden om in het centrum van de stad terecht te komen. Via nog enkele kleinere tempels en pagodes kwamen we aan het Paleis. Dit zag er net hetzelfde uit als de andere die we al gezien hadden en we waren blij dat we het extra geld niet betaald hadden.
Op het plein voor het Paleis liggen schitterende vloermozaïeken met verschillende lokale thema’s en allemaal gerelateerd aan de Koreaanse geschiedenis. Alles samen zijn we zowat 4 uur in Suwon geweest.
We gingen natuurlijk met de metro terug en deden nog een kort wandelingetje in het
*Bukchon hanok village een stukje oude folklore met veel pittoreske huisjes
Dag 5: donderdag 5 april 2012
Na ons ontbijt vertrokken we met de Metro (line 3, oranje) naar de Express Bus Terminal (15min, W1850). Daar moesten we maar een kwartiertje wachten op de bus. In de terminal was het niet moeilijk het juiste loket te vinden en tickets te kopen voor de bus van 9u40. De bus Seoul-Daegu (W24.100 - 3u30) was heel comfortabel met veel beenruimte en met genummerde zitplaatsen. Na een korte plas stop van 15 minuten, arriveerden we in Daegu,
Dongdaegu Bus Terminal, dus niet in het centrum. Het was nog maar 13u15, dus een stuk vroeger dan verwacht.We hadden een goede ervaring gehad met Motels en zagen er één net naast het busstation. Eventjes proberen maar. Kamers en prijs vielen enorm mee en de nabijheid van de bus- en treinstations was ook een bonus. Het was de bedoeling om van hieruit naar Jeju Island te vliegen, daar in één dag de Unesco bezienswaardigheden proberen aan te doen en om na één nachtje op het eiland terug te keren naar Daegu. In het toerismebureau van Dongdaegu busstation kregen we info over de vluchten die er morgen en overmorgen waren. Thuis had ik prijzen gevonden van rond de W39.000 maar hier was de goedkoopste vlucht W89000 en het was een laatavondvlucht. Had het er iets mee te maken dat het bijna weekend was of was het de Paasvakantie, ik weet het niet maar na kort overleg vonden we dat het én te duur én te koud was om op zo’n winderig lava-eiland was rond te gaan tsjolen. Bon, planning veranderen dus.Korte tijd later namen we de metro (slechts 2 lijnen in Daegu dus bijna niet mogelijk zich te vergissen) naar het centrum. We stapten af in Station Banwoldang om daar de wereldberoemde Yangnyeongsi Herbal Medicine Market te bezoeken. Hoe we daar ook draaiden en keerden, we vonden de openluchtmarkt niet. Navragen leverde door het communicatieprobleem ook niets op zodat we, als alternatief, binnengingen in het YangnyeongsiOriental Medicine Culture Hall Openingsuren: weekdagen: 10am-6pm, zaterdagen en feestdagen 10am-5pm – gesloten op zondag) Dit is een gratis belevingsmuseum over geneeskunde en kruiden uit de streek. Met tekenfilms, touchscreens en veel interactieve mogelijkheden kun je je daar gerust een tijdje bezighouden. Je kunt er o.a. na enkele vraagjes bepalen welk type mens je ben (Soyang, Taeeum, Soeum of Taeyang) en op die manier bepalen welk soort vlees, vis, groeten en fruit goed voor je gezondheid is. Wanneer Jaak zag dat alcohol slecht was voor zijn type, vond hij het plotseling allemaal kwatsj. En gelijk had hij. Leuk (zeker voor kinderen) en tof, maar niet levensnoodzakelijk. We namen dezelfde metro terug en waren weer in ons hotel.
