Ø  Chiesa San Francisco
ging net dicht toen wij er waren.
We vonden ook een kerk (mét een Sanctuario) van de absolute favoriete van C. (de Heilige Rita) met hetzelfde resultaat – ze gaat deze namiddag terug open van 16 tot 19u. Ik moest beloven aan C. en aan Rita terug te komen.

Nu toch alles gesloten is kunnen we niet veel meer doen dan wandelen tot aan de

Ø  Piazza Federico di Svevia
blijkbaar een hippe, alternatieve buurt met veel winkeltjes/workshops met lokale jonge mensen. Toevallig was er ook veel animatie voor kinderen en zat er een Afrikaanse drumband aanstekelijke ritmes te spelen. Leuk om eventjes rond te kuieren.

Tijd om te eten en omdat ons Bed & Breakfast toch niet ver is kunnen we evengoed naar daar gaan om eventjes op ons dakterras te zonnen.

Een uurtje later waren we voor de tweede maal op weg naar de zelfde Piazza van daarstraks voor het

Ø  Castello Ursino
Een 13de eeuws kasteel dat vroeger op een heuvel stond om de stad te bewaken staat na – de grote aardbevingen van 1693 en de lavastromen – midden in de stad. Van een nivellering gesproken. Normaal ben ik niet zo’n fan van oude forten maar nu maakte ik graag een uitzondering voor een tentoonstelling omdat ik wél fan ben van Picasso.

Pablo Picasso e le sue passione (€ 9,50 per persoon)
Het was een heel vreemde ervaring: de oude archeologische stukken en de werken van Picasso (natuurlijk gene topwerken, wel meest schetsen en een beetje keramiek) stonden ogenschijnlijk kriskras door elkaar. We zijn er ongeveer een uur binnen geweest.
  

Zoals beloofd aan C. gingen we terug tot aan het Sanctuario van de Santa Rita maar tot onze grote verbazing (én C.’s ontgoocheling) was ze nog altijd gesloten.

Ø  Via Etnea
is dé winkelstraat van Catania (gelukkig voor mij was het nog altijd siësta time) maar ook heb je er een fenomenaal uitzicht op de Etna (zoals de straatnaam al aangeeft).
We zagen Mama Etna al roken en dat was een voorbode voor een behoorlijk grote eruptie enkele dagen later.

Maandag 4 mei 2015
De Etna stond oorspronkelijk op ons programma maar we hebben de hoogste (3300 meter) werkende vulkaan van Europa niet gedaan omdat

1. We bang waren dat ze zou ontploffen als wij er waren (nee, grapje)
2. Wij geen auto hadden en georganiseerd ernaar toe reizen verschrikkelijk duur is
3. Wij al de indrukwekkende Bromo (Java, bijna 2400 meter) gedaan hadden en ik in Guatemala de Pacaya (2550 meter) had beklommen
4. Ik met een beginnende verkoudheid en dus minder adem worstelde

Het alternatief was een dagje vroeger weggaan – we hadden het hier wel gezien en andere daguitstappen vond ik niet onmiddellijk.

Vervoer Catania – Siracusa

Ieder uur zijn er bussen, de vroegste om 7u30. Na ons uitgebreid ontbijt kostte het ons 25 minuten om tot aan het busstation te wandelen.
Het was een rit van 1u30 en voor die 68 km betaalde ik per persoon € 5,70
TIP!!!
Je hoeft helemaal niet tot aan het busstation te wandelen. De bus vertrekt op tijd aan het busstation maar net achter de vismarkt stopt hij ook (slechts 5 min van ons hotel) Je kan dus later vertrekken uit je hotel.

Siracusa

Het busstation van Siracusa is – waarom kunnen ze dat niet centraler maken? – nog eens 20 minuten wandelen van het centrum. Het is niet eerlijk en vooral niet als het zo heet is met de rugzakken…

Het was 13 uur toen we arriveerden aan ons Bed & Breakfast en het was niet eenvoudig om binnen te geraken.
Er was een algemene elektriciteitspanne en de GSM van de eigenaar was plat (hoorden we later). Bon, het was niet erg om wat te rusten en na een tiental minuten kwam Maximilian toevallig buiten. We konden dus met ons spiraal geen theetje maken maar hadden gelukkig we nog een mini-colaatje over van ons avondmaal gisteren..

Eventjes kort situeren: Siracusa bestaat uit een oud deel (heet Ortygia of Ortigia) en een nieuw deel. Het oude stuk is heel wat gezelliger (smalle kasseistraatjes) en levendiger dan het kille nieuw gebouwde deel.

Tegen 14 uur vertrokken we voor onze verkenning in Ortigia. Op 100 meter van ons Bed & Breakfast hadden we zicht op zee en de

Ø  Fonte Aretusa
Niet echt een fontein, meer een waterput maar ik bespaar je de Grieks-mythologische oorsprong ervan. Belangrijker is wel dat er daar nog altijd papyrus groeit (én in de heel de streek van Siracusa eigenlijk). Ik dacht dat papyrus al ‘uitgestorven’ was sinds de Egyptenaren. Vandaar ook de vele papyrussouvenirs in de straatjes en enkele plaatsen waar je de bewerking ervan kan zien.

Ø  Chiesa Spirito Santo was gesloten net als het

Ø  Castello Maniace (alleen in de voormiddag open natuurlijk)
Tijd om eventjes met de pootjes in de zee te gaan. Het zeewater is waarschijnlijk nog een beetje te fris maar op die keistranden is het toch ook niet al te aangenaam vertoeven. Het deed toch deugd! We stapten door tot aan de Piazza del Duomo, een schitterende markt met veel barokke paleizen maar met als hoogtepunt de

Ø  Cathedrale (€ 2 per persoon). Wat ik nog nooit gezien heb: er staan nog origineel Griekse zuilen in die barokke kerk. Schitterende combinatie!
    
We hielden ons eventjes bezig op het plein om aan een toestel een (gratis) e-card te verzenden naar onze kinderen en wandelden richting

Ø  Piazza Archimede met een indrukwekkende fontein.

Een beetje verder zie je nog de restanten van de

Ø  Templo di Apollo
maar die laten we snel achter ons om de brug over te gaan, op zoek naar de Lidl waarvan we een wegwijzer gezien hadden. Een verwaarloosde zwerver zwalpte rond met een draagtas van de Lidl en zei dat het maar een paar minuutjes ver was. Amaai mijn botten. Een half uur later stonden we aan een andere supermarkt, de ARD Discount en lieten de Lidl maar voor wat hij was. Met enkele zware zakken inkopen (water, melk, bier, beleg, broodjes, chips…) voor vanavond en de volgende dagen sleepten we ons naar onze kamer.

Dinsdag 5 mei 2015
Vandaag hebben we een hele dag voorzien voor Siracusa ,in twee delen.
We vertrokken om 9u30 te voet naar de overkant van de brug, hebben een paar keer de weg moeten vragen maar arriveerden uiteindelijk tegen 11u aan het

Ø  Parco Archeologico
€ 10 per persoon, biglietteria aan de overkant van de straat tussen de souvenirwinkeltjes
Voorafgaande opmerking: ik vond het behoorlijk degoutant hoe ze daar toeristen ontvangen: geen plannetje te krijgen en nergens borden met uitleg – alleen maar QR-codes voor mensen met een smart Phone. Zo van, betaal maar en trek uw plan. Flauw.

Bon, ik had mijn Lonely Planet mee en kon er toch iets van maken.

We arriveerden na een korte klim aan het volgens ons wansmakelijk gerestaureerd Teatro Greco met enkele rijen originele stenen en voor de rest hagelwitte gecementeerde stenen. Het contrast tussen mooi en lelijk kon niet groter zijn!

De Latomia del Paradiso staat bewegwijzerd maar meer ook niet.

Het enige wat me een beetje kon bekoren was de Orecchio di Dioniso, een akoestisch perfecte spleet tussen de rotsen.