Dag 6: vrijdag 6 april 2012
Na onze verplaatsingsdag van gisteren, werd het stilaan weer tijd voor wat moois. We namen de metro (W1200) naar Seobu Bus Station en daar komt om de 40 minuten een bus (W6600) naar Haeinsa. Na 1 uur en 20 minuten stonden we aan een kruispunt waar, enkele winkels en een restaurants uitgezonderd, niets te beleven valt. Dan is het nog 1,3 km naar beneden tot aan de hoofdingang.Haeinsa Temple Je betaalt op de bus al W3000 om het Gayasan National Park binnen te mogen, de toegangsprijs voor de Tempel is daarin inbegrepen. Volgens de Lonely Planet zou het complex tussen 11 en 12uur gesloten zijn maar daar hebben we helemaal niets van gezien. We hebben er tussen 11u30 en 14u op het gemak rondgelopen en genoten. Haeinsa is een mooie tempel maar je gaat er vooral naartoe voor de Tripitaka: een van de oudst bewaarde boeddhistische geschriften uit de 11de eeuw en dat niet zomaar op perkament of papier, nee, wel op houten tabletten. 81.258 in totaal. Het duurde in totaal 16 jaar om het schrijfwerk af te krijgen. Ze staan opgesteld in meterslange rijen en meterhoge rekken en zijn tegen de weers- en luchtomstandigheden beschermd door glas. Belachelijk is dat je er nergens dichtbij kan komen en dat je er dus eigenlijk niets van ziet. Veel uitleg in het Engels over geschiedenis, inhoud enz. vind je daar ook niet. We hebben het geluk dat we er eventjes alleen waren omdat de bewaker zich eventjes een paar minuutjes verwijderde zodat we toch enkele ‘verboden’ foto’s konden nemen. Het was nog altijd bitter fris en zeer winderig en onze broodjes aten we buiten in de koude op. We hadden nood aan iets warms en stapten een klein winkeltje binnen in de hoop daar koffie of thee te kunnen krijgen. We mochten ons bij de stoof zetten en belandden in het Koreaans Amateurtheater. Zotte Mie (zo doopten we de berenvel getooide oude maar kwieke dame)vertelde met enorm weidse gebaren en met veel oe’s en aa’s dat ze kimchi aan het klaarmaken was maar dat we er niet mochten van proeven, véél te spicy. Haar winkeltje, haar keukentje en haar ondolbed stonden allemaal in dezelfde ruimte zodat Zotte Mie heen en weer huppelde tussen haar verschillende bezigheden. C. deed har een enorm plezier door nog een pak koekjes te kopen en uiteindelijk moesten we toch eens proeven van haar kookkunst. En het viel nog mee. Ze rekende wel een beetje door maar dat kon onze pret niet bederven. Na een half uurtje slappe lach langs weerszijden namen we welgezind afscheid.
Tussen 15u20 en 16u40 namen we dezelfde bus terug (6600 W) en met de metro geraakten we weer aan ons hotel na een koude maar zeer mooie dag.
Dag 6: zaterdag 7 april 2012
Vandaag hadden we een nieuwe daguitstap gepland en stapten we tot aan het busstation (gelukkig maar 50m) om de nodige info te krijgen. Poepsimpel: naast de Busterminal (als je buitenkomt rechts) ga je een paar trapjes naar beneden, wandelt nog 100 meter naar rechts en daar heb je een bushalte waar je bus 401 moet nemen. Er zijn er om de 20 minuten. Een half uur later (tegen 10u)en W1200 lichter stonden we aan de grote parking die het begin van de bergwandeling zou zijn.
Gatbawi Gratis. We dachten misschien Gatbawi (2,2 km) en Donghwa-Sa (6 km) te combineren maar na het eerste haakten we al. Over die 2,2 km deden we ongeveer 2 uur. Het is niet zomaar een bergwandeling maar een heuse klimtocht met meer dan 1600 ongelijke rotstrapjes. Op één van de broodnodige haltes begon een Koreaanse tegen ons te praten “This mountain is killing me”. En ze was dan nog dubbel zo jong als ons. Boven staat er een grote boeddha met een platte hoed en blijkbaar is dit een soort bedevaartsplaats want honderden gelovigen lagen op hun knieën hun heilige te aanbidden. We staken ook maar een kaarsje aan om een veilige terugtocht af te zweren, hielden ons daar een halfuurtje bezig met mensjes kijken en uitrusten. Er is daar helemaal niets te eten of te drinken. En vreemd genoeg zijn er ook geen toiletten. We waren blij dat we een kwartiertje later tijdens de afdaling een drankautomaat vonden. De koffie van Jaak en Catherine smaakte hemels maar wat ik had gehoopt thee te zijn, was warme melk. Bwèèkes.
Bijna beneden improviseerden we een gezellige picknick met een lampionnetje dat Catherine gevonden had. Mijn longen hadden geen deugd gehad van het klimmen, Jaak zijn knieën hadden afgezien van het dalen en Catherine had mijn handje nodig gehad om beneden te geraken. Om maar te zeggen dat geen plezierwandelingetje was, nee integendeel, het was een hele calvarietocht en dat op Paaszaterdag. We hebben weer enkele aflaten verdiend.Beneden kun je je bestofte schoenen met een soort hogedrukreiniger proper krijgen
We namen de bus terug en blijkbaar nam die een andere route zodat we ons niet onmiddellijk herkenden en we te laat afstapten, in Daegu centrum. Ons oriëntatiegevoel is wel nog zo goed dat we, na een uurtje geshopt te hebben zonder veel te kopen, makkelijk onze weg terug vonden naar onze stal. Het was een aangenaam uurtje wandelen in het zonnetje met een temperatuur die stilaan opklom naar een aanvaardbare 17 graden, schat ik. Het laatste stuk konden we voor de eerste maal in Zuid-Korea onze jas uitdoen.
Dag 7: zondag 8 april 2012 Pasen vandaag, maar in dit katholieke land (49% tegenover 47% boeddhisten) is daar maar heel weinig van te zien.