Zijn we al rond? Ja hoor, aan de ingang vind je nog een amfitheater en een immens groot offeraltaar maar daar zijn ze aan het werken en mochten we dus niet binnen.

We zijn hoop en al een uur binnen geweest en gingen ontgoocheld buiten – misschien hadden we beter het Museo gedaan?

We aten ergens onderweg onze broodjes op en verkenden Nieuw Siracusa waar enkele kerken uitgezonderd ook al niet veel te zien is.

Ø  Sanctuario della Madonna delle Lacrime, een vreemd moderne kerk in de vorm van een traan (zeggen ze) Binnen waren er nog een paar overblijfselen te zien van een vroegere kerk. Het museum met de originele Madonna die ooit eens 5 dagen aan een stuk weende en daarmee 300 mensen genas was… natuurlijk gesloten.
                                                   
De volgende bestemming was weer een kerk maar met een schilderij van Caravaggio. Het was weer zoeken en vragen tot we ze vonden en verbaasd waren we niet dat ze ... gesloten was.

Ø  Basilica di Santa Lucia al Sepolchro
Van pure miserie rustten we een kwartiertje op een schaduwbankje op een plein tot ik plotseling beweging zag aan de kerk. Een begrafenisondernemer droeg kronen en een kist de kerk binnen. Voor ons het sein om eventjes vlug binnen te glippen. Schroom belette ons om tot aan het altaar te gaan voor de Caravaggio.
Maar de buitenkant is ook al de moeite met die zeldzame zuilenrij aan de Portico opzij

   
We wandelden nog eens langs het water rond Ortigia en moesten op ons terras onze ontgoochelende dag doorspoelen met een pint en een glas wijn.

We gingen heel on-Italiaans eten bij een

Chinees (Risorante Cinese Shanghai) Via Castello Maniace 7   We hadden tijdens onze wandelingen niet veel gezocht, waren moe en dat was een dichtbije optie. Meestal krijg je bij een Chinees véél eten voor weinig geld. En dat viel ook hier heel erg goed mee. We aten scampi’s en calamari met noedels (C.)  en beef met rijst (ikke) en betaalden € 17,50. Het heeft ons gesmaakt.

Woensdag 6 mei 2015
Na ons vers ontbijt gingen we te voet naar het treinstation van Siracusa. We hadden al zoveel verhalen gelezen over de slechte service van Trenitalia dat we het eens aan de lijve wilden ondervinden.
Er zijn 8 treinen per dag naar Noto (5u15 / 10u10 / 13u04 / 13u58 / 14u25 / 16u55 / 17u37 / 19u22).

We namen die van 10u10, betaalden een ritorno (€ 9,90 per persoon) en mochten plaats nemen in een trein met niet minder dan twee (jawel, 2) kleine wagonnetjes. We hadden juist nog plaats voor een meute jongeren opstapte. Nat van het zweet arriveerden we een half uur later in een van de barokke stadjes die samen Unesco Werelderfgoed zijn (Caltagirone, Militello Val di Catania, Catania, Modica, Noto, Palazzolo, Ragusa and Scicli)
Noto
Daar kun je met de beste wil van de wereld niet verdwalen. Het is 20 minuten wandelen door één rechte straat van het treinstation tot aan een park waar je de toegangspoort tot de stad ziet. Vanaf daar is er ook maar één lange straat (de Corso Vittorio Emanuele) waarlangs alle bezienswaardigheden liggen.

Ø  Porta Reale
de toegangspoort tot de stad dus

Ø  Chiesa del Santissimo Salvatore (gesloten)

Ø  Chiesa di Santa Chiara (open en mooi)

Ø  Piazza Municipio met Duomo.
Na restauratie pas terug open sinds 2007, zeer nieuw en sober maar je ziet op borden nog wel hoe de toestand was voor de koepel instortte.