Na ons ontbijt moesten we maar 50 meter tot aan de Express Bus Terminal, makkelijk. Om 10u10 pas was de volgende bus (we waren gisteren niet komen zien naar de vertrekuren, dom) zodat we daar bijna drie kwartier hebben zitten wachten. De bus (W4200) zetten ons na 1 uur en tien minuten af in de Busterminal van Gyeongju en tien minuten later hadden we al een motel gevonden en konden we onze bagage in onze kamer achterlaten. We waren dus voorbereid om de stad die het “museum zonder muren” wordt genoemd te verkennen.
Gyeongju Gyeongju Historic Areas De hele binnenstad is Unesco Werelderfgoed. Er was een stralend zonnetje en in plaats van op onze kamer te eten gingen we vlug naar buiten, de brug over om daar op een bankje met zicht op de rivier, lekker te picknicken. Ik had die plaats uitgekozen omdat we dan niet ver van een eerste bezienswaardigheid zaten.
* Tomb of General Yu-Sin Net als bij andere tempels, graven en bezienswaardigheden was er ook daar heel veel volk. Bij het Korea Toerisme Bureau kregen we een foldertje van het graf maar ook iets dat we nog niet kenden: een stempelkaart voor alle bezienswaardigheden in en rond Gyeongju. Voilà, onze eerste stempel was binnen. De tombe was de moeite, vooral de beelden van de Oosterse Dierenriem die errond stonden. Leuk begin van onze namiddag.
We stapten door over een fietsersbrugje naar de overkant en bleven langs de rivier wandelen waar we getuigen waren van een competitie tussen vier Amerikaanse teams die een soort rugby speelden… met een frisbee. Leuk om eventjes naar te kijken. Hebben ze iets te maken met de lancering van de Noord-Koreaanse langeafstandsraket? Ze dachten toch zeker niet dat ze die met hun frisbees uit de lucht zouden halen? Terug in de stad stapten we langs de grote straat tot aan de
* Noseo-dong Tomsb Dit zijn ook tumuli, de kleine broertjes van die aan de overkant die we sparen tot morgen. Deze hier liggen in een mooi onderhouden park en zijn niet betalend.
Langs de baan konden we het niet laten om eens te proberen van de plaatselijke specialiteit: Gyeongju bread. Er zijn enorm veel winkels die alleen maar dat verkopen, het moet wel een succesproduct zijn. Meestal wordt het verkocht in dozen van 10-20 maar wij vonden een winkeltje waar we ze per stuk konden eten. Het is een minigebakje met vulling. Ik vond het niet speciaal maar voor W500 (= € 0.33) was het geen grote aderlating voor onze portemonnee.
Het was nog een heel eind wandelen tot aan de
* CheomseongdaeObservatory Entree W500 Een van de oudste ter wereld uit de 7de eeuw maar weinig indrukwekkend. We zagen het kegelachtige geval staan van op straat en hadden dus geen zin om te betalen. Toch de tweede stempel binnengedaan, het gaat hier precies goed vooruit. Net ervoor is er een enorm park waar ontelbare Zuid-Koreanen hun zondagnamiddag kwamen passeren met o.a. veel kleurrijke vliegers (plakwaaiers in ons dialect, véél mooier woord) We gingen de hele stad door om een ATM te vinden die ofwel Maestro, MasterCard of VISA wilde aanvaarden maar we hadden geen geluk. Op de terugweg naar ons hotel namen we een ander straatje en kwamen we toevallig bij een katholieke kerk uit. Wij binnen, ’t is toch Pasen hé, maar de eredienst was net gedaan. We hebben waarschijnlijk wat gemist want er stond een hele rockinstallatie op het podium. We waren al buiten toen een jongeman ons aansprak “These are Easter Eggs, for free for you, that’s the way we thank people who come to our church”. Van een verrassing gesproken: een mooi draagtasje met drie versierde eieren. Rauw of hardgekookt? Dat zien we morgen wel bij het ontbijt. Iets later stonden we weer in ons hotel, voldaan van de verplaatsing en onze eerste kennismaking met Gyeongju.
Dag 8: maandag 9 april 2012
Vandaag is de dag om zoveel mogelijk mooie sites te bezoeken in deze stad. We vertrokken om 9 uur, te voet natuurlijk, naar het verste. We deden er, met een kleine omweg omdat we eventjes verkeerd gelopen waren, ongeveer anderhalf uur over. Het was ondertussen al aan het zomeren onze jas ging al in onze dagrugzak.
* Bunhwansa Temple W1300 entree Kleine maar zeer fijne tempel, met een kleine pagode en veel bloeiende bomen en planten. De vriendelijke man van het Korea Toerisme Bureau (stempeltje halen) legde ons haarfijn uit hoe we best vertrokken van daaruit. We stapten door de velden naar….
* Hwangnyongsa Palace Er blijven alleen maar een paar stenen over in een grote desolate vlakte.Een halfuurtje later waren we aan
* Anapji Pond W1000 entree Moet een soort buitenverblijf geweest zijn voor de koningen. Idyllisch, romantisch met een mooie maquette van een brug en enkele oude stukken die tentoongesteld werden in de paviljoentjes. De tentoongestelde stukken zijn replica’s en de originelen bevinden zich in het Gyeongju Museum. Stempeltje gekregen.
* National Museum of Gyeongju Closed on Mondays, wel buitentuinen te bezoeken, met o.a. de enorme Emile Bell, een iconisch symbool voor de Zuid-Koreanen. Het werd tijd voor de picknick die we in de tuin van het Nationaal Museum verorberden. We hadden de schaduw opgezocht omdat het stilaan te warm werd. Na ons eten begon het weer echter te veranderen. Het begon te waaien, de zon was weg en we voelden zelfs enkele regendruppels…. Op het plannetje dat we gekregen hadden dachten we het volgende te kunnen vinden.
* Gyochong Village Er waren nergens bordjes en navragen bij de locals leverden niets op. Niet gevonden dus en geen stempel. Ondertussen was het beginnen gieten zodat we moesten schuilen. Gelukkig was het na een kwartiertje over zodat we verder konden.
* Dareungwon Tombs Site W1500 Zeer uitgestrekt domein waar je kunt wandelen tussen de Tumuli. Veel is er eigenlijk niet te zien maar gelukkig is één van de tombes voor de helft open zodat je binnen een indruk krijgt van hoe het moet geweest zijn. Maar je ziet alleen maar een graf en delen van een skelet met enkele sieraden erbij. Geen foto’s binnen. Ik kon het niet laten en de foto rechts hieronder is ook weer zo’n 'verboden' foto.
Om 15u30 gingen we op zoek naar geld. Vier à vijf banken gedaan met ATM’s maar nergens was er een mogelijkheid om geld af te halen met Maestro, MasterCard of VISA. In de banken zelf verwezen ze ons van de ene bank naar de andere maar de laatste gok leek ons de goede: de Daegu Bank (straat van het station). Maar het ATM-apparaat verwierp onze 3 kaarten. Een ambtenaar kwam ook eens proberen, stelde hetzelfde vast en begon rond te bellen – ondertussen kregen we een frisdrankje. Na een kwartier kon hij melden dat een technieker zou proberen het euvel te herstellen. Of we de volgende morgen konden terugkomen….
Dag 9: dinsdag 10 april 2012
Natuurlijk eerst tegen 9uur naar de Daegubank waar nog niets veranderd was. Uiteindelijk toch een bank Kyobo gevonden met een ATM die werkte. Dat had ik net niet verwacht van zo’n hoogtechnologisch land als Zuid-Korea, dat we geldproblemen zouden krijgen.Omdat we geen PC hadden en geen Wi-Fi, gingen we eens kijken in een Internetcafé, voor vanavond. We zagen dat het goed was. We keerden terug naar de busterminal en hoorden daar dat bussen 10,11 en 700 ons naar onze volgende bestemming kunnen brengen (50 min – W1500)
* Bulguksa Temple De bus zette ons af aan een grote parking. Van daaruit is nog een kwartiertje omhoog stappen, o.a. langs een idyllische vijver, naar de entree. We betaalden W4000 (€ 2,65) per persoon en bleven in Bulguksa van 12u tot 14u30 Er zijn veel paviljoenen er is zeer veel bloei te zien maar ons plezier werd grotendeels vergald door de duizenden schoolkinderen die blijkbaar allemaal op dezelfde dag een uitstapje mochten maken. Wel zéér mooie site. Aan de ingang hoorden we dat het stempeltje voor onze Toerkaart binnen was maar niemand van ons drieën had zin om dat kwartier nog eens terug te gaan.
Filmpje
We aten onze broodjes op en gingen in het Toerismebureau op de parking nummers en vertrektijden van de bus naar Seokguram opvragen. Heel toevallig zag ik daar een PC staan en we keken vlug eens naar de resultaten van de Ronde van Vlaanderen en die van Club Brugge.
Vandaar is het maar tien minuutjes (W1500) met de bus naar de grot
* Seokguram Grotto
entree W4000 (€ 2,65) Daar is het ook nog eens 600 meter steil klimmen tot aan grot. Daar waren we beurtelings gelukkig en ongelukkig. Gelukkig omdat de kleine site zooo mooi is, zo indrukwekkend maar anderzijds jammer dat we geen foto’s mochten nemen. En in tegenstelling tot gewoonlijk, is het me ditmaal niet gelukt een 'verboden' foto te nemen.... Je bent er in 5 minuten buiten maar toch is het een must. Het is maar 2,2 kilometer naar Bulguksa en de terugweg deden we te voet. Het was een aangename afdaling, omringd door eekhoorntjes en vogels. Anderhalf uur later stonden we weer op de grote parking en namen de bus terug (W1500= € 1) naar Gyeongju In het station vroegen we de info op over vertrektijden en prijzen naar Andong waar we later naartoe zouden gaan. Zoals gepland gingen we eventjes Internetten (W800 per uur) Dag 10: woensdag 11 april 2012
Een schitterend zonnetje vergezelde ons op onze 4km lange wandeling naar het
* Gyeongju National Museum Gratis Twee dagen geleden hadden we al de buitenkant gezien maar nu maakten we tijd voor de drie grote zalen waar we in een zeer mooie presentatie (met veel Engels) opgravingen uit de streek zagen, gouden kronen en artefacten uit de tempels rond Anapji Pond. We bleven er toch wel anderhalf uur.