Aan de overkant vind je het

Ø  Palazzo Ducezio (€ 2 te betalen maar je kunt een gezamenlijk ticket kopen voor het paleis, het museum en nog iets voor € 4)
We gingen nog binnen in de volgende gratis kerken

Ø  Chiesa di San Carlo al Corso en de Chiesa di San Domenico

en betaalden voor wat volgens de Lonely Planet echt de moeite was

Ø  Palazzo Nicolaci di Villadorata (€ 4 per persoon)
een echt paleis met fake meubels’ in de stijl van’ maar met mooie vloeren en mooie fresco’s op de muren, ik vond het zijn geld waard.

          "

We waren net op tijd rond want het was 13 uur en dan gaat… jawel, alles weer dicht voor een paar uur.

 Het was een van die dagen dat het 35° C was en dat we blij waren om een schaduwplekje te vinden om onze broodjes te verorberen. Ons beleg was ondertussen bijna vloeibaar geworden.

Op de terugweg naar het station kochten we van een plaatselijke wijnhandelaar een zelf op fles getrokken Vino d’Avola voor slechts € 4 (literfles) – voilà, C’s aperitief is weeral voorhanden. Nog een flesje limonade vinden om er Tinto de Verano van te maken.

Er zijn vier treinen terug van Noto naar Siracusa (14u14 - 16u12 –18u14 en 20u41).
Gelukkig hadden we een ritorno genomen want het station van Noto was chiuso. Vervallen, afgebladderd en waarschijnlijk nooit meer opengaand was dit nochtans onze laatste kans om nog eens naar het toilet te gaan. Dan maar in de struiken – nood breekt wet.

In Siracusa informeerden we voor zowel de uren van zowel bus als trein voor morgen en gingen we nogmaals naar de Santa Lucia al Sepolcro (de Carravagio weet je wel) maar natuurlijk vergeefse moeite

Donderdag 7 mei 2015

Vandaag gaan we met de bus naar Piazza Armerina. Om 10u30 vertrokken (€ 8,60 per persoon) om daar 12u15 aan te komen – via Catania weliswaar.

Piazza Armerina

Ik vroeg aan de man van onze Bed & Breakfast of hij ons naar de volgende Unescosite wilde brengen (tegen betaling natuurlijk) maar hij wilde het gratis doen. Brengen en 2 uur later komen halen – zou voldoende tijd zijn volgens hem. Prima, superdeluxe.

Villa Romana dal Casale
http://www.villaromanadelcasale.it/
Open van 9u-18u - € 10 per persoon

We hebben op al onze reizen al veel, heel veel mooie mozaïeken gezien en tot nu toe waren die in Tunesië (o.a. Bardomuseum) de indrukwekkendste maar dit slaat alles, met straten voorsprong!!!

Het is één enorm grote villa met in alle kamers ongelooflijk prachtige mozaïek, per thema. Bijvoorbeeld in de kinderkamer zijn er circuskinderen bezig enz.

De allermooiste is een gang van wel 20 meter lang en drie meter breed met jachttaferelen. En er zit een verhaal achter: het verbeeldt alle beschavingen (Egypte, Mesopotamië, Turkije…) die de Romeinen onderworpen hebben en van al die regio’s zijn de typische wilde dieren hier vereeuwigd.

C. heeft op 1u3o meer dan 100 foto’s genomen – dat zegt genoeg. Slechts een paar ervan hieronder (waaronder natuurlijk de wereldbekende bikinimeisjes (eigenlijk atletes in voorbereiding op de Olympische Spelen.

Dus anderhalf uur binnen, een sigaretje roken en nog eens naar het toilet en dan was onze chauffeur er al weer.

Perfecte timing.

Terug in Piazza Armerina deden we wat boodschappen en wandelden zomaar een beetje rond in het Centro Storico.
We keken ook uit naar een restaurantje voor vanavond en vonden wat we wilden. Het zag er nog gesloten uit maar de kok bevestigde ons dat het om 19u zou opengaan.