Om nog een paar stempeltjes te verzamelen (we zouden ze nooit allemaal hebben, daarvoor liggen sommige sites te ver uit het centrum weg) wandelden we een half uur door naar
* Oreung W500, stempeltje Zeer mooi park maar slechts enkele kleine Tumuli te zien. We aten onze broodjes op in het zonnetje en waren rap weer weg, de moeite niet waard.
* Poseokjeong W500, stempeltje Nog een half uurtje verder maar dat was een miskleun: helemaal niets te zien, alleen ergens een aquaductje in een grillige vorm. Oei, ik kreeg me daar op straat een heftige hoestaanval die gepaard ging met koude rillingen en ik voelde de bui hangen. Een koortsaanval, dacht ik, en we namen maar de bus terug – het was nochtans maar een klein uurtje stappen meer. De koortsthermometer gaf 40,5 aan en ik besloot 2 Dafalgans te nemen en maar te gaan slapen. Het was pas 17u maar ik hield het voor bekeken. Jaak ging een apotheker zoeken om een verse voorraad Dafalgan (heet daar Tylenol) en deed de nodige boodschappen. Ik sliep een paar uren, was helemaal niet jaloers op de ferme pint die Jaak als aperitief dronk en ging niet mee eten.
O ja, in heel de stad zijn enorm veel bruine wegwijzers naar alle bezienswaardigheden met afstanden erbij. Ferm gemakkelijk om in te schatten hoeveel tijd je nodig zult hebben. Een tweede tip is dat er aan de Busterminal een fietsverhuurdienst is en dat we in Gyeongju zeer veel fietsers hebben gezien. Er zijn aparte paden voor voetgangers en fietsers maar niemand houdt zich daaraan. Maar wellicht toch een aangename en veel rappere manier om de stad te zien: de fiets .
Dag 11: donderdag 12 april 2012
Oorspronkelijk zouden we de trein van 9u16 nemen maar ik voelde me nog niet 100% (veel gezweet, weinig geslapen) en we stelden ons vertrek uit en namen de trein van 13u16 denk ik. Het half uurtje wandelen met de rugzak was meer dan genoeg voor mijn toch nog wat verzwakte gestel. We deden 2 uur over de treinreis en betaalden W7900 (= € 5,25) per persoon. Om de een of andere duistere reden betaalden we iets minder dan ons gisteren in het station werd verteld (W8200). Leuk.
Om 13u hadden we al een kamer en picknickten op onze kamer. Beetje gerust en tegen 15u vertrokken we voor een ferme wandeling (1 uur) – het was nog altijd goed weer - naar
* Andong Folk Village en Museum openingsuren 9u00-18u00 – W1000 De toegang naar de site is via de langste houten brug van Korea met in het midden het Moonlight Pavillion, mooi. De Village zelf ligt op een heuvel maar was redelijk verlaten. We konden nergens binnenkijken, deden niet veel moeite meer omdat we morgen een nog beter Folk Village zouden zien. Het bijhorende museum (W1000) heeft mooie displays, degelijke uitleg in het Engels en is zeer gevarieerd.
Ik zag het niet meer zitten om te voet die vervelende weg terug te gaan. We wachtten 20 minuten op de bus die ons voor W1000 terug naar het centrum bracht. Vandaag smaakte mijn pint wel en eten deed ik ook nog eens .
Dag 12: vrijdag 13 april 2012
Ontbijt met koeken uit Tous Les Jours, de concurrent van Paris Baguette. Naar Hahoe Folk Village neem je bus nr. 40 om 9u00, 10u30, 12u00, 13u30, 16u00, 17u20 en 18u20 (overzijde van Kyobo building) - W1200, 40 minuten.