Amici Miei Groot restaurant met veel aparte zaaltjes, zeer gezellig We consumeerden een pizza calabrese en een  pasta alla norma voor € 18 en het was héél lekker

Vrijdag 8 mei 2015
We besloten unaniem om Agrigento te laten vallen en het wat rustiger aan te doen – het is te heet om veel met rugzakken te tsjolen en we hebben door onze familiale thuisomstandigheden meer nood aan een rustige (geen rush tegen de klok) dan aan een doe-vakantie

Na ons ontbijt hadden we nog geen zin om te vertrekken en verkenden we het Centro Storico van de stad. Alles ligt nogal dicht bij elkaar. We hebben zeker 12 kerken gezien, allemaal gesloten (in de voormiddag !!!) en allemaal in verval.

Gelukkig vonden we de Biblioteca Communale, normaal in zo’n stadje een gebouw van dertien in een dozijn maar daar gehuisvest in een oud klooster van de jezuïeten uit de 18^de eeuw met mooi stuccowerk en een tijdelijke tentoonstelling met eeuwenoude manuscripten. Leuk meevallertje waar waarschijnlijk nog nooit een toerist binnen is geweest.

We haalden onze bagage op tegen de middag. Stefano wilde ons  met zijn rode Ford Fiesta naar het busstation brengen maar we hadden wel zin in een wandeling. In een parkje onderweg aten we onze broodjes “Wat kan het leven toch heerlijk zijn”

Volgens de internetsite van busmaatschappij Sais moesten we 2 bussen naar Palermo nemen: om 13u30 eerst naar Enna (40 min) en dan 15 min wachten en dan om 1u40 door naar Palermo.
Ter plaatse zagen we dat het een en dezelfde bus was, zonder overstappen dus. (3 uur bus 13u30-16u30 voor € 12, 50)

Iets vroeger, een beetje na16 uur stonden we in het ons stilaan vertrouwde busstation van Palermo en  25 min later zaten we in Hotel Cortese op ons dakterras een theetje te drinken. We gingen nog wat inkopen doen en deden nu eens de hele markt.

Na het aperitief moest ik zelfs niet vragen we gingen eten, Bangla Desh Garden natuurlijk.

Een rustig reisdagje was het vandaag geweest-hoe ouder je word hoe minder je nodig hebt om gelukkig te zijn…

Zaterdag 9 mei 2015
Nog maar eens verandering van programma: we schrappen Selinunte wegens (tijdelijk) geen zin meer in ruïnes en omdat we geen auto wilden huren voor die laatste dagen. Het openbaar vervoer is niet super en we hebben er al wat op gesakkerd maar het valt nog binnen de perken.

Na ons ontbijt en de laatste café Americano op ons dakterras gingen we naar het busstation en verplaatsten we ons naar onze eindbestemming. Trapani
Tussen 10u en12u zaten we op de bus en betaalden we €  8,60 per persoon.
De bussen naar Xitta, het voorstadje van Trapani waar ons Bed & Breakfast is- vertrekken in Palermo juist om de hoek van het treinstation (100 meter) en er zijn er een zestal waar de Via Marsala op staat.

We namen bus 26 maar toen de chauffeur vroeg  waar ergens we in Via marsala moesten zijn en ik hem het visitekaartje van het hotel toonde, zei hij ons lachend dat de Via Marsala begint in Trapani en helemaal tot in Marsala gaat. Zijn bus ging niet ver genoeg. We moesten niet betalen en wachtten aan de volgende stop op nr. 27 of 31

De 31 nam ons mee tot op 500 meter van ons hotel. We checkten in en verfristen ons op onze kamer, dronken een theetje en aten onze broodjes op.

Zo vlug mogelijk gingen we weer op weg, nu naar het stadje Xitta waar we alleen een supermarkt gezien hebben. Maar er moet toch meer zijn. Nee hoor, geen kerk, geen winkels, geen restaurantje om vanavond te gaan eten. We hadden geen zin om nogmaals met de bus naar Trapani Centro te rijden en besloten inkopen te doen voor een sobere maaltijd: broodjes, een lekker stuk kaas, wat mozzarella en Italiaanse pikante salami en een uitgebreid slaatje.