Vandaag was het vrijdag de 13de en dat zullen we geweten hebben. Opeenvolgend ben ik dom, slim en dom geweest en heeft het ons wat geld gekost. Zou ik mijn fout opbiechten? Waarom niet eigenlijk. DOM Voor onze verplaatsing van vandaag had ik (tegen mijn gewoonte in) de vertrektijden van de bussen naar onze bestemming verkeerd gelezen zodat we nog meer dan een uur zouden moeten wachten op de volgende bus. SLIM De bus kostte 1200 Won per persoon. Ik had gelezen dat de taxi's hier spotgoedkoop waren, dus maar eens gaan vragen aan de eerste de beste taxi. "Three thousand Won". Wauw, Chris je hebt je foutje goedgemaakt, nog goedkoper dan de bus. Nogmaals gevraagd voor alle zekerheid. Okay, naar C. en J. gedarteld als een frisse hinde. Come on, let's go. In de taxi nog eens gevraagd " 3000 for three people?" " yes, yes" DOM Daar toegekomen kwam de aap natuurlijk uit de mouw. Hij bedoelde 30.000. Shit, probleem. Ik wilde wel iets meer geven maar niet de prijs die hij vroeg. In het toerismebureau konden ze wat tolken maar we geraakten er toch niet uit. Ik werd het beu en zei: het is zoveel of niks, en ik liep weg. Dan heeft het nog een kwartiertje geduurd voor ik W15.000 lichter was. Hij boos, ik boos.
De bussen terug staan aangeduid op bordjes aan het Masker museum, bus stopt in de bocht iets meer naar beneden.
Hahoe Folk Village
entreeW2000 + stempeltje Ik had een soort Bokrijk verwacht: een verzameling huizen en huisjes in alle maten, vormen en met verschillende functies; een huis van een sjamaan, van een steenhouwer, van een hoefsmid bv.. Kortom, ik had een bont allegaartje verwacht maar we kregen iets heel anders en voor een stuk eentoniger: alle huizen die we zagen waren villa’s van geleerden, royals en artiesten en voor leken als ons volstrekt onderling inwisselbaar. Je loopt dus door dat ‘dorp’, bekijkt een huis, loopt nog 100 meter en daar heb je nog een huis. Enzovoort. Voor mij geen Unesco Werelderfgoed waard. Het enige interessante is misschien wel een 600 jaar oude boom met een heel verleden. De boom wordt blijkbaar ‘aanbeden’ want er hangen duizenden lintjes in. Er staat zelfs een tafeltje bij met blanco lintjes en een zwart potlood. Ik kon het natuurlijk niet nalaten ook een lintje vol te schrijven in zogezegd Koreaanse letters. Het hartje erbij werd wel door Catherine geapprecieerd. Bon, we liepen waarschijnlijk niet langer dan een half uur rond in het dorp.
* Hahoe Mask Museum entree W2000 Zeer mooi museum met degelijke uitleg in het Engels. Het sprak ons persoonlijk aan omdat we zelf een collectie maskers van over de hele wereld hangen hebben. Vooral de Koreaanse maskers maakten indruk, de Aziatische minder omdat we die al dikwijls gezien hebben. Een half uurtje in rond gelopen.
We namen de bus terug naar Andong en bezochten daar nog de
* Andong Market Een gewone markt met veel viskraampjes en verder alle gewone huishoudelijk gerief en kleren. Geen souvenirs te vinden. De verschillende straathapjes smaakten ons wel. Een dag dus met héél gemengde gevoelens, vooral vanwege de taxi
Dag 13: zaterdag 14 april 2012 Uit Andong zijn er treinen om 11u15, 12u20, 15u15 en de prijs was W15700. Er zijn 2x per dag rappere treinen (heten Semaul) maar die zijn duurder (iets van W23000). Tijdsduur: 4 uur. Omdat ik nogmaals een koortsaanval gekregen gehad de avond ervoor, besloten we zo laat mogelijk te vertrekken. We namen dus de trien van 15u15. Ik was redelijk zwakjes en Jaak droeg zowel mijn als zijn grote rugzak. Eeuwige dank, Jaak. In Seoul zijn er verschillende treinstations maar die uit Andong arriveert in Cheongnyangni dat maar enkele metrostops verwijderd is van ons eerste hotel waar we, toen we vertrokken, al onmiddellijk gereserveerd hadden voor vandaag. In Motel Noonoo was er een andere mevrouw aan de ‘balie’ en die wilde ons een hogere prijs aanrekenen omdat het zaterdag was. Na wat heen- en weergepraat konden we toch onze oorspronkelijke prijs van W80.000 voor twee doubles afdwingen. We deden nog een korte avondwandeling maar ik voelde me nog altijd niet goed en sloeg aperitief en eten over. Jaak en Catherine gingen eten in een restaurantje dat we al bezocht hadden maar kregen weer niet wat ze dachten gevraagd te hebben.