En het mag gezegd, het heeft ons gesmaakt.

En dan vlug in de jacuzzi

Zondag 10 mei 2015
Vandaag een daguitstap naar Erice

Op zondag zijn er geen bussen van Trapani naar Erice dus vroeg ik maar of Michele van onze Bed & Breakfast ons niet wilde brengen met zijn wagen. Ik zou hem wel betalen. Ja hoor, hij wilde het met veel plezier doen en nee, we moesten niet betalen. Grazie mille, Michele.
Het bergstadje kun je bijna alleen bereiken met een kabelbaan, de Funivia www.funiviaerice.it (Piazza Umberto I, nr. 3) – op zondag om 10u open. We waren van de eersten om aan te schuiven en ik betaalde € 9 per persoon andata + ritorno voor die prachtige 15 minuten in zo’n cabine. Op die tijd gingen we 703 meter hoger.

Ze hadden ons wel verwittigd in de reisgidsen dat het daar behoorlijk mistig kon zijn op de die berg maar het was zelfs koud. Heb ik nog nooit gezien: de wolken vlogen echt voorbij. Tip: doe warme kledij mee!

We arriveerden aan de Porte Trapani (na de grote busparking het eerste dat je ziet) en stonden enkele minuten later al aan de

Ø  Duomo
Er waren juist twee busladingen toeristen binnen zodat we maar verder gingen, het middeleeuwse stadje met niets anders dan smalle kasseistraatjes in. Zomaar zonder ons plannetje te volgen.

We wandelden tot aan verschillende kerken maar gingen voorlopig nergens binnen (mijn indigestie, weet je)

Je kan een combined ticket kopen voor de 4 kerken (€ 5 per persoon, anders afzonderlijk € 2 per kerk)

Plotseling zag de Venus Van Erice mij weer graag en waren mist en wind weg en de zon warmde ons al heel snel op

Ø  Chiesa di San Giovanni
gekend voor marmeren beeldhouwwerken

Ø  Chiesa de San Giuliano
Gekend voor sculpturen van de Goede week

Daar had je het mooiste uitzicht van heel Erice en heb ik ook gefilmd: je ziet verschillende kerken, een park en een prachtig bovenaanzicht van Trapani, de zoutmijnen en de zee.

   
We wandelden eventjes in de mooi onderhouden tuinen van de

Ø  Villa Balio
en zagen daar ook onder ons het Castello di Venere (€ 5 per persoon – niet gedaan)
http://www.fondazioneericearte.org/castellodivenere.php

Ø  Chiesa di San Martino

Gekend voor houtsculpturen

Verder is er daar niet zo heel veel te zien, meest souvenirwinkeltjes en restaurantjes die ook op toeristen gericht zijn. Toen we beneden aan de Duomo kwamen waren we er bijna alleen en is C. toch naar binnen geweest. Ze vergelijk het fijne marmerwerk een beetje met de Jaintempels in India.

We aten onze boterhammetjes op in een blakende zon, zochten een plekje achter een vervallen schuur om te plassen en kabelden weer naar beneden.

Alle samen zijn we er een kleine 2 uur geweest, op ons duizendste gemak.

Zoals gepland gingen we te voet naar het centrum van Trapani (45 min volgens de Lonely Planet, iets meer volgens ons maar het was dan ook zeer warm). De weg viel een beetje tegen, ten eerste omdat natuurlijk alles gesloten was en ten tweede omdat er geen enkele bezienswaardigheid was.

Het laatste stuk langs de zee was wel leuk en mooi en we vonden een rommelmarktje aan de Vismarkt waar ik mijn verzameling Belgische vinylsingles kon uitbreiden met twee exemplaren: Italiaanse persingen van Lio en Plastic Bertrand.