Dag 14: zondag 15 april 2012 Tien minuten wandelen en we stonden aan de Werelderfgoedsite die de vorige keer gesloten was, zou vandaag wel open zijn. Inderdaad maar ze houden een strikte timing aan zodat we nog bijna een uur moesten wachten om binnen te mogen. We vonden het niet erg, er scheen een mooi zonnetje en in het nabije park zaten honderden oudere Koreanen een soort damspel te spelen. Leuk om eventjes naar te kijken. Jongmyio Maart-sept09u00-18u00 / okt-feb 09u00-17u30,gesloten op dinsdag Verplichte Guided Tour: Engelse zijn om 10u00, 12u00, 14u00 en 16u00 entreeprijs: W1000 We konden dus maar om 12u mee met de vrouwelijke gids die zo’n erbarmelijk Engels sprak dat iedereen er al gauw verveeld bijliep. De site is wel mooi maar als je bv. een kwartier voor een gesloten gebouw staat en de gidse is maar aan het vertellen dat in kamer 7 het schrijn lag van die of die koning, in kamer 8 van een andere enz. Voer voor specialisten en niet voor leken-toeristen. Vooral omdat je nergens kan binnenkijken en je dus helemaal geen idee hebt van wat ze vertelt. ’s Middags hadden we een leuker idee: met de metro naar de Flea Market (ik weet niet meer welke metrostop maar het was naar het Zuiden toe en niet ver). Toen we weer boven de grond waren,nam een oude man ons mee naar de juiste locatie, eigenlijk zonder dat we het hem gevraagd hadden. Leuke ervaring. De rommelmarkt is zowel binnen (vijf verdiepingen, thematisch geordend) als buiten en je kan je daar gerust enkele uurtjes bezighouden. We waren op zoek naar souvenirs maar die hebben we niet gevonden. Wel, onze zondagse bezigheid in België – een rommelmarktje doen – hebben we ook tot hier doorgetrokken. Ik beperkte mijn avondmaal tot twee sobere sandwiches.
Dag 15: maandag 16 april 2012 We hadden besloten vandaag een ziekenhuis op te zoeken omdat mijn toestand (op- en neergaande koortsen, geweldige hoestbuien, kortademigheid, constante vermoeidheid) erop wees dat ik iets meer nodig had dan de pilletje die we zelf bijhadden. Ik had al drie dagen nauwelijks gegeten (zes sandwiches per dag met La Vache Qui Rit) was alles wat ik binnenkreeg. Jaak en Catherine deden in de voormiddag boodschappen en zochten souvenirs terwijl ik rustte. Kort na de middag vertrokken we met de metro naar een hospitaal dat we op een plannetje hadden zien staan. Een gok. Wat volgde was een schitterende ervaring.
Inje Paik University Hospital Ik meldde me aan de balie en kreeg onmiddellijk een perfect Engels sprekende privé-verpleegster, Kate, toegewezen. Die hielp me bij het inschrijven, maakte een afspraak met de longspecialist maar omdat die het heel druk had kon ik eerst bij een ‘gewone’ dokter terecht. Klachten uitgelegd en onderzocht. Dan naar Radiologie (met Kate mee): in een paar minuten was dat geklonken. Vervolgens gaan betalen en dan naar de longdokter waar ik, na kort wachten bij kon. Die zag op de foto’s een dubbele longontsteking en raadde me aan me te laten opnemen. Tja, ik wilde wel maar binnen 3 dagen vetrokken we naar huis… Ik vroeg hem paardenmiddelen om die drie dagen te overbruggen en beloofde (en ik meende het) in België onmiddellijk naar het ziekenhuis te gaan. Hij schreef me een 7-tal verschillende medicamenten voor en verwachtte me de volgende dag terug voor een tweede controle. Als de situatie dan niet verslechterd zou zijn, zou hij me toestaan het vliegtuig te nemen. De medicatie voor 5 dagen kreeg ik onmiddellijk al, mooi verpakt: 5 zakjes voor ’s morgens, 5 voor ’s middags en 5 voor ’s avonds. Met in ieder zakje de te nemen medicatie, eens 3 ¼ pilletjes, dan eens 4 ½ enz.… Schitterend gedaan op zo’n korte tijd en gemakkelijk voor de patiënt, je kan niet missen en je kan niks vergeten. Nog eventjes de bloeddruk gemeten, bloed afgenomen enz.. en ik mocht beschikken. Op anderhalf uur had ik foto’s laten nemen, bloed laten afnemen, drie dokters gezien, betaald en mijn medicatie gekregen. Ongelooflijk, super efficiënt. In een apotheek aan de overkant moest ik nog een paar bijkomende pilletjes halen. Ik heb mijn verpleegstertje thuis nog een mail gestuurd om haar te bedanken voor de goede zorgen. Wie ooit in Seoul gezondheidsproblemen heeft: één adres!!!
Met de metro terug, pilletjes nemen en slapen. Jaak en Catherine speelden Yahtzee, dronken een pint en gingen eten maar ik had nergens zin in. Slapen, ja.