In Trapani zelf waren ook alle kerken (een met een Van Dyck !!!) dicht zodat we ons maar een beetje bezighielden tot ze weer open gingen.
We kozen voor de

Ø  Chiesa Anime Sante del Purgatorio
De kerk waar de praalwagens worden bewaard voor de Settimana santa (processioni dei misteri) die sinds de 18^de eeuw de laatste vier dagen voor Pasen uitgaan. Van de 20 praalwagens zijn er nog 14 originele, de rest werd vernietigd tijdens de bombardementen van WO II maar later gerestaureerd. Iedere wagen wordt nu gedragen én gesponsord door een bepaald ambacht uit Trapani. Mooi om te zien. Geen ingangsprijs maar er wordt een donatie gevraagd (€ 1 per persoon is gangbaar schijnt het)

Voor een impressie van de stoet, kijk eens op https://www.youtube.com/watch?v=as6vLp7ZqBQ

En nu volgen onze busverhalen van de volgende drie namiddagen

We deden nog wat inkopen en bereidden zelf ons eten met broodjes, pizza, mortadella, slaatje, speciale kaas enz. Meer moet dat niet zijn.

En dan vlug in de jacuzzi

Maandag 11 mei 2012
was voorzien voor een daguitstap naar de archeologische ruïne van Segesta

Busmaatschappij Tarantola vertrekt om 8u en om 10u aan het busstation – de ritorno is om 13u en 16u.

Met onze lift van dat vriendelijke madammetje uit het kaderverhaaltje van hierboven waren we nog net op tijd voor de bus van 10u. Twee minuten hadden we nog over.

Ik betaalde € 6,60 per persoon ritorno – tickets te kopen op de bus en we reden er 40 minuten over.
Net naast het ticket office (€ 6 per persoon voor de site) bezochten we eerst de toiletten om dan niet goed meer weten wat te doen. Er stonden wegwijzers naar de Teatro maar na 10 minuten keerden we terug, overtuigd verkeerd te zijn gelopen. Ook stonden er bussen…

Een hele tijd later snapten we hoe je aan het Teatro kon geraken

- ofwel te voet 25 min steil omhoog
- ofwel om de 5min een bus (€ 1,50 two ways)
Tip: er is gratis parking en je kan via parking gratis naar de teatro (er is geen ticketcontrole)

Wij kozen voor de eerste optie en het was zweten!!!

Ø  Teatro Romano
is een mix van wat oude Griekse stenen, daarnaast wat restanten van een Romeinse vestiging maar ook halve meter hoge muurtjes van een latere moskee en nog één muur van een 16^de eeuwse kerk. We konden niet anders dan de gids te geloven want veel konden we er zelf niet van maken. Ja, er is wel een mooi amfitheater…
Wel zeer mooie ligging van waaruit we een prachtig zicht hadden op de

Ø  Temple
Deze nooit voltooide Dorische tempel (430 BC) is zeer mooi om eens rond te lopen maar je kon er wegens (restauratie?) werken niet in. Vanaf de ticketoffice is het vijf minuutjes (mét ticketcontrole) omhoog wandelen

Mooi filmpje op Youtube https://www.youtube.com/watch?v=yuTmhNteSe8

We hielden ons een half uur bezig op picknicktafels in de schaduw en reden om 13u15 (iets te laat dus) met meestal dezelfde mensen van de heenreis terug naar Trapani.

Net buiten het busstation aten we elk een heel lekkerr lasagna en dronken er een cola bij. Het kostte ons iets van € 9 voor ons beiden.

Ik val in herhaling maar wat kun je hier doen in de namiddag? Gewoon een beetje rondslenteren. We wandelden tot aan de zee, zaten een uurtje op het strand (een record voor ons) waar ik kon pootjebaden. In de stad vonden we ditmaal geen rommelmarkten maar heel toevallig kregen we nog een leuke afleiding.

Net die dag was de start van de herdenking van iets dat te maken had met WO I en hield het leger een Esercito. Het was de start van een estafettemarathon, we konden tot op twee meter komen van de commandant die geïnterviewd werd door de plaatselijke zender – we komen zeker in beeld ! – en er speelde een tof bandje van militairen met lange zwarte pluimen op hun haar. Ik sta open voor de meeste muziek maar militaire muziek hoor daar normaal niet bij. Die Siciliaanse kapel speelde meer dixieland dan marsen en het was toch leuk. Wanneer de soldaatjes later brandende hoepels aanstaken om er salto’s door te maken, was de pret er af; Te hoog circusgehalte.