Dag 16: dinsdag 17 april 2012 Ik had goed geslapen, voelde me al een stuk beter maar ging toch met een klein hartje naar het ziekenhuis (te voet nu, zo’n half uurtje in een lekker zonnetje – deed me deugd). Weer foto’s en nu zei de longspecialist dat het zeker niet verslechterd was, integendeel. Oef, we zouden naar huis mogen…. Nu was ik er hoop en al een groot halfuur binnen geweest. Op de kamer de VAB-reisbijstandsverzekering per mail verwittigd van de situatie en zij gaven ook het groen licht om te vertrekken (omdat mijn koorts weg was). Indien het nog zou verslechteren, zouden zij zorgen voor een latere terugvlucht en logies in die tussenperiode. Gelukkig is het niet nodig geweest. Jaak en Catherine zochten vruchteloos naar souvenirs terwijl ik me rustig hield. Ik had er geen probleem mee dat zij gingen eten, integendeel.
Dag 17: woensdag 18 april 2012 Voor onze laatste dag wilden we toch nog iets moois doen, Jaak en Catherine hadden zich wat opgeofferd voor mij en ik had er ook nood aan om mijn gedachten te verzetten. Met de metro (Line 1, exit 2) spoorden we tot aan het
*Nationaal Museum Gratis openingsuren 09u00-18u00 (op woensdag tot 21u00) / zondag en feestdag 09u00-19u00, gesloten op maandag www.museum.go.kr We kregen een schitterende folder met per verdieping veel uitleg én iedere keer de hoogtepunten. Prachtig museum, echt een must. In de Museumshop – iets waar ik normaal nooit binnenga, vonden we eindelijk een paar souvenirs, o.a. een mooie stenen pagode die we zopas in het echt gezien hadden. We namen ’s middags een picknickpause buiten om onze broodjes op te eten, deden de rest van met museum en gingen na een paar uur voldaan, na al dat moois, terug richting Motel. Jaak had nog niets gekocht en ging op weg om zijn souvenir te kopen, een prachtige maar loodzware “Bell”, typisch voor Zuid-Korea .
Eindconclusie Ik had er iets meer van verwacht, het is geen topper. De miljoenensteden Seoul en Daegu zijn meegevallen qua drukte en zeker qua netheid en geluids- of stankhinder Gyeongju is als wandel- of fietsstad zeer aangenaam en 100% meegevallen. Het kleinere Andong lag me nog beter omdat je daar na enkele uren blindelings je weg terugvindt. Vervoer is gemakkelijk, communicatie met Koreanen bijna onbestaande. Eten en slapen was puer luxe voor ons backpackers. Ik had gedacht een tweedeling te vinden tussen steden en platteland maar heb daar géén armoede, hutjes gezien. Dus niet alleen der steden maar het hele land is van een welvaartsniveau dat je in Zuid-Oost-Azië niet vindt. Bezienswaardigheden: de tempels zijn allemaal een beetje vergelijkbaar en onderling inwisselbaar zodat je het op den duur wel gezien hebt. Onze planning hebben we moeten aanpassen. Het was de bedoeling de 10 Unesco Werelderfgoedsites allemaal te bezoeken maar het is ons niet gelukt * Jeju Island: niet gedaan wegens de koude en de té dure vluchten * Royal Tombs of Joseon Dynasty: dit zijn 40 graven verspreid over 18 locaties in Zuid-Korea. We konden er twee doen in Seoul maar door mijn ziekte is het er niet van gekomen * Dolmen: ook verspreid over het hele land. We waren van plan de grootste op het eiland Ganghwa Island (50 km-1 uurtje met metro vanuit Seoul) te doen maar ook door ziekte, niet gedaan * DMZ: zou één van onze toppers geweest zijn maar ik was er ook te ziek voor.
Maar, we hebben natuurlijk ook schitterende dingen gezien en weer kennisgemaakt met een heel andere cultuur....
Mijn excuses (misschien niet het juiste woord) aan medereiziger Jaak omdat hij de laatste week wat op zijn honger bleef zitten maar ja, voor een longontsteking kies je niet.... Toch ook een heel dikke merci aan Jaak om boodschappen te doen, de laatste dagen twee zware rugzakken te dragen en grote pinten te zitten drinken voor mijn neus... En natuurlijk merci aan C. die me verzorgde als de beste verpleegster. Volgende keer beter.
" 
" 
Changdeokgun Palace
Catherine kwam me vertellen dat er gesofisticeerde wc’s waren, met verwarmde bril. Ik moest dat natuurlijk ook eens zien en ja, een mooi zittoilet met een rij knopjes op de zijleuning. Ik kon het natuurlijk niet laten om die eens uit te proberen. Na het rode knopje liet ik een verschrikte schreeuw die tot ver buiten Seoul te horen was: ik had de poepesproeier geactiveerd. En dat bleef maar duren terwijl ik daar hulpeloos zat, de andere knopjes deden niks. Vijf minuten en een halve rol wc-papier later kon ik me weer onder de mensen vertonen. Wat de andere knopjes betekenen, weet ik niet en moet ik niet meer weten ook.