Zoals hierboven ergens beschreven: te voet naar huis en het zoeken bracht ons één leuke verrassing op: een mooi Art Nouveau huis, in the middle van een spuuglelijke straat.

We aten nogmaals broodjes op ons groot terras, voor de laatste keer

En dan was het tijd voor de laatste jacuzzi.

Dinsdag 12 mei 2015

Jammer, onze laatste (halve) dag. Ik had er eerst nog aan gedacht om te vragen aan Michele van ons hotel om taxi te spelen en de zoutmijnen (Saline de Trapani) met ons te gaan verkennen maar we houden het voor een volgende keer. C. wilde perse nog een kadootje vinden voor haar eerste kleinkind dus gingen we maar te voet naar een stad die we zagen liggen vanuit onze hotelkamer en die er groter uitzag dan Xitta waar we logeerden.
Een kwartiertje stappen langs een grote vervelende weg belandden we in Paceco waar nog minder was dan we verwacht/gehoopt hadden. We hielden ons toch een uurtje bezig in enkele winkels, zagen in de verte de zoutmijnen onder ons liggen en gaapten op een bankje op het kerkplein een beetje naar de onschuldige dorpsidioot die niets anders deed dan een ambulancesirene nadoen.
C. vond het plaatselijk museumpje dat eigenlijk gesloten was maar dat een oud vrouwtje wel wilde openen voor ons als we elk € 1 betaalden. Ik gaf een briefje van vijf euro en binnen waren we. Enkele prehistorische vondsten, enkele Afrikaanse maskers (???) en tien minuten later vroeg ik mijn wisselgeld terug maar madammeke maakte geen aanstalten om iets terug te geven. Vijf min twee is ook in Sicilië drie, dacht ik. Bon, ze vond uiteindelijk toch een stuk van € 2 en ik liet het maar daarbij. Het was waarschijnlijk haar maandrecord.

Met dat wisselgeld zochten we een terrasje in de zon en genoten van onze allerlaatste cappuccino, genietend van de geanimeerde sportgesprekken van onze oudere buren die met veel gebaren voetbal en koers ontleedden.

Een uurtje in de zon zitten met één cappuccino en maar kletsen, op z’n Siciliaans. Hoe heerlijk kan het leven zijn.

C. maakte daar ter plaatse de terechte opmerkingen: de wereld is vol van slow food, slow didde en slow dadde maar vanaf zijn we slow toerist! Beter kan ik het niet zeggen

 Terugvlucht Trapani- Charleroi 17u20-19u50

Besluit van de reis

1.      We hebben de hoogtepunten nog niet allemaal gezien en het eiland is zeker en vast de moeite. Zeer gevarieerd met Griekse en Romeinse ruïnes, barokke steden, een vulkaan, (mooie zandstranden?) en een mix van ‘vuile’ steden als Palermo en ‘propere’ steden als Catania

2. Palermo vonden wij de meest authentieke stad, Catania de properste en Siracusa verreweg de minste van de drie.

3. Rondtrekken met het openbaar vervoer is net te doen maar is, vooral na de middag, soms zenuwslopend. Een auto huren is misschien interessanter maar zeker véél duurder (huur + parkeren) en brengt meer stress mee. Ik zie me als ervaren chauffeur niet rijden en/of parkeren in die grootsteden waar reglementen niet bestaan.

4. Sicilianen lijken stug maar vallen heel hard mee 

5.      We willen misschien nog wel teruggaan om dan misschien wél met een auto meer het binnenland te verkennen en de toeristische vallen te vermijden.

Wat hebben we niet gedaan: Cefalu, Taormina, Saline de Trapani, Etna, Ericlea, Agrigento…